#297 Verknipte Vrijheid

Verknipte vrijheid.

Er klinkt geschreeuw op straat. Deze keer niet door angst of paniek, maar omdat de Canadese militairen ons dorp in rijden. Mensen hangen uit het raam en zwaaien naar de militairen. De stoet van versierde jeeps rijden langzaam richting het gemeentehuis.

   Er hangt een euforische stemming in het dorp. Ik zie dorpsgenoten lachen en uitbundig op straat dansen. Samen met de jubelende menigte word ik meegevoerd naar het plein voor het gemeentehuis. 

   Als ik dichterbij het gemeentehuis ben, merk ik dat er toch een andere stemming heerst. Er wordt op een sarcastische manier gezongen. Enkele jongens, die uit volle borst zingen, herken ik als lid van de knokploeg. Ik zie dat de spanning bij hen stijgt als er een kleine vrachtwagen het plein op rijdt.

   Tot mijn schrik zie ik dat vijf meisjes uit het vrachtwagentje worden getrokken, een daarvan is mijn vriendin Geertje. Op een hardhandige manier wordt ze aan haar haren het bordes opgesleurd. Ze wordt op een stoel geduwd en krijgt water in haar gezicht gesmeten. Ik zie dat ze huilt maar het publiek blijft zingen en schelden.

   Mijn hart voelt zwaar, ik weet waarom ze daar zit. Ze is verliefd geworden op een Duitser. Haar fout die ze maakte in deze verschrikkelijke oorlog. Via haar Duitser heeft ze bonnen geregeld voor familie, vrienden, buren en voor mij. Ondanks dat blijft ze een verrader voor veel dorpelingen.

   Als de vrouwen zitten wordt het stil op het plein. Een van de mannen pakt ruw een lok haar van Geertje en knipt deze bij de haarwortels af. Een luid gejuich barst los op het plein. Ik zie lange lokken op de trap van het bordes vallen. De tranen rollen over haar wangen. Als de laatste lok haar op de grond valt wordt Geertje van haar stoel getrokken. Vernederd en kaal wordt ze de trap van het bordes afgejaagd. Ze rent door de menigte die haar bespugen en slaan. Aan de overkant van de straat verdwijnt ze in een steeg.

   Met een brok in mijn keel kijk ik weer naar het bordes waar iedereen uitgelaten aan het zingen is. Verdriet en blijdschap voeren een strijd. Ik ben zo blij dat we eindelijk verlost zijn van 5 jaar onderdrukking, maar Geertje is mijn vriendin. De vrijheid wordt gevierd, maar voor Geertje heeft deze vrijheid een hele andere betekenis gekregen.