Profile picture for user Katja Stienen
Katja Stienen

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 307 Ode aan de volwassene met gekortwiekte toekomstdromen herziene versie

 14 juli 2020 - 16:23

Daar sta je dan, als volwassene die zich deze tijd van haar leven heel anders had voorgesteld toen je jong was.

Je droomde van een leven op het land met een huis vol kinderen en dieren. Je wilde dierenarts worden, of nee, jij wist nog niet precies wat je wilde, alleen dat je iets anders wilde.

Op het doodsbed van je opa zei je trots dat je beroemd wilde worden, waarmee?, dat zou je nog wel zien. Je wist alleen dat je iets wilde gaan doen dat niemand anders deed, iets dat nog uitgevonden moest worden.

Iets later wilde je antropoloog worden en in de reservaten de indianen helpen. En anders architect, en prachtige gebouwen ontwerpen. Of toch liever kunstenares..., en je eigen wereld scheppen. En je wilde schrijven, je eerste schriftje had je al voor meer dan de helft vol gepend.

Het liep anders.

Iedereen die toekomstplannen maakt ziet altijd de zon schijnen. Geen wolkje aan de lucht. Je besefte heus wel dat je problemen op je weg zou tegenkomen, maar die waren er om op te lossen. ‘Van hard werken is nog nooit iemand slechter geworden,’ daar geloofde je in. Tegenslagen zouden overwonnen worden. Je was ambitieus en nam geen genoegen met een middelmatig leven. Je was leergierig, flexibel en bereid je helemaal te geven. Het zou beslist lukken. Met pessimisme bereikte je in ieder geval niets. Dan kon je meteen onder de dekens kruipen. Een leven zonder ambitie vond je ondraaglijk.

Het lukte niet.

Daar sta je nu. Met lege handen... Niet beroemd, zelfs niet lokaal. Niemand zat op je te wachten, nog steeds niet. Je talenten werden wel herkend maar leverden niets op. Ook niet rijk dus.

Maar evenmin arm! Al je pogingen, initiatieven, mislukkingen, activiteiten en ervaringen hebben je leven verrijkt. Was je in bed blijven liggen, dan had je leven er heel anders uit gezien. Minder florissant, minder kleurrijk, voorspelbaar en slaapverwekkend. En je was niet zo’n interessante persoonlijkheid geworden.

Wat je miste was informatie en zelfkennis. Twee dingen die je inmiddels wel vergaard hebt. Je kreeg misschien niet wat je wenste, maar dat was dan ook gespeend van enige realiteitszin. Met de opgebouwde kennis kun je nu de rest van je leven verder. Stippel een andere weg uit, maak nieuwe plannetjes, geniet van de vergaarde rijkdom en koester je geluk.

Het ga je goed!

 

 

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juli 2020 - 13:33

Hoi Katja, een wijze levensles! Het is tegelijkertijd een ode aan degenen die deze status in hun leven hebben bereikt en een troost, tevens aansporing, voor degenen die worstelen met de frustratie over hun niet gerealiseerde plannen. Graag gelezen!

Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd  

Geen afbeelding
Johannawrote

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juli 2020 - 22:54

Hallo Katja

 

Ik vind het mooi geschreven maar geen ode, eerder een bespiegeling, een peptalk, terwijl je het, als je het wat anders opschrijft er iets erg  leuk van kan maken.

Johanna

 

   

Profile picture for user Katja Stienen
Katja Stienen

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juli 2020 - 11:05

Hallo Johanna,

Dat dacht ik al.

Met je advies bedoel je het anders opschrijven zodat het alsnog een ode wordt? Ik zal me eens verdiepen wat een ode precies is.

Dankjewel

Katja

Geen afbeelding
Johannawrote

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 juli 2020 - 11:29

Dag Katja

 

Ja, dat bedoel ik als je daar zin in hebt tenminste en je moet eens eerst voorlezen voor jezelf en dan voel je het of het goed zit.

Johanna

   

Profile picture for user simpelmanz
simpelmanz

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 augustus 2020 - 1:27

Katja, een ode=een lofzang. Bijvoorbeeld Ode aan de herfst.

 

Wat de inhoud betreft:

Ze zeggen altijd: blijven proberen, blijven leren, hard werken etc.

Maar. Maar, op een gegeven moment zit je aan je persoonlijk plafond, en kan je niet beter.

En dat is hetzelfde als: iedereen moet toch deze wiskunde kunnen begrijpen, nee, dat is niet zo. De begrenzing is je talent en je IQ.

Zo had ik jaren gedaan om gitaar te leren, zoveel tijd erin gestoken etc.

Maar dan zie je anderen hetzelfde leren in 3 maanden.

Maar goed, dan probeer ik nu om een schrijver/dichter te worden (in mijn vrije tijd).

Maar zelfs daarvoor moet je contacten hebben, en liefst een knappe dame zijn of allochtoon.

Maar goed, ik had eigenlijk het verkeerde onderwerp voor mijn boek genomen, en ook de verkeerde toon.

Maar ik kan niet een boek schrijven over een familie in Wenen rond 1900, als u begrijpt wat ik bedoel.

En mijn eigen leven is zo saai en niet literair, werken, boodschappen doen, allerlei pijntjes en rekeningen, is dat een onderwerp?

En mijn familie zijn eerlijk gezegd etterbakken, jawel.

Dat is de waarheid.

En mijn werk is 30 jaar dezelfde vernederende routine.

Maar, laat ik dit zeggen: ik begrijp u volkomen, en ook het zinnetje: had ik dan maar op bed moeten blijven liggen? Nee!, deed mij even grimlachen.

Dus.

Profile picture for user Katja Stienen
Katja Stienen

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 augustus 2020 - 13:05

Hoi S,

(heb er moeite mee je hele pseudoniem uit te schrijven)

Leuk je reactie. 

Dit zijn korte opdrachten. Ik ben van mening dat je de boel één keer flink kunt opschudden, maar daarna wordt het prutsen, dat kun je beter laten. 

Ik denk dat alles, ook 'niets', als grondstof kan dienen voor een verhaal of boek, je moet er vooral zin in hebben en er iets in zien, er een draai aan geven. De een kan prachtige verhalen vertellen terwijl hij 'niks' meemaakt, de ander heeft een spannend leven maar kan niet schrijven.

Waarom zou iedereen moeten excelleren? Dat hoeft gelukkig niet en het is slechts voor weinig mensen weggelegd, die kom je vanzelf tegen in de media. Voor mij is het niet weggelegd. Ik schrijf nu voor mijn plezier, er valt nog een hoop te leren en dat houdt me bezig. Ik ben heel blij met deze site en de reacties.

Bedankt ook het onthullen van je methode bij mijn recente verhaal. Ik vrees geen wit vel of canvas, maar voor de rest ga ik eens kijken wat ik ermee kan.

Katja

 

 

Profile picture for user simpelmanz
simpelmanz

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 augustus 2020 - 17:59

De een kan prachtige verhalen vertellen terwijl hij 'niks' meemaakt, de ander heeft een spannend leven maar kan niet schrijven.------ Dit is zoooo waar.

 

Cees Buddingh'uit Dordrecht (van de Blauwbilgorgel) schreef dat ook al eens:

De één kan een prachtverhaal schrijven over het vallen van een luciferdoosje in zijn kamer, de ander gaat drie keer de wereld rond op een schip, en heeft nog geen verhaal.

 

En dat klopt. Het gaat om over de dingen, die je ziet, diep na te denken. En dat hoeft niet superspannende dingen te zijn.

En dit geldt dus vooral voor een dichter (wat ik ook ben).

 

En, ook heeft u gelijk over niet altijd uit te hoeven blinken.

Hier een gedicht van mij daarover:

 

GAUW TEVREDEN

ik ben al gauw tevreden
je hoeft maar een beetje van me te houden
maar houd lang van me

ons kind hoeft niet per sé
te scoren op het veld
de deur piept, alles gaat een beetje kapot
je trapt op mijn beduimelde bril
en maakt de sleutels kwijt
we zien het door de vingers

je ruikt soms naar een nestje jonge katjes
die slapen in het hooi
een lichtstraal uit het diepst van de zon
die in april onder de juiste hoek
op je slapend gezicht valt
de kast, de vaas en het gordijn,
een mini Stonehenge vormend

alweer een nieuwe lente
toch weer, toch weer
nog steeds het geeft het leven

 

Groet Simon