#318 de dief en de tijd

Hoi Quillaume, het is inderdaad omslachtig, maar lukt het niet vanuit Word?
Tekst selecteren - kopieer - in het tekstvak van het nieuwe forumonderwerp plakken. Je krijgt dan een nieuw schermpje waarin je dan alsnog een keer "plakken" moet aangeven. Als het goed is, moet dan hier verschijnen.

Bij kortere verhalen zou je het verhaal hier kunnen overtypen. Jammer als je ons geen deelgenoot van je verhalen kunt maken.

Quillaume of is het Guillaume, gewoon in Word op kopiëren (of Ctrl C) klikken maar nadien in het tekstvak op Ctrl V drukken om te plakken.  Anders zal het niet lukken. Heb dit zelf tot mijn scha en schande (Vlaamse uitdrukking) moeten leren.
Succes.  Hopelijk lezen wij je hier nu snel.

Gelukt, bedankt voor de aanwijzingen

Het nachtvocht voelde ik. Sterren gaven een mooi nachtzicht, niet vertroebeld door stadslichten, ik ging. Met bewijs uit het Visigotische kerkje kon ik de weddenschap winnen. De slag op de beitel, omkleed met een stuk doek, klonk zacht. Wat was dat ?

De zwiep van mijn zaklamp deed die schim niets. De ijle fluistering ‘Dief, je wilt iets uit het verleden, je krijgt iets uit het verleden,’ maakte een standbeeld van me.

            Beitel en hamer vielen omlaag, onmachtig om iets te doen wankelde ik achteruit. Spoken bestonden niet, dacht ik. Toch iets had mij in zijn macht, mijn hand streek over het reliëf. Dat met die zonnestralen. Duisternis….

Licht, gezang, wat was dit? Waarom zag het er anders uit? Waar was ik? Die ruimte was er niet. Monniken, was dit een zieke grap van mijn vrienden???? Mijn enige houvast was mijn zaklamp, ik was echt dat kerkje ingestapt. 

De vreemde taal snapte ik niet, het spreekwoord ‘alle hoeken van de kamer zien’ wel. Buiten, tussen die verzameling armoedige hutten en schreeuwende mensen, bevrijdde de klap van de zaklamp me van de hond. Weg wezen hier, waar hier dan ook was. Au, au, raak, nog meer stenen. Rennen.

Drijfnat en hijgend gaf de boomtak mij, tussen de bladeren, het idee dat ik veilig was. Het hondengeblaf stierf weg. Die mannen met zwaarden, die ik ontvluchtte, waren geen toneelspelers. ‘Iets uit het verleden’ zei die schim. Nee, dit kon toch niet waar zijn? Er was maar één manier om er achter te komen.

Geknield in het donkere kerkje vóór het reliëf van de man met de zonnestralen volgden kruistekens op Onze Vaders en Weesgegroetjes. Dan een fluistering ‘Dus je hebt spijt?’

‘Ja, heer.’

‘Leef en leer.’

Bevend en opgelucht stond ik buiten het kerkje op de kale vlakte. Ik was thuis.

Hoi Quillaume, het is niet handig als je het verhaal  hier tussen de reacties plaatst. Probeer hem als forumonderwerp te plaatsen. En kijk of je de regels dichter bij elkaar kunt krijgt. Door shift+enter kom op een volgende regel. Gebruikt je alleen de enter, dan krijg je een witregel.

Guillaume, of Quillaume. Ik dacht eerst dat je nieuw was op dit forum maar merk dat je hier al eerder hebt gepubliceerd. Jouw tekst zou ik als 'magisch' beschrijven.  Je moet hem wel enkele keren lezen om hem volledig te begrijpen. Ik zal even terug gaan in de tijd om jouw vroegere stukjes te lezen en er eventueel op te reageren.

Mooi verhaal Quillaume,

Af en toe een wat vreemde zinsopbouw, maar zeker de moeite om opnieuw te plaatsen.

Doe je best!

Dank jullie wel. Nu ik door heb hoe ik het verhaal moet plaatsen gaat het volgende keer vast wel beter.