Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #311 - Van aardbei tot treinrails

 

Zomerkoning

Met zijn buik op een karretje puft Pjotr in de aardbeienkas langs de plantjes. De zon brandt op het lage glazen plafond. Onmenselijk van een afstand gezien, maar voor hem een overlevingsmechanisme. Het tikt ook lekker aan, een dag werken nu de luie Hollanders liever aan het water liggen bij deze temperatuur. De afstand tussen de Polen is geen 1,5 meter, maar als nog meer dan die maffe zonfreaks op het stadsstrandje dat grenst aan de treinrails die net buiten het centrum loopt. Pjotr klaagt niet. Hij is trots als hij als eerste een krat vol heeft maken dat hij zijn tempo opvoert. Strijd tegen de klok kent hij niet. De tijd vliegt voor hem. Alles beter dan naar huis. Thuis wacht zijn moeder met haar verhalen waar hij niet op zit te wachten. Hoe ze met haar keukentrapje in de weer is geweest om alle ramen te zemen en de spinnen te vangen. Hoe ze met een schroevendraaier de schimmel van de voegen krabt. Maar als ze op haar praatstoel zit en hij de verhalen moet aanhoren over vocht in de enkels, spataderen en haar rokende man, staart hij liever uit het raam en droomt hij van de smalle schouders en grijze ogen van Lena. Een extra reden voor hem om voor dag en dauw, als de temperatuur op zijn laagst is, naar de kas te rijden. Door de maatregelen nu niet meer met z’n achten in een busje, dat is een voordeel.

Hij richt zijn blik weer op de aardbeien die onderaan hangen. De kleintjes moeten met zorgvuldigheid worden geplukt, maar hij heeft er als geen ander oog voor.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Frida,

Weer een heel andere invulling van de opdracht, met alle elementen aanwezig!

Een mooi, sfeervol verhaal.

Het lijkt me dat nl niet je moedertaal is? Kijk even naar enkele zinnen die vreemd lopen. Maak ze vooral niet te lang, dan raak je de draad kwijt.

Met zijn buik op een karretje (hangend?)

maar als nog meer dan die maffe zonfreaks op het stadsstrandje dat grenst aan de treinrails die net buiten het centrum loopt

als hij als eerste een krat vol heeft maken dat hij zijn tempo opvoert

Nog iets: kassen hebben een glazen dak, geen plafond. 

Katja

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Frida, een mooi menselijk verhaal over een Poolse arbeider. Ik zie hem liggend op een karretje door de kas schuiven. En dat hij liever van Lena droomt dan naar het geklaag van zijn moeder, geloof ik graag.
Alle woorden heel vanzelfsprekend in de tekst gebruikt. Graag gelezen.

Misschien kun je nog wat alinea's in je tekst aanbrengen. Nu leest het als een blok. Ook de schuingedrukte tekst leest niet fijn.

Plafond moet inderdaad, zoals Katja al schreef, dak zijn.

De afstand tussen de Polen is geen 1,5 meter, maar als nog meer dan die maffe zonfreaks op het stadsstrandje dat grenst aan de treinrails die net buiten het centrum loopt. --- deze zin viel mij ook op. Die klopt niet. 

Tot slot: zet de titel van je verhaal in het titelvak bovenaan. Dan valt hij in het overzicht beter op. Als de leden je verhaal openen wordt er eigenlijk altijd wel op gereageerd. Daar hoef je niet om te vragen. Kijk ook eens bij de andere verhalen en laat weten wat je daar van vindt. Zo leren we van elkaar. 

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Thanks beiden voor het advies. Ik zie tot mijn schrik dat ik inderdaad de verkeerde versie heb geüpload. k ben juist tekstschrijver, dus let normaal erg op mijn zinsbouw. Dank voor het zo alert lezen in ieder geval. Ik probeer ook te reageren op de andere verhalen! Fijn om van jullie iig kritiek te krijgen. Ik ga er mee aan de slag. 

 

Over de titel in het titelvak. waar moet je dan de opdracht vermelden zodat lezers weten om welke opdracht het gaat. Dat is mij niet helemaal duidelijk. 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een mooi stuk! Ik vind het knap hoe je in zo'n kort stukje al een personage, de omgeving en twee bijpersonages hebt geschetst. Zeker van de moeder heb ik ook direct al een beeld!

Iets meer show, don't tell zou ervoor zorgen dat het verhaal nóg wat meer body krijgt. Heeft Pjotr bijvoorbeeld een irritatie-tick die hij zou kunnen uitvoeren wanneer hij aan zijn moeder denkt? Mijn zijn ogen draaien bijvoorbeeld. Met die zintuiglijke toevoegingen maak je hem nog een beetje meer mens, maar dit stuk op zich vind ik al erg leuk! De foutjes daar gelaten natuurlijk, maar daar hebben de vorige al wel genoeg over gezegd :)

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Frida, bij het inzenden van de opdracht heb je een vak voor de titel. Daar heb jij nu ingetypt: 
Opdracht #311 - Van aardbei tot treinrails. Achter #311 zet je dan je eigen titel. Degenen die meedoen weten dan wel wat de opdracht was.