Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

De kikkerdirigent

21 September 2020 - 15:23

 

Het doek gaat op, het water glinstert, de muziek zwelt aan. Een korte zwaai met mijn baton en er klinkt een ijle hoge kwaak, gevolgd door de sonore stemmen van de tientallen oudere mannetjes. Nog een zwaai en de vrouwtjes vertonen hun springkunsten precies op de maat. Sommige maken fraaie pirouettes, andere een koprol in de lucht. Het publiek klapt en joelt en zingt luidkeels mee, wat de kikkers tot nog meer gekwaak aanzet, terwijl ze precies in de maat blijven.

   Mijn hart maakt een sprongetje. Eindelijk mag ik mij kikkerdirigent noemen. Een prestatie vind ik, want toen ik jaren geleden begon, bestond er nog geen enkel handboek, ‘hoe dirigeer ik een kikkerkoor.’ 

   Mijn liefde voor kikkers stamt uit mijn kindertijd. Elk het voorjaar hing ik, weg van mijn pestkoppen, boven de sloot om hun taal te leren, oefende mijn stembanden net zolang tot mijn gekwaak niet meer van dan van hen te onderscheiden was, deed hun sprongen na, tot ik spierpijn had, en hulde mij in het groen.

  Alles moest wijken voor mijn passie, het geven van een concert met de kikkers uit de sloot. Ik had geen tijd voor een gezin en zeg nu zelf wie wil er nu samenwonen met een man die denkt en doet als een kikker. Het was armoe troef in het begin. Gelukkig hebben mijn ouders me wat nagelaten en bleken kevers, sprinkhanen, wormen en duizendpoten niet duur.

  Die jarenlange inspanningen werpen nu hun vruchten af. Het concert is stijf uitverkocht. De kikkers kwaken gelijktijdig de verschillende liederen, stampen met hun poten en dansen op de maat van de muziek. Al dirigerend kwaak en spring ik met ze mee.

  Tot grote hilariteit van het publiek, verlies ik bij het slotakkoord mijn evenwicht, het concert eindigt abrupt. De artiesten duiken met mij het water in. 

 

 

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 September 2020 - 15:46

Hi Ingeborg, leuk verhaal! Lijkt me ook wel wat, een kikkerkoor dirigeren. 

Er zitten hier en daar wat kleine slordigheidjes in je tekst, probeer daar op te letten. 

Een prestatie vind ik.  want toen ik jaren geleden begon

Ik zou een komma achter 'prestatie' zetten en 'want' moet met een hoofdletter.

 Elk het voorjaar hing ik, weg van mijn pestkoppen, boven de sloot om hun taal te leren, oefende mijn stembanden net zolang tot ik mijn gekwaak niet meer van echt te onderscheiden was, deed hun sprongen na en hulde mij in het groen.

Dit is een heel lange zin. Hierdoor kom je zelf ook in de knoop. 'net zolang tot ik mijn gekwaak niet meer van echt te onderscheiden was' klopt bijvoorbeeld niet. Probeer zulke lange zinnen in stukjes op te hakken, dat is zowel voor de schrijver als de lezer een stuk makkelijker.

Graag gelezen!

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 September 2020 - 15:57

En in de derde alinea (zeurtje) op de derde regel hoort 'dan' een 'dat' te worden.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 September 2020 - 16:16

Hoi Ingeborg, wat een leuk verhaal. Het doet me denken aan het liedje van Roger Clover: "Love is all".

Ik ben het niet eens met Mike.
Een prestatie vind ik, want toen ik jaren geleden begon,  ---- achter ik staat terecht een komma, want je begint een zin niet met want en dus hoeft want niet met een hoofdletter.  Achter begon hoeft wellicht geen komma en kun je de zin door laten lopen. 
bestond er nog geen enkel handboek, ‘hoe dirigeer ik een kikkerkoor.’ ---- achter handboek hoeft ook geen komma. 

...  geen enkel handboek Hoe dirigeer ik een kikkerkoor. ---- Een titel hoeft niet tussen aanhalingstekens, maar wordt volgens mij alleen cursief geschreven. De eerste letter van de titel wel altijd met een hoofdletter.

Nog een klein zeurtje: als je veel komma's in een zin moet zetten, is het vaak handiger om er kortere zinnen van te maken. Dat leest beter. Verder je verhaal met plezier gelezen.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 September 2020 - 16:42

Ingeborg,

... was me dat even genieten!

Wat leuk en toen nog even Rupert van Musonius als dessert!