#301 Safe space

Hoi Karel, wat een mooie invulling van de opdracht. Ik moest wel meteen denken aan de James Bond film "Tomorrow never dies", waarin een krantenmagnaat ook het wereldnieuws naar zijn eigen hand wil zetten.
Ik vind het een eng idee dat dit zomaar zou kunnen gebeuren; dat één iemand zomaar kan beslissen welke nieuws wel en welk nieuws niet uitgezonden mag worden. Dat is censuur en stevent af op dictatuur. Die TruthNet dus een verkapte vorm van Fake News, want de wereld is geen perfecte wereld en met het blokkeren van blokkeren van bepaalde informatie los je dat niet op.
Vooral de zin "Wij zullen nu alle berichten van de maatschappij filteren, zodat we kunnen toebouwen naar een correcte opvoeding van de bevolking" vindt ik een eng voorbeeld. Wie bepaalt wat een correcte opvoeding is?
(Toebouwen naar is volgens mij een contaminatie. Het is toewerken naar of bouwen aan.)

Een mooi verhaal dat zeker aan het denken zet en vragen oproept. Daarom met belangstelling gelezen.

@Fief. Dank voor je feedback! Ja, ik vind dat ook spannend. Die oproep aan Facebook om zaken te gaan censureren: ik zou dat nooit aan een bedrijf overlaten. Ik zag echt interviews waarin mensen het hadden over het opvoeden van een nieuwe generatie, en dat daarin "fake news" dus gefilterd moest worden, omdat ze daardoor in de war zouden kunnen raken wat "echt" is. Dit is mijn nachtmerrie scenario ervan... 

@Katja. Ja, daar zijn ze voor. De persconferentie komt nog ;). Ja, wat is correct? Dat gaan Elon en Mark samen bedenken, met een paar actiegroepen aan tafel ...

Hallo Karel123, ik heb je inzending met veel aandacht en verbazing gelezen. Knap stuk werk. Proficiat. Zo veel details en feiten, je hebt er je werk van gemaakt. Hier volgt de 'jongere versie' van de sterrenhemel-opdracht.

Het geschreeuw van het luchtalarm maakt Connie wakker. Haastig staat ze op en grijpt naar haar koffertje onder het bed .Op blote voeten rent ze de slaapzaal uit naar de trap in de inkomsthal van het weeshuis. Zo is het haar geleerd door het verzorgend personeel. Op de treden van de majestieuze houten trap zitten al veel kinderen. Met slaapogen en hun koffertje met wat kleding en voedsel in de armen geklemd. Connie zoekt een vrije plaats. Ze is bang en een beetje boos omdat ze nu niet meer naar de sterren kan kijken. Ze kijkt graag naar het sterrengeflonker dat ze soms kan zien door het gat in het plafond boven haar bed. Ze heeft ook de schijnwerpers gezien en de vliegtuigen die als vliegen door het licht werden gevangen en beschoten. Ze was diep onder de dekens gekropen in de hoop dat het luchtalarm niet zou afgaan; dat het weeshuis gespaard zou blijven. Het weeshuis was nu haar beschermende omgeving nadat het oorlogsgeweld haar thuis had vernield.

“Zo jammer dat we niet meer naar de sterren kunnen kijken, Er is is zo'n mooie sterrenhemel deze nacht”, zegt ze tegen de jongen die naast haar zit.

“Oh, bij ons in de jongenszaal zijn 's avonds de gordijnen dichtgeschoven. Dat moet toch vanwege de verduistering”, antwoordt de jongen.

“Ja, onze gordijnen zijn ook gesloten, dat wel, maar in het plafond boven mijn bed is er een gat. Ik zie de sterren en de maan en de vliegtuigen.”

Verbaasd kijkt de jongen haar aan.

Uiteindelijk schreeuwt het tweede alarm dat het bombardement voorbij is en mag ze weer gaan slapen. Het gat is verdwenen.

De volgende dag staat Connie voor een lid van het personeel, die haar uitmaakt voor een leugenaarster en enkele oorvijgen geeft.

“Een gat in het plafond”, schreeuwt ze, “hoe durf je zoiets te zeggen. Schaam je. Het doet onze instelling geen goed om zulke praat te verkopen.”

“Er is wel een gat in het plafond”, antwoordt Connie onbevangen. Dit antwoord levert haar weer enkele oorvijgen op. Huilend loopt ze naar school met in haar kielzog een stelletje kinderen die haar naroepen:.

“Wezenkind, je onderbroek stinkt”.

Dat doet meer pijn dan de oorvijgen.

Pestgedrag, racisme, criminaliteit, ziekte, er is niets nieuws onder de zon.

@Marijcke! Ja, mooi en spannend :). Wat mij betreft kan de laatste zin weg: dat laat je al heel mooi zien in het verhaal zelf :), maar als je dat wilt benadrukken - ook helemaal prima. Dank voor de aanpassing, ik vond het leuk om te lezen!

Beste Karel,

Je verhaal is mooi geschreven. Ik hoop heel erg dat het nooit zo ver gaat komen, maar ergens ben ik er wel een beetje bang voor dat we die kant op zouden kunnen gaan. Wanneer je omschrijft wat Elon allemaal op het scherm kan zien over de journalist klinkt het als heel veel op een klein overzichtelijk scherm. Als ik denk aan een scherm voor een wetenschapper is dit vaak duidelijk en overzichtelijk met vooral pictogrammen en plaatjes en weinig tekst. Als ik me probeer voor te stellen wat Elon allemaal zou zien kan ik me niet voorstellen dat hij dat ziet zonder te swipen, scrollen of met een andere optie te wisselen tussen pagina's. Probeer het voor jezelf te zien wat je allemaal omschrijft en past het voor je gevoel op een scherm? Natuurlijk wil je wat aan de verbeelding van je lezer over laten, maar het moet wel mogelijk zijn om er als lezer een duidelijk beeld bij te krijgen.

Verder is het echt een top verhaal.