Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#326 Basingstoke Sabbatical

25 november 2020 - 4:12

Waar het gevoel vandaan komt, weet ik niet. Ik had het als kind al: kostschool leek me het einde.
Na de middelbare school wilde ik per se de opleiding tot verpleegkundige volgen in een ziekenhuis ergens ver weg, zodat ik wel op mezelf moest wonen. Helaas, het werd een ziekenhuis op fietsafstand van mijn ouderlijk huis.
Ik werd verliefd op mijn buurjongen, we gingen samenwonen, trouwden, kregen twee kinderen en het gevoel werd verbannen naar de achtergrond.

Twintig jaar later liet het zich niet meer tegenhouden. Mijn kinderen gingen meer en meer hun eigen weg en hadden me minder nodig. Op mijn werk liep ik tegen een aantal dingen aan en na vele gesprekken met mijn man en een loopbaancoach durfde ik mijn wens hardop uit te spreken. In 2016 ging hij in vervulling en mocht ik als dialyseverpleegkundige gaan werken in Basingstoke, Engeland.

Via een makelaar vond ik een mooi appartementje op loopafstand van mijn werk. Voor zes maanden was dit mijn domein en wat heb ik daar genoten! Even geen moeder en echtgenote zijn, geen rekening houden met de agenda van anderen, maar voor een korte tijd doen en laten waar ik zelf zin in had. Heel egoïstisch en ik kan het iedereen aanraden.

Nog steeds kan ik “mijn” appartement dromen. De geur op de gang, een mengeling van verschillende culturen, in tegenstelling tot de beige vloerbedekking in het appartement, dat rook als nieuw. Ik was als de dood dat ik daar iets op zou knoeien.
Ik zie de blauwe bedbank, die ik tweedehands had gekocht, nog voor me. Hij zat voor geen meter, maar het was mijn bank.

In gedachten loop ik er nog vaak doorheen. Dan neus ik in de kasten, zit ik aan de tafel in het keukengedeelte of lig ik languit op de bank en kijk door het raam naar de binnentuin.

Veel te snel kwam die laatste dag. Mijn man kwam me ophalen en met veel moeite kregen we alles weer in de aanhangwagen gepropt. Waar ik al die maanden zo bang voor was, gebeurde vlak voor we vertrokken: ik stootte een kop koffie om. Een grote bruine vlek vormde zich op de smetteloze beige vloerbedekking, gelukkig zonder blijvende schade.

Een paar keer per jaar ga ik terug naar Basingstoke om mijn Engelse collega’s te bezoeken. Vanaf de dialyse-unit maak ik dan de vertrouwde wandeling naar mijn flatje en herinner me dat zalige gevoel van vrijheid.

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2020 - 9:56

Ha Fief! Wat heb je dit weer soepel opgeschreven. Heel goed voor te stellen en mee te voelen, die vrijheid. Dingen lijken toch echt hun beloop te moeten nemen, magisch is dat.

Heftig hoor, dialyse. We hebben nu een donatieflyer liggen voor mijn schoonpa.

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2020 - 10:11

Nice, Fief.
"Freedom is not worth having, if it does not include the freedom to make mistakes" (Mahatma Ghandi)

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2020 - 18:32

Leuk verhaal en ik ben benieuwd naar het vervolg. Ben je anders gaan werken en leven na je Engelse avontuur? 

 

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 november 2020 - 10:58

Interessant verhaal Fief, met zelfs een ...tja, hoe noem je dat? Het nieuwe tapijt waar je toch nog op knoeit, gelukkig niet onherstelbaar.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 november 2020 - 13:05

Hoi Marianne, mijn Engelse avontuur heeft er onder andere toe geleid dat ik ben gaan schrijven. In die periode schreef ik wekelijks een reisverslag voor de thuisblijvers. Die reisverslagen heb ik later verwerkt in een boek "Basingstoke Sabbatical" die je als PDF kunt downloaden op mijn site. Het moet echter nog een keer herschreven worden. Met de feedback en aanwijzingen die ik van jullie in de afgelopen tijd kreeg, zie ik dat er nog flink aan dat verhaal gesleuteld moet worden. Om die reden heb ik het niet officieel uitgebracht. Maar mocht je geïnteresseerd zijn, het is gratis te downloaden.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 november 2020 - 13:11

Hoi Katja, ja die vloerbedekking. Het lag er nog maar net in en daardoor rook het als nieuw in het appartement. Als ik daarop zou knoeien, zou ik de kosten voor de reiniging moeten betalen. Logisch, maar ik wilde voorkomen dat het nodig zou zijn. Toen daar op het laatst toch koffie overheen ging, zag ik de rekening al boven mijn hoofd hangen. 
 

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2020 - 18:05

Dag Fief,

Weer heel mooi verwoord en heel vlot om te lezen. Ik heb ook enkele mooie dingen gelezen.

- Nog steeds kan ik mijn appartement dromen? De geur op de gang ...

Knap hoe je in gedachten je zo kan verplaatsen en terug je appartement kan oproepen.

Ik was helemaal mee.

Grappig dat je net op het laatste ogenblik, na maanden van voorzichtigheid, koffie morst.

Ik heb genoten van je verhaal.

Wilfried

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2020 - 8:34

Hoi Fief,

Wat een mooi persoonlijk verhaal. Alsof ik even jouw leven binnen mag stappen. Dankjewel.