#313 Camping

Einde aangepast

Mooi dit wat klassiek gegeven, neergezet. De band met de ouders, maar zeker met de tante is blijkbaar niet zo best, gezien de afstandelijke houding richting hen en het voorval met tante, waar hij niet eens naar informeert. 

Het enige waar ik moeite mee heb is de laatste zin. Ik weet niet hoe ik die nu moet plaatsen. Juist, omdat je hem zo prominent op het eind zet, zoek ik naar betekenis, maar kom op (te)veel mogelijkheden uit. Een zin als: 'Jullie gaan vast vandaag nog even bij tante langs,' zei Gert de volgende dag hoopvol. Die is voor mij wat duidelijker. :-)

Hoi Hadeke, dankjewel voor je mooie reactie.
De band van een puber met ouders en tantes is doorgaans niet van dien aard, dat ik er hier heel veel aandacht aan wilde besteden.
Met de slotzin wil ik - na het verwerpen van een al te heftige scene in de conceptfase - de lezer zelf zijn/haar fantasie aan het werk laten zetten. Waarom wil hij naar de Mac? Ging de Mac eerst niet door omdat hij en Anita andere bezigheden hadden? Of is hij, geschrokken van haar avances, op de vlucht geslagen? Of ging de Mac wel door en heeft hij de smaak te pakken? In het laatste geval zou hij inderdaad heel wel jouw suggestie hebben kunnen volgen ... ;-)
Bij de wijziging heb ik Gert zijn armen iets omhoog laten doen, daarmee in het midden latend of hij dat doet uit overgave of als afweer.
  

Jazeker Ton, niet gaan uitleggen. Mooi einde dat je zelf mag bedenken en duidelijk dat ze hoe dan ook niet meer aan de Mac toegekomen zijn.

Wat mij alleen stoort is dat zij zo betuttelend tegen hem praat. Ik stel me voor dat het een lange slungel is en 17 is niet kinderachtig. Verder prima!

Dankjewel voor je commentaar Katja. Bij mijn reactie aan Hadeke geef ik aan welke opties er kunnen zijn waarom Gert de volgende dag naar de Mac zou willen. Een daarvan sluit niet uit, dat hij de dag ervoor tóch bij de Mac verzeild is geraakt.
Het fysiek van Gert kun je inderdaad zelf invullen, ik liet ook dat in het midden.

Hoi Ton, ik moet bij je verhaal direct denken aan dat liedje van Rob de Nijs (En het werd zomer?).  Maar tegelijkertijd krijg ik de kriebels van die tante. Waar Rob de Nijs in het lied tot over zijn oren verliefd is, lijkt dit voor Gert absoluut niet het geval. 

En in mijn beleving laat die laatste zin perfect zien hoe jong Gert eigenlijk nog is. Hij wil eigenlijk alleen maar naar de Mac en die nare tante vergeten.

Misschien als er iets meer Rob de Nijs in was verwerkt, had ik een beter gevoel bij gehad. Je weet als lezer niet hoe Gert erover denkt. Dat vond ik lastig. Ik wil die tante nog steeds een kaakslag geven...

Hoi Chantal, dankjewel voor je fijne reactie. Tja, Rob de Nijs kwam bij mij ook opborrelen bij het schrijven van dit verhaal. Ik heb toen de tekst erbij gezocht, maar ben - eigenwijs als ik ben - toch mijn eigen weg gegaan. Het leeftijdsverschil (16 - 28) heb ik overigens wel overgenomen. Verklaart dat jouw kaakslag? In 1977 kwam Rob de Nijs nog weg met deze tekst ...
Kleine correctie: die tante had ik nodig als excuus om de ouders weg te krijgen van de camping, zodat buurvrouw Anita de kans kreeg om Gert te benaderen zoals zij deed. 

Dag Ton,

Ik vind je verhaal sprekend geschreven, het is alsof ik op die camping ben tijdens de scènes die je vertelt.
Het onhandige van Anita komt goed naar voren: hoe spreek je een bijna-maar-nog-niet volwassen jongen aan + wat te doen met verliefde gevoelens naar dit 'kind'.
Het ingewikkelde van 17 jaar zijn, is ook duidelijk: als een kind zo blij met de Mac naast ontluikende sexualiteit.

Waar Anita zich opdringt heb ik associaties met ongewenste intimiteiten en grensoverschrijdend gedrag. Ik vind het eerlijk gezegd een akelige scène. Als dat je bedoeling was dan is dat goed gelukt.

hartelijke groet, Pindarots

Hoi Ton, je verhaal brengt heel wat te weeg gezien de reacties. Toch wel realistisch denk ik; de ontmaagding van een 17 jarige puber door zijn 12 jaar oudere tante in de zinderend lome hitte op een camping. Dat ze niet meer aan de Mac zijn toegekomen mag duidelijk zijn. Graag gelezen. 

Hoi Pindarots, dankjewel voor je complimenten! Ik bloos ervan, hoewel ik de 16 jaar ruim gepasseerd ben ... ;-)
Bij de scene die jij akelig noemt, heb ik er bewust voor gekozen de afloop in het midden te laten, zie mijn vorige reacties. Het is aan de lezer om dat in te kleuren en met die inkleuring komen dan ook de vragen aan bod of de intimiteiten gewenst dan wel ongewenst zijn en of er een grens wordt overschreden.
Zou zich dit in 1977 hebben afgespeeld (denk dan even het gamen weg en vervang de Mac door een willekeurig frietkot...), zou het etiket grensoverschrijdend gedrag (bestond die term toen al?) hier niet snel op zijn geplakt. Ik herinner me althans geen commotie over Het werd zomer van Rob de Nijs, dat toen een hit was en over hetzelfde thema gaat.

Hoi Novus, dank voor je reactie.
Voor de goede orde; in mijn verhaal is er geen familierelatie tussen Gert en Anita; zij stond op de camping op het belendende plekje. Anders was er de incestueuze component in gekomen.

Hoi Ton, gelukkig is het inderdaad nu ik het nog eens lees tante Jopie en niet Anita ;-)

Hoi Ton, een verhaal dat de lezer op verschillende manieren kan interpreteren, en dat gebeurt hier ook. Je schrijft suggestief, maar laat het in het midden wat er gebeurde. Je zet Gert neer als jongen, gamend in de caravan en vol enthousiasme over de Macdonalds, en tegelijkertijd blozend bij Anita in haar bikini. Juist omdat hij zo onschuldig over komt, kan er net zo goed niets gebeurd zijn. Ik ben trouwens benieuwd of je deze reacties ook verwacht had? 

Een suggestie; je kiest hier voor een meervoudig vertelperspectief; we zien zowel de gedachten van Gert als Anita, waarbij we eerst Gert volgen en daarna een stukje Anita. Door hier te schrijven vanuit het perspectief van Gert of Anita, maak je de tekst denk ik sterker. Juist omdat we dan de gedachten van de ander niet kennen, wordt het nog raadselachtiger wat er wel/niet gebeurde. Tegelijkertijd geef je een personage dan meer 'body.' 

Hoi Lizette, hartelijk dank voor je reactie!
Ik had eerst een bepaalde afloop min of meer uitgewerkt, maar bedacht me. Het werd wat lastig om dat ook binnen het aantal woorden te houden. Zo ontstond het idee om er een open einde aan te geven, zodat lezers zelf konden kiezen. En ja, zo geschiedde.
Je suggestie om dit vanuit één perspectief te schrijven vind ik interessant; ik denk ook dat je daardoor wat steviger personages krijgt. Goeie tip!