Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#299# Het was zo echt

 

Het was zo echt

De laatste zin van : ”Het complot van Laken.” van Johan op de Beeck.

Ik keek opzij. Naast mij was de chauffeursstoel leeg. Over het raam vloeiden trage regenslierten.

Over het raam vloeiden trage regenslierten. Een enorme leegte staart me aan. Zonet was je er nog. Ik hield je hand vast. Nu ligt mijn hand leeg op je stoel.

We hadden veel vragen en te weinig antwoorden. We praatten de hele tijd. Toch was het stil.

'Hoe gaat het met de kinderen?' vroeg je.

'Hoe,' zei ik, 'weet je dat dan niet? Kan je dat niet zien? Voel je niet als we aan je denken? Merk je als we een bloemetje bij je foto zetten? Weet je dat ik op je verjaardag samen met de kinderen uit ga eten?'

Aarzelend schudde ze droef van neen.

We vroegen over en weer. Antwoorden kwamen traag, ontwijkend en soms niet. Alles goed, lukt het een beetje? Dat soort dingen. Hoe gaat het hier en hoe is het ginder? We hadden het over vroeger, nu en later. Alleen was er voor haar geen later. Enkel verleden deelden we en een klein beetje heden, nu. Enkel ik had hier nog toekomst.

'Ik moet gaan mijn tijd is op.'zei je ineens.

Ik keek automatisch op mijn uurwerk. 7.30 uur, precies dezelfde tijd als toen we begonnen te praten. Er was vreemd genoeg geen tijd opgebruikt en toch was hij om, moest je weg.

'Zie ik je weer?' vroeg ik hopend.

'Ik weet het niet. Het is de eerste keer in al die jaren.'

'Zou je het willen?'

'Ja natuurlijk, heel graag zelfs,' schudde ze, 'en jij?'

'Heel zeker.'

Mijn tranen verdampten met de hare en er kwam een mist tussen ons. Toen die langzaam optrok was je weg.

Iemand tikt op de ruit. De man draagt een overall van een benzinemerk.

'Morgen, wat zal het zijn?'

'Doe maar vol.'

Hopelijk heb ik nog genoeg toekomst om de volle tank leeg te rijden.

Het was zo echt.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, ik weet niet of ik het verhaal helemaal begrijp. Je hebt een denkbeeldig gesprek met een overleden vrouw. 

Je moet even naar de aanhalingstekens in de tekst kijken. Het is gangbaar om enkele aanhalingstekens te gebruiken. Als je een zin onderbreekt met zei ze of schudde ze, dan moet je het eerste en het tweede gedeelte ook afsluiten en beginnen met aanhalingstekens. Zie de zinnen hieronder.
“Hoe, zei ik, weet je dat dan niet. --- 'Hoe,' zei ik, 'weet je dat dan niet. ...
“Ik moet gaan mijn tijd is op.” zei je ineens. --- na op moet een komma.
“Ja natuurlijk, heel graag zelfs, schudde ze, en jij?”  ---  'Ja natuurlijk, heel graag zelfs,' schudde ze. 'En jij?'

Nu ligt ze leeg op je stoel. --- deze zin begrijp ik niet. Wie of wat ligt er nu leeg of wie zijn stoel.

7u30’, --- het aanhalingsteken mag weg. Ik zou de tijd voluit schrijven: half acht.
Of anders: 7.30 uur.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je tips Fief. IK ben echt niet goed met die technische dingen (aanhalingstekens en zo).

Ja het gaat om een, denkbeeldig of niet, weerzien met de overleden vrouw van de hoofdpersoon. 

Die hand die leeg op de stoel ligt. Dit is inderdaad niet duidelijk. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, 

IK ben echt niet goed met die technische dingen (aanhalingstekens en zo).

Lees vooral ook de teksten van andere schrijvers. En google eens op "interpunctie" of "leestekens". Daar leer je veel van. En natuurlijk veel schrijven en feedback krijgen.
Leestekens zijn een vitaal onderdeel van je tekst. 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wilfried,

Ik vond die lege hand op de stoel juist suggereren dat er iemand gemist wordt en ik vond het een sterk beeld, misschien ook daarom het meest duidelijk de situatie verbeelden. Zo zie je maar dat twee verschillende lezers anders lezen. Van mij had er wel nog zo'n beeld in gemogen om het nog duidelijker te maken, of een gedachte, zonder dat het uitleggerig wordt. Vond je het voor je werken om met een laatste zin te beginnen?

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je toffe reactie coach. Doet deugd en zet aan tot verder schrijven. 

En ja, voor mij werkte dat wel vertrekken van die laatste zin. Maar wellicht werkt het ook als je van een eerste zin vertrekt en toch een ander verhaal schrijft. Of als je willekeurig 5 of 10 woorden neemt en die dan in een vloeiend verhaal aan mekaar probeert te linken. Soms is de aanzet zo miniem en soms lukt het met een olifant zelfs niet. Als je me begrijpt.