Schrijfopdracht #299 De laatste zin. ‘Ik vertel het je wanneer ik het mij herinner.’

‘Ik vertel het je wanneer ik het mij herinner.’ ‘Ja is goed… doei!’ Ik leg mijn telefoon neer. Ik herinner mij niet meer wat er gebeurd is gisteravond. Oké ik weet nog wel dat we ons klaar maakten bij Suzy thuis, Roos en ik. We hadden er zin in en waren mee aan het zingen en dansen op de foute hits uit de jaren negentig en jaren ‘00. Tegelijkertijd waren we ook alvast begonnen met drinken. Misschien toch niet zo’n goed idee als we dachten.

Toen we aankwamen op het feest, zagen we al veel bekende gezichten. Suzy’s vriend Dave was er al met zijn vrienden. De DJ draaide mijn lievelingsnummers en het was erg leuk en gezellig allemaal. Er werden steeds drankjes gehaald en ik liep even naar de wc. Ik merkte dat ik wat aangeschoten was aan het begin en op een gegeven moment was ik waarschijnlijk dronken. Het lukte mij niet meer zo goed om recht te lopen of een serieus gesprek te voeren. Volgens mij hield Dave mij vast zodat ik niet omviel. Hierna werd alles zwart. Ik weet niet meer wat daarna gebeurd is.

Toen ik wakker was lag ik op een vreemde kamer, in een vreemd bed. Naast mij lag een jongeman te slapen die mij bekend voorkwam. Het was Dave. Oh nee, he… Dit kan niet waar zijn. Shit! Wat heb ik gedaan? Nee!  Ik sta op. Mijn hoofd draait en doet pijn. Ik voel een golf van misselijkheid opkomen. Ik weet niet of dat door de drank komt of door deze ontdekking. Waarschijnlijk door beide, maar wat maakt het uit. Ik moet snel weg hier. Niemand mag weten wat er gebeurd is. Niemand, vooral Suzy niet. Oh god… Suzy! Dit zou ze mij nooit vergeven en terecht, hoe heeft dit kunnen gebeuren?!