Eindelijk was haar lieve Kassie vrij. De relatie die ze samen hadden, was nooit geweest wat het eigenlijk had moeten zijn. Niet zoals de band die vele anderen meiden hadden met hun moeder. Er waren veel ruzies. Ruzies die uit de hand liepen. Er waren dagen dat Kassie dit leven niet meer aan kon. Op momenten dat ze dit leven probeerde te ontvluchten, kwam haar moeder altijd met nieuwe smoesjes. Boodschappen die gedaan moesten worden, huishouden. Kassie wist wat er zou gebeuren als ze niet deed wat er van haar gevraagd werd. De blauwe plekken over haar lichaam waren hier het bewijs van. Maar toch voelde ze zich verantwoordelijk. Het was haar moeder. Ze kon haar niet in de steek laten. Tot het moment waarop dit leven haar eigen moeder fataal werd. 
Dit was hét moment. Nu was het Kassie's tijd. Ze was vrij om op haar eigen benen te staan. Vrij om te doen wat ze wilde. Niemand die haar tegenhield. Ze kreeg de mogelijkheid om haar eigen levenspad te bepalen en niet meer het pad van haar moeder te volgen. Ze zou haar eigen leven gaan leiden. Op de manier waarop zij dat wilde. Ze koos voor de meest avontuurlijke en onzekere manier van leven. Haar hele leven stond gelijk aan avontuur en onzekerheid. En tegelijkertijd voelde het zekerder dan ooit. Nu was het haar keuze. 
Kassie pakte een reistas. Groot genoeg voor de standaard spullen die je nodig hebt als een jongvolwassen vrouw. Maar licht genoeg om mee rond te trekken. Misschien wel over de hele wereld. Wie weet waar ze uit zo komen. Het maakte niet uit. Vanaf dat moment zou alles beter worden, waar ze ook terecht zou komen. 
Wat Kassie niet wist, was dat haar moeder voor dit einde had gekozen. Voor haar. Haar moeder wist dat dit de enige manier was waarop ze Kassie los kon laten. Zodat ze kon ontsnappen uit dit leven en haar eigen weg kon gaan. Eindelijk was haar lieve Kassie vrij.