#333 --- Wij
Ik zie je nog hangen, in de handen van je vader boven de doopvont in de kerk. Je gaf geen kik. Een klein onschuldig ventje, klaar om de wereld te veroveren. Dat je daar klaar voor was bleek maanden geleden al. Toen je vol ongeduld op de wereld kwam. Een weekje te vroeg, in het holst van de nacht in een half uurtje naar de spoed. De zwaailichten van de politie hielden alleen even je vader tegen. Een kwartiertje later keek je door je wimpers verrast de verlosruimte rond.
Nadien in de kerk, sprak ik je naam een paar keer uit en zette na de dienst mijn krabbel in een officieel boek dat we nooit meer zullen inkijken. Ik was even fier als je oudere broer en nieuwsgierig naar hoe je zou opgroeien. En groeien deed je als kool, in alle richtingen. Iedere keer toen ik op bezoek kwam en mijn hoofd om de hoek stak, begon je uitbundig te lachen. Die kinderlijke onschuld waarvan ik hoopte dat je die nooit ging verliezen.
Tot die ene noodlottige dag, toen die lichten weer begonnen te zwaaien. Koning Winter heerste over de wegen. De avond viel en jullie waren onderweg naar huis. Ongetwijfeld uitgelaten, de radio hard. Een moment van afleiding, een verkeerd manoeuvre, de vangrail was gestopt met vangen. Een ongeluk waarbij jouw kinderzitje alleen jou op je plaats hield. Ze vonden je verdwaasd en geschrokken. Je gaf geen kik.
Niet lang daarna namen we je weifelend in huis. Wij, het kinderloze koppel. Overtuigd dat we altijd genoeg zouden hebben aan elkaar. Jaren geleden hadden we bewust de keuze gemaakt. Wij, die opgelucht naar huis konden na een middagje gillende kinderen. Wij, die eerder een roedel honden in toom probeerden te houden dan een kind. Wij, die gesteld waren op vrijheid, rust en impulsiviteit. Ik was je voogd geworden en daarbij kwam verantwoordelijkheid.
Ik las de vragen in je helderblauwe ogen, maar je zag er evenveel bij mij. Je kleine handen grepen het ongrijpbare. Gretig hield je je vast aan het leven. Je eeuwige lach verzachte het verlies. Je eerste ‘mama’ deed een traan over onze gezichten rollen. We hadden nog tijd om dingen uit te zoeken, om jouw eerste verhalen met je te delen. Hoe eenvoudig jij ons aannam in jouw leven, zo makkelijk veroverde je een plaatsje in ons hart.
Hoe ouder je werd hoe makkelijker ik de zachtheid van mijn zus terugzag. Die zoete tand kwam van je vader, jouw guitigheid van je broer. Toen je oud genoeg was vertelden we het verleden. Opnieuw gaf je geen kik. Je hield ze zonder morren in leven. Drie mensen in een.
Hoi V, prachtig. Wat een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi V, prachtig. Wat een belofte doe je als voogd. Mooi beschreven. Kippenvel! 👍
Twee zeurtjes: de uitdrukking is "groeien als kool" en verdwaast moet met een d.
Dit verhaal schreeuwt om een…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dit verhaal schreeuwt om een vervolg: 'Hij'. Hoe verwerkt een kind dat niets weet uit het verleden het nieuws dat zijn ouders 'slechts' zijn voogden zijn. Voor de voogden is het fantastisch dat ze de drie personen die ze moeten missen terugvinden in de jongen die overleefde, maar wat moet hij met die waarheid? Wanneer is hij daar oud genoeg voor en hoe verscheurend is die nieuwe toestand waar hij plots moet gaan leven met een verleden dat hij nooit heeft gekend?
Hoi V.key, Een klein foutje…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Hoi V.key,
Een klein foutje: je guitigheid van je broer - is de guitigheid.
Wat ik knap vind aan dit verhaal is dat het levensecht voelt. Het lijkt heel realistisch. Heel mooi gedaan.
Madrid, het is zijn…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Madrid, het is zijn guitigheid die hij van zijn boer heeft, dus je guitigheid is hier niet fout (imho).
@Gi, Dan heb ik niets gezegd…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
@Gi, Dan heb ik niets gezegd :).
Later toegevoegd: Of misschien jouw guitigheid van je broer. Want over de 2x je blijf ik struikelen.
@Madrid, in die zin komt wel…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
@Madrid, in die zin komt wel 5x je voor dus zou ik niet over eentje meer of minder struikelen :-)
Mooi verhaal! Zo'n kind wil…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Mooi verhaal! Zo'n kind wil iedereen wel.😄
Dankjewel iedereen voor de…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Dankjewel iedereen voor de lieve feedback. Ik heb de opmerkingen meegenomen en de je's in de laatste paragraaf een stuk geschrapt. Die waren inderdaad een beetje veel van het goede. @Katja dat kind bestaat haha, maar gelukkig zijn z'n broertje en ouders er ook nog ;-). Groetjes, V.
Hoi V.key, Een goed…
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Hoi V.key,
Een goed geschreven lief verhaal. Je hebt de gevoelswereld van de hp mooi door laten schijnen in de tekst. Je zou bijna zeggen dat je er zelf bij was.
Hallo V Key, Prachtig,…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hallo V Key,
Prachtig, echt prachtig! Ik heb het gevoel dat je dit of persoonlijk hebt meegemaakt, of dat dit een boek in wording is waar je al langer mee bezig bent. Je schrijft met een bepaalde vanzelfsprekendheid over de personages alsof je ze al heel lang kent. Hierdoor kun je heel goed invoelen wat voor mensen het zijn, zowel binnen de zichtbaarheid van dit verhaal als daarbuiten. Ik zou je van harte willen aanraden om dit verhaal verder uit te werken, want het heeft veel potentie!
Als je met dit verhaal geen ambities hebt om het te gaan uitgeven of in te zenden voor een schrijfwedstrijd, dan raad ik aan het je 'oefenverhaal' te maken. Daarmee bedoel ik: het verhaal dat je in een aantekeningenboekje net zo serieus uitwerkt als een verhaal dat je wil publiceren, zonder dat die intentie er is. Dan kun je met dit verhaal alles oefenen wat bij het schrijven van een boek komt kijken (achtergrondinformatie zoeken, personagebiografieën maken, plotontwikkelingen uitwerken, enzovoorts) zonder dat er de druk op zit dat je het meteen goed moet doen/ aan iemand moet laten lezen.
Groet,
Nadine
Heel mooi!
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Heel mooi! ontroerend