#319 Vergane glorie
‘Bijna. Nog twee dozen!,’ roep ik naar beneden.
‘Oké, dan dek ik de tafel vast. We kunnen over een half uur eten,’ hoor ik als antwoord.
Ik schuif de laatste dozen naar voren. Het stof kriebelt in mijn neus.
De verhuizing naar een kleiner huis dwingt me tot het maken van keuzes. Meer dan de helft van de opslag is inmiddels in de afvalcontainer beland. Van veel spullen op zolder wist ik niet eens meer dat ik ze bewaard had en het was regelmatig een trip down memory lane: alle babyspullen, mijn oude schoolboeken, cassettebandjes en kinderspeelgoed. Het merendeel was echter gewoon rommel waar ik zonder moeite afscheid van kon nemen. De laatste dozen zullen naar mijn idee ook geen probleem opleveren. De dikke stoflaag bewijst dat ik er zeker veertig jaar niet ingekeken heb.
In de eerste doos vind ik een hoop oude tijdschriften en naaipatronen. Geen idee waarom ik die ooit bewaard heb; de modellen zijn hopeloos gedateerd. Al zou ik ze nog willen gebruiken, mijn naaimachine herkent me niet meer, zo lang heb ik daar al niet meer achter gezeten. Nee, deze kunnen in de bak voor het oud papier.
De laatste doos is met tape dichtgeplakt. Even twijfel ik of ik het ongezien zal weggooien, maar mijn nieuwsgierigheid wint het. Stel dat er een waardevol schilderijtje inzit of iets dergelijks. Ik zie me al zitten bij Tussen Kunst en Kitsch. Met een glimlach peuter ik de tape los en open de doos. De inhoud is afgedekt met een oude krant uit 1980. Op de voorpagina lees ik dat aartsbisschop Oscar Romero is vermoord en in de Golf van Mexico is men erin geslaagd de oliebron te dichten die al sinds 3 juni 1979 lekte.
Ik leg de krant opzij en als ik in de doos kijk, voel ik het bloed uit mijn gezicht trekken. Een voor een haal ik er de herinneringen uit van een leven dat ik zo succesvol achter me wist te laten.
Uit het niets voel ik de kou weer in mijn botten en de pijn in mijn voeten van het heen en weer lopen op veel te hoge hakken. Ik hoor de geile praat van de mannen in hun auto als ze me door het opengedraaide raampje aanspreken. Met bevende handen pak ik het laatste item. Het lakleer zit vol scheuren en valt haast uit elkaar, maar ik herken onmiskenbaar mijn lange rode regenjas.
Vief, wat een verrassing jou…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Vief, wat een verrassing jou hier te treffen. Toen ik je foto anderhalf jaar geleden voor het eerst zag, moest ik meteen aan je denken, maar dacht ook 'dat is onmogelijk'. Dus toch! Wat zie je er nog patent uit, net als veertig jaar geleden toen ik je wekelijks oppikte voor een ritje. En de rode jas van mijn vrouw, waarmee ik een keer betaalde toen ik blut was, heb je al die tijd bewaard: wat bijzonder. Zullen we nog een keer afspreken?
Hoi Dos, ik heb me altijd…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Dos, ik heb me altijd afgevraagd of jouw vrouw haar jas niet gemist heeft. Kort na die ene keer werd ik door een vrouw aangestaard met een blik van "hé, zo'n jas heb ik ook, maar haar staat ie beter". :-) Hij zat me als gegoten, maar zoals ik al schreef, ik heb dat leven succesvol achter me gelaten.
Fief, wat heb je weer een…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Fief, wat heb je weer een boeiend verhaal geschreven.
Je eindigt echter wat mysterieus; hoge hakken? Geile praat? Mannen in auto's? Het zegt mij helemaal niets.
Hoi Musonius, misschien ook…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Musonius, misschien ook maar goed. Je mag het invullen naar eigen goeddunken. Dank je wel voor je compliment.
Voor de duidelijkheid: het is fictie!
Super verhaal Fief!
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Super verhaal Fief!
Dank je wel, Katja. Bedankt…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je wel, Katja. Bedankt voor het lezen.
Een vief verhaaltje, Fief…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Een vief verhaaltje, Fief. Je hebt bij mijn tekst (terecht hoor) gezeurd, dus nu is het mijn beurt:
....vind ik EEN hoop oude tijdschriften...
...Even twijfel ik of IK het ongezien...
Hoi Gi, ik heb je terechte…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Gi, ik heb je terechte zeurtjes aangepast. Bedankt voor je scherpe blik.
Grappige schets Fief met…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Grappige schets Fief met leuke rol van de rode jas. Ik heb erg moeten lachen om de reactie van Dos en jouw reactie daar weer op. Eerst dacht ik 'huh?' en toen kwam de lach. Heel goed.
Dank je wel, Frank.
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je wel, Frank.
Hoi Fief, mooi geschreven…
Lid sinds
13 jaar 8 maandenRol
Hoi Fief, mooi geschreven met veel oog voor detail. Daardoor lijkt het levensecht. Graag gelezen!
Dank je wel, Chantal.
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je wel, Chantal.
Vief, los van het voorgaande…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Vief, los van het voorgaande, voor mij een verhaal om van te smullen. Tweeëneenhalf jaar geleden ben ik verhuisd van het Geuldal, verder zuidelijk tussen de heuvels in. Wat jij beschrijft heb ik toen ook meegemaakt. Ik heb nauwelijks iets kunnen weggooien, wel heb ik dierbare spullen achtergelaten voor de nieuwe bewoners. (O.a. mijn hele keramiekuitrusting)
Bij je laatste alinea werd mijn pretduiveltje gewekt. Mijn herinneringen gingen terug naar Amsterdam waar ik een aantal jaren gewoond heb. Mijn vrouw kon zich herinneren dat achter het station werd getippeld. Eenmaal die sfeer opgeroepen, kwam van het een het ander; het was een schot voor open doel.
Leuk dat je reageerde alsof het allemaal echt gebeurd was.
Hoi Dos, ik vond jouw…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Dos, ik vond jouw reactie briljant. Ik kon niet anders dan meegaan in jouw spel. Dat zijn de bijzonder leuke momenten hier op SOL.
Hoi Fief, Ik vind je verhaal…
Lid sinds
5 jaar 10 maandenRol
Hoi Fief,
Ik vind je verhaal leuk geschreven. Je wisselt op de juiste momenten van tegenwoordige tijd naar verleden tijd. Vooral de laatste alinea vind ik sterk aangezien daar echt de emotie in naar voren komt. Verder goed beeldend geschreven. Ik ben wel benieuwd naar meer van de herinnering.