#319 Vergane glorie

Vief, wat een verrassing jou hier te treffen. Toen ik je foto anderhalf jaar geleden voor het eerst zag, moest ik meteen aan je denken, maar dacht ook 'dat is onmogelijk'. Dus toch! Wat zie je er nog patent uit, net als veertig jaar geleden toen ik je wekelijks oppikte voor een ritje. En de rode jas van mijn vrouw, waarmee ik een keer betaalde toen ik blut was, heb je al die tijd bewaard: wat bijzonder. Zullen we nog een keer afspreken?

Hoi Dos, ik heb me altijd afgevraagd of jouw vrouw haar jas niet gemist heeft. Kort na die ene keer werd ik door een vrouw aangestaard met een blik van "hé, zo'n jas heb ik ook, maar haar staat ie beter". :-) Hij zat me als gegoten, maar zoals ik al schreef, ik heb dat leven succesvol achter me gelaten. 

Fief, wat heb je weer een boeiend verhaal geschreven.
Je eindigt echter wat mysterieus; hoge hakken? Geile praat? Mannen in auto's? Het zegt mij helemaal niets.

Hoi Musonius, misschien ook maar goed. Je mag het invullen naar eigen goeddunken. Dank je wel voor je compliment. 
Voor de duidelijkheid: het is fictie!

Super verhaal Fief!

Dank je wel, Katja. Bedankt voor het lezen.

Een vief verhaaltje, Fief. Je hebt bij mijn tekst (terecht hoor) gezeurd, dus nu is het mijn beurt:
....vind ik EEN  hoop oude tijdschriften...
...Even twijfel ik of IK het ongezien...

Hoi Gi, ik heb je terechte zeurtjes aangepast. Bedankt voor je scherpe blik.

Grappige schets Fief met leuke rol van de rode jas. Ik heb erg moeten lachen om de reactie van Dos en jouw reactie daar weer op. Eerst dacht ik 'huh?' en toen kwam de lach. Heel goed.

Dank je wel, Frank. 

Hoi Fief, mooi geschreven met veel oog voor detail. Daardoor lijkt het levensecht. Graag gelezen!

Dank je wel, Chantal.

Vief, los van het voorgaande, voor mij een verhaal om van te smullen. Tweeëneenhalf jaar geleden ben ik verhuisd van het Geuldal, verder zuidelijk tussen de heuvels in. Wat jij beschrijft heb ik toen ook meegemaakt. Ik heb nauwelijks iets kunnen weggooien, wel heb ik dierbare spullen achtergelaten voor de nieuwe bewoners. (O.a. mijn hele keramiekuitrusting)

Bij je laatste alinea werd mijn pretduiveltje gewekt. Mijn herinneringen gingen terug naar Amsterdam waar ik een aantal jaren gewoond heb. Mijn vrouw kon zich herinneren dat achter het station werd getippeld. Eenmaal die sfeer opgeroepen, kwam van het een het ander; het was een schot voor open doel.

Leuk dat je reageerde alsof het allemaal echt gebeurd was.

Hoi Dos, ik vond jouw reactie briljant. Ik kon niet anders dan meegaan in jouw spel. Dat zijn de bijzonder leuke momenten hier op SOL.

Hoi Fief,
Ik vind je verhaal leuk geschreven. Je wisselt op de juiste momenten van tegenwoordige tijd naar verleden tijd. Vooral de laatste alinea vind ik sterk aangezien daar echt de emotie in naar voren komt. Verder goed beeldend geschreven. Ik ben wel benieuwd naar meer van de herinnering.