Ethan opent de kamerdeur, gaat naar binnen. Hij legt zijn tas op het 1-persoonsbed en gaat aan het tafeltje zitten Het zonlicht in de kleine zit-slaapkamer kan het hart van Ethan niet verwarmen. De dagen zijn anders geworden. Alleen het werk is gebleven. Thuis komen is anders. De avonden zijn lang en eenzaam. Lezen en tv kijken is niet zijn ding. Dus pakt hij zijn tas en legt wat paperassen op tafel en opent zijn laptop.

Werken vult een leegte. Het nuttig bezig zijn is belangrijk voor Ethan. Dat credo kennen zijn kinderen. Het heeft hem uiteindelijk veel gebracht waar hij trots op is. Zijn maatschappelijke start was zeer matig, desondanks is het hem gelukt om succesvol te worden. Ethan was een autodidact en zag kansen om op de maatschappelijke ladder te stijgen en zijn gezin alles te bieden waar hij als kind alleen maar van kon dromen. Hij herinnert zich dat hij met zijn jongere broertje speciaal naar een speelgoedwinkel gingen om naar speelgoed te kijken. In de etalage lag allerlei speelgoed waarmee een kind zich helemaal kon uitleven. De winkel heette 'Het Speelparadijs'. Ethan en zijn broertje drukten hun neuzen tegen de grote etalageruit en fantaseerde er op los.

Op zijn veertiende begreep hij om uit de uitzichtloze thuissituatie te komen, hij zelf iets moest ondernemen. Hij schaamde zich voor de armoede en de behoeftigheid van het gezin. Zouden de buren het gemerkt, vroeg hij zich vaak af. Misschien aan de kleding van Ethan en zijn broertjes en zusje. Die waren van de kerk. Niet modieus, wel functioneel De jonge Ethan werd regelmatig met een briefjes naar de dominee en kennissen gestuurd om geld. Dan kon er eten gekocht worden. Sinterklaasfeest ging aan hun deur voorbij. Het gebedel om geld hadEthan klein en minderwaardig gemaakt. Onbelangrijk zijn en er niet toe doen. Dat was niet eerlijk vond de jonge Ethan. De schaamte van armoede maakt mensen onzeker en schuw. Zo voelde Ethan het. Hij wilde ontsnappen uit die troosteloosheid. Er moest een deur zijn. Een uitgang. Alleen die deur kon hij niet zien. Ethan sloot een Heilig Verbond met zichzelf. Hij zou er alles, alles aan doen om uit de misère en armoede te komen. Hoe wist hij niet, maar met het Heilige Verbond en de wilskracht vond hij de energie en geloof om door te zetten. Door baantjes in zijn vrije tijd te doen, kreeg hij niet alleen geld, maar groeide ook zijn zelfvertrouwen. Naast zijn werk deed hij avondschool en dat bleef hij volhouden tot ver in zijn huwelijk. Het heeft hem geen windeieren opgeleverd. Een mooi eigen huis, een top baan met een vette lease auto en vier prachtige kinderen. Het ideaal plaatje was bereikt.

Nu zit hij tijdelijk op een logeer adres. Een maand geleden was de echtscheiding een feit. Het enige wat hem nog op de been houdt is zijn werk. Het Heilig Verbond is niet verbroken, maar wel betekenisloos.