#333 - De onbreekbare belofte (titel: De jacht)

Met het risico dat ik nu een beetje dom lijk. Ik heb het een aantal keer gelezen, ik vind het prachtig geschreven. Maar... maar... Ik twijfel nog steeds over de exacte gebeurtenis. En ook: de schrijfstijl is helder. En toch kom ik niet helemaal bij het gebeurde.

Hoi Ralf, welkom op het forum. Een heftig verhaal. Een vader die de belofte om zijn dochter te beschermen niet na kan komen, omdat uitgerekend hijzelf zijn dochters grote gevaar is.
Goede invulling van de opdracht. Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal.

Een groot aantal zinnen zou je strakker kunnen schrijven, waardoor ze mooier lezen. Zoals bijvoorbeeld deze zin:
Maar hij vroeg het op een manier alsof hij toch maar gewoon dacht dat het stoere mannenpraat was; een manier om woede en frustratie verbaal te uiten, zonder een emotie te hoeven benoemen. --- Hij vroeg het alsof hij dacht dat het gewoon mannenpraat was; het uiten van woede en frustratie zonder de emotie te benoemen.

Of deze:
Met het geweer nog in zijn hand, dacht hij terug aan de woorden die hij uitsprak toen hij zijn dochter, toen nog een pasgeboren baby, voor het eerst in zijn armen hield: ‘ik zal haar met mijn leven beschermen’, had hij tegen zijn vrouw gezegd.  --- Met het geweer nog in zijn hand, dacht hij terug aan de woorden die hij uitsprak toen hij zijn pasgeboren dochter voor het eerst zijn armen hield: 'Ik zal haar met mijn leven beschermen.'

die het geweer wist te bedienen --- volgens mij hanteer je een geweer. Een machine bedien je.

Nog een laatste zeurtje: zet je titel van het verhaal achter het nummer in de titelregel, waar nu "De onbreekbare belofte" staat. Waarom heet het overigens "De jacht"?

Hallo Ralf,

Je hebt een mooi stuk geschreven met een mooie schrijfstijl. De afloop is mooi en sluit mooi aan op de rest van het verhaal.
Helaas hebben je omschrijvingen de overhand in dit verhaal, waardoor het verhaalverloop zelf vertraagt. Je blijft nog redelijk lang in het ongewisse wat er precies aan de hand is. Dat is niet per se erg in een verhaal, maar als dat komt door een hoeveelheid aan omschrijvingen, doet dat het geheel over het algemeen niet goed. Uiteindelijk valt alles wel op zijn plaats, maar het vergt wel wat geduld.
Je zet wel een interessante familiegeschiedenis neer. Ik vind het ook erg mooi hoe je omschrijft dat een belofte die maar willekeurig kan lijken, uiteindelijk zoveel gewicht krijgt.  

Groet,

Nadine

Dag Ralf, ik heb je verhaal graag gelezen. Het mooiste stukje vind ik de omschrijving van het schuurtje met het raampje. Ik zie dat zo voor mij. Mooie schrijfstijl. Net als Madrid heb ik het ook meer dan eens gelezen en is het voor mij ook niet helemaal duidelijk wat er precies is gebeurd. Het lijkt of de hp de hand aan zichzelf slaat maar het zou ook kunnen dat hij iemand neergeschoten heeft aangezien hij na het schot nog gedachten heeft en de sirenes hoort. In de gevangenis kan hij zijn dochter uiteraard ook niet meer beschermen.

Volgende passage zou ik een beetje durven herschrijven omdat 'woorden' zo vaak herhaald wordt. '
Het waren toen nog slechts woorden. Gewoon van die woorden die je kunt zeggen op zo een moment.  Beiden wisten toen niet wat die woorden inhielden. Het waren slechts woorden, die als blaadjes door de wind ook weer snel verdwenen. Plaatsmakend voor de fijne jaren die volgden. Nu wist hij dat die paar woorden...'

En nog twee kleine typfoutjes in deze zin:
'Hoe veel ongelukken er ook op de loer liggen bij een autorit, met honderdtwintig over de autobaan, tussen all vrachtwagens, altijd kon hij rustig liggen en slapen.' ----> Hoeveel aan elkaar en tussen 'al die' vrachtwagens of 'alle'.

Groetjes! V.

Oef, een heftig verhaal. Je kunt je dochter gelukkig ook op een andere dan deze letterlijke manier, die weer nieuwe problemen oproept, beschermen. Het is maar een verhaaltje, tenslotte.

Bedankt allemaal voor de goede tips.
Het heeft me enorm geholpen om met een frisse blik te kunnen kijken naar wat ik geschreven heb, om het vervolgens te kunnen verbeteren.