Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#312 Laakbaar

Laakbaar

Vanaf die eerste picknick had ik het al kunnen weten. Niets was goed. Hij hield niet van de kaasjes, vond de wijn te wrang, had liever bolletjes dan stokbrood en zo ging het maar door. Zelfs het geïmproviseerde kleed was niet goed genoeg. Maar liefde maakte blind en mijn romantische inborst dacht hem wel te kunnen veranderen.
Sinds ik formeel weduwe ben, keer ik hier ieder jaar terug. De plek van de picknick. De mand met toebehoren heb ik daarna nooit meer gebruikt, op het geïmproviseerde kleed na. 
Op een dag was hij weg. De politie zag geen reden tot een onderzoek. Hij was wel vaker voor langere tijd weg. Niemand die hem echt miste. Vrienden had hij zolang hij voordeel van ze had en dat duurde maar kort. Familie was al overleden of wilde geen contact meer met hem hebben. Allemaal signalen die ik in eerste instantie niet wilde zien. Ik liet het over me heen komen.
Hij nam me mee naar parenclubs, waar ik hem kort na binnenkomst al snel weer verliet. Hij vernederde me op feestjes, waar de alcohol rijkelijk vloeide, door openlijk te zoenen met het liefje van dat moment.
Zijn auto werd na een half jaar teruggevonden in een Oostblokland. Hijzelf bleef spoorloos. De bankrekeningen bleven onaangeroerd. Uiteindelijk werd hij doodverklaard. Ik was zijn enige erfgenaam.
'Gelukkig heb je me goed achtergelaten,' zeg ik voor me uit en geef met mijn hand een klopje op de aarde.
Ze zullen hem nooit vinden, hier onder mij, gewikkeld in het witte laken dat ik destijds als picknickkleed gebruikte. Mochten de ogen in zijn hoofd niet weggeteerd zijn, dan zullen ze waarschijnlijk nog steeds in ongeloof opengesperd staan.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, uitgekiend hoor. Dat moet behoorlijk wat zelfbeheersing gekost hebben om die rekeningen onaangeroerd te laten. Knap verhaal. De perfecte moord. Heel graag gelezen.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke,

Spannend verhaal. Leuk bedacht. Ik stoor me alleen aan het stuk met 'Sinds ik formeel weduwe ben, keer ik hier ieder jaar terug. De plek van de picknick.' Die zou ik aanpassen. Verder heb je mooi werk geleverd.

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Hadeke,

Mooi stuk tekst, genoten van begin tot eind. Sterk geheel zonder dat je  veel in details treedt. Gedachten en handelingen van een hoofdpersoon waar je je mee kan meten en vergelijken; zou ik dat ook, of zou ik dat niet hebben gedaan. Waar ik over struikel was twee keer in korte tijd benoemen dat het een "geimproviseerd" kleed was. Dat lijkt me de 2e keer overbodig. 

 

Joo

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, wederom een prachtig verhaal, zorgvuldig uitgekiend en opgebouwd. Chapeau! Ik heb weer genoten.

Met vriendelijke groet,

Ton Badhemd

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal! 

Ik ging echt mee ging in de beleving van de hp. Ik vrees dat je mijn wraakzuchtige kant hebt weten wakker te maken, je hebt me mooi meegenomen in haar (kant van het) verhaal. 

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke,

Fantastisch verhaal! Zoals nabestaanden jaarlijks naar het graf gaan zit jij fijn op de plek waar je de man in je geïmproviseerde kleed hebt gemold en gerold. Waanzinnig mooie scherpe wending, ik zat helemaal in je verhaal en je maakte me zo pissig op het gedrag van de man dat ik enige moordneigingen voelde aankomen.
Heb ik verder niks mee gedaan hoor;-)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Zo'n verhaal maakt het fijn hier weer eens terug te zijn.

Het herhalen van 'geimproviseerde' viel mij ook op. En verder dat zij hem verliet in de parenclubs; dat had ik dan weer andersom logischer gevonden, dat hij gelijk een ander te pakken had, terwijl het rondvozen toch haar hobby niet was.

Maar het loopt gewoon zo lekker, en maakt het onwaarschijnlijke zo vanzelfsprekend ... heerlijk.