# 326 Herinneringen aan mijn flat in Amsterdam (2)

Bijzondere anekdotes! Ja, haha, denk je: lekker rustig, die oudjes, maar nee hoor ;-). Tegenover ons in het verzorgingstehuis wonen sinds een paar jaar ook studenten en ouderen door elkaar. Ze hebben er een cafeetje geopend. Volgens de media is het er rustig en gezellig, maar ik verdenk de vrijwillige journalist in kwestie van te onkritisch denken. Tof ook, Amsterdam. Ik ben nooit verder gekomen dan het schone Utrecht.

In onze vorige flat zaten ook van die stortbuizen, gelukkig niet inpandig, maar in het trappenhuis. De ratten renden je tegemoet in de fietskelder, waar al het vuil werd opgevangen in een open container. De muizen nestelden tussen onze chronisch onuitgepakte verhuisdozen.

Maf ritueel van die zus. Misschien hadden ze in hun flat te weinig plek voor een sneeuwengel. Misschien moest de vloer koud en hard zijn, voor de reuma of zo.

Tipje: het verhaal hort her en der door herhaalwoorden, zoals 'blauw' en 'gebouw' in alinea 1. Het is ook wat meer anekdotisch, en heeft niet echt een verhaallijn. Ik word bijvoorbeeld wel nieuwsgierig naar je atelier (kunstenaar?) en je verhuizing (waarheen? Het einde van alinea 1 lijkt een aankondiging daarvan.) Het geeft me het Chekhov's gun-gevoel: als het geweer er hangt, moet het ook een keer af gaan.

Een lieve ode aan je kamer!

Haha Kruidnagel,

Tja, het zijn herinneringen, de rode draad is de flat zelf. Een ode inderdaad, aan een afgesloten periode in mijn leven. Als je mijn naam googelt kom je vanzelf op mijn site.

Dank je voor de link. Mooi kleurgebruik!

Grazie, leuk dat je gekeken hebt!

Indrukwekkend, jouw website, Katja. Ik las het woord verfrestanten eerst fout en vroeg mij af wat verfres-tanten waren. Het woord 'gehorig' kwam ik voor het eerst tegen in het boek 'Bruxelles, here I come' van de Belgische filmregisseur en schrijver Eric de Kuyper. Hoe hij het gelijkvloers met drie doorlopende kamers beschrijft in Laken is hilarisch. Jouw verhaal evenaart het.

Oh wow, dat is wel een geweldig compliment Gi, van allebei trouwens! Ik denk toch dat de Kuyper het beter doet😋 Ik zou het wel eens willen lezen.

Hoi Katja, indrukwekkende site heb je. Ik ben altijd jaloers op mensen die zo creatief zijn.
Wat betreft je verhaal sluit ik me aan bij Kruidnagel, het is meer een opsomming van gebeurtenissen, maar het geeft wel een kleurig beeld van hoe je het beleefd hebt. In die zin graag gelezen. 

Ja, je hebt gelijk Fief, ik heb me laten inspireren door de laatste toer door het huis vd opdrachtgeefster. Enfin.

Bedankt voor je leuke reactie. Ik kan er niet van leven, dat is de andere kant vd medaille, en stort me nu maar op het schrijven.

een liefdesverklaring in vijf anekdotes

geen verhaal, maar wel leuk om te lezen

(een stortbak zit toch op de wc? er moet volgens mij een ander woord zijn voor wat jij bedoelt (ik kom nu zelf niet veder dan 'chute' omdat ik het alleen uit Amerika ken (en zie nu ook Jack Nicholson voor me, met een hondje ... )))

Inmiddels verboden maar heet dit niet vuilnisschacht of vuilniskoker. In het Engels inderdaad een garbage chute en in het Frans een vide ordure.

Het Parool noemt het hier een stortkoker, heel Hollands, dus lekker plastisch.

Het is een vierhoekige klep in de muur die je naar je toetrekt en waar je je afvalzak in doet. Dan duw je de klep dicht, wat niet lukt als de zak te groot is, dus open je de klep en probeert hem snel zo dicht te slaan dat hij de inhoud in de stortkoker katapulteert, en dat net zo lang tot je succes hebt. Best irritant dus voor je buren 😅.

Bedankt Schrijvenmaar. Ken die scène niet, maar: arm hondje😣

Haha, uit de Volkskrant van april 2014 over As Good As It Gets:

Jack Nicholson [...] is zo'n ster die in elke rol zichzelf lijkt te spelen [...]. Dat recept treedt misschien wel nergens zo sterk in werking als in As Good As It Gets, waarin Nicholson de grommelige, kluizenaarachtige schrijver Melvin Udall vertolkt die elk persoonlijk contact om zeep helpt met onvoorstelbaar lomp gedrag. Vrouwen, joden, zwarten, iedereen krijgt ervan langs; en wanneer het hondje van zijn homoseksuele buurman Simon hem op de zenuwen werkt, sodemietert hij het beestje zonder pardon in de afvalkoker.

Oh, ik heb die wel gezien. Was er niet kapot van.

La vérité nue et violente (niet voor gevoelige zielen) : in een Brussels flatgebouw had iemand zijn dode teckel in de schacht geduwd maar hij was ergens onderweg blijven steken. De stank in het flatgebouw was na enkele weken niet meer te harden. Uiteindelijk hebben ze de boel moeten uitbreken. Smakelijk voor wie net aan tafel gaat.

😅

Hoi Katja,

Leuke anekdote, ik zag de flat helemaal voor me. Wat mij betreft had je het onderdeel met de buren nog wat verder uit kunnen diepen. Dat had het nog meer een verhaal gemaakt.

Ok Jurrit, de volgende keer als we meer woorden krijgen. Al lijkt het me niet verkeerd, die smaak naar meer, je kunt je ook overeten😆.

Ik denk dat je met wat schrappen hier en daar meer ruimte kunt creëren voor verdieping. Zinnen als : 'Gelukkig gebeurde dat ook.' of 'Op zich was dat niet erg, het waren voornamelijk eenpersoonsflats en er woonden veel ouderen.' kunnen volgens mij gemakkelijk worden gemist.

Onderhoudend geschreven!

Bedankt Annetteke, ik zal er eens naar kijken.