Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#306 - Gespiegeld

 

Ze ziet er slecht uit. En zo te zien heeft ze dat zelf ook door. Ze wrijft over haar wangen, haalt haar handen door haar haren en komt dan zó dicht bij me dat ik haar adem op mij voel. Jakkes.

Waar is die anderhalve meter als je ‘m nodig hebt? Nee. Nee, met anderhalve meter afstand zou ik niet functioneren. Mensen willen mij dichterbij hebben. Ze gebruiken mij wanneer ze een nieuw kapsel hebben, wanneer ze hun make-up opdoen, wanneer ze hun haren borstelen en vaak ook wanneer ze gedachteloos voor zich uit staren tijdens het tandenpoetsen. Maar ook als ze zichzelf intensief bekijken, zoals Maaike nu doet.

Haar ogen glijden uitgebreid en in alle rust over mij heen. Ze lijkt moe. Energieloos. Wallen onder haar ogen. Er wellen wat tranen op in haar ogen. Als ze toch eens wist dat ik er voor haar ben. Ik zou haar willen knuffelen. Haar laten weten dat ze okee is. Dat haar onzekerheid niet nodig is en dat ze een prachtig mens is waar ze van mag houden. Dan opeens, alsof ze mijn gedachten kan lezen, fluistert ze: ‘Ik hou van jou. Je bent okee, precies zoals je bent.’

Terwijl ze deze mantra een paar keer herhaalt, maak ik een inwendig vreugdedansje. Ze heeft het eindelijk door! Ze houdt van zichzelf. Wat kan het contact met jezelf toch waardevol zijn. Jezelf écht zien. Weten wie je bent, wat je wilt, wat je te bieden hebt.

En dan kom ik terug bij mijzelf. Ik word zó vaak gezien, maar ik… ik zou willen dat iemand míj eens een spiegel voor hield.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi SdL, mooi verhaal. Als spiegel krijg je heel wat te zien. Mooi verwoord. De laatste zinnen vind ik goed gevonden. Ik mis alleen een originele titel voor je verhaal.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste SdL,

ik vind dit echt een geweldig verhaal. Mooi bedacht, mooi geschreven, mooie boodschap!

Eén puntje: in de eerste twee alinea's lijkt de spiegel juist afstandelijk en zeker ook afstand te willen, maar vervolgens blijkt ze heel empatisch, ondersteunend en zelfs omhelzingen te willen geven. Deze tegenstrijdigheid zorgt voor wat verwarring. 

Maar af gezien van dat: top!

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel mooi verhaal en inderdaad met een prachtige boodschap.

Ik ben het eens met de reactie boven mij. Die overgang is iets te snel. Een idee kan zijn om tussen deze twee zinnen: "Er wellen wat tranen op in haar ogen." en "Als ze toch eens wist dat ik er voor haar ben." een momentje van bezinning te schetsen. Dat je merkt dat de spiegel gevoelig wordt door dit beeld.

Maar nogmaals: erg mooi! Heel mooi gevonden ook om vanuit een spiegel te schrijven.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi SdL, mooie dubbele bodem in de titel! Ik heb genoten van de scene die je treffend beschrijft, heel mooi hoe Maaike uiteindelijk zichzelf hervindt. De uitspraken 'Jakkes' en 'Waar is die anderhalve meter als je 'm nodig hebt?' enerzijds en het meeleven (willen knuffelen en vreugdedansje) vind ik persoonlijk niet bij elkaar passen. Dit neemt niet weg, dat ik je graag heb gelezen!

Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor jullie feedback, allemaal! Ik kan me erin vinden, zal er eerdaags nog eens naar kijken en het aanpassen! 

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat mooi en leuk verzonnen! De laatste zin is opeens verdrietig en eenzaam. Zo heb ik nog nooit naar een spiegel gekeken. Ik vind de zin over het gedachteloos in de spiegel staren tijdens het tandenpoetsen ook erg mooi: dat zie ik precies voor je. Beeldend omschreven. 

Het leest grotendeels ook fijn: kortere zinnen, langere. Die afwisseling is prettig. 

Groetjes Elza