Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#294 Blind vertrouwen 2e versie

 

‘Jina, blijf bij de groep!,’ Jina keek aandachtig naar een flikkering tussen de bomen, een hand trok licht aan haar schouder. ‘Kom mee Jina, we willen je niet kwijtraken,’ ‘Maar wat is dat juffrouw?,’ Jina wees naar het vreemde licht. Juffrouw Anneke kneep haar ogen tot spleetjes ‘Dat is een edelhert Jina, goed gezien!’ Juffrouw Anneke riep de groep kinderen bij elkaar. Jina probeerden haar uit te leggen dat ze iets anders bedoelde. Maar ze had het te druk met haar uitleg over edelherten.

Nadat Juf Anneke uitgepraat was vervolgde de groep hun wandeltocht. Jina wierp nog een laatste blik naar het licht. Was niemand anders dat licht opgevallen? Terwijl Jina haar hoofd terug draaide, stond ze ineens magisch oog in oog met een raar half begraven glimmend ovaalvormig object .

Met grote ogen liep ze behoedzaam richting het object. Haar wijsvinger raakte het oppervlak aan. het was niet warm of koud. Jina keek verschrokken hoe een opening zich langzaam uitstrekte over het glimmende object. Een stem sprak in haar hoofd.

‘wees niet bang kind, Ik heb je hier gebracht omdat ik je hulp nodig heb’

Jina klom aarzelend door de opening, en zag een iel wezen met grote zwarte ogen in een blauwe plas liggen. Jina wou wegrennen maar iets weigerde haar bewegingen.

‘Kind, ik ben stervende mijn toestel zal door schade gaan exploderen, te veel mensen levens staan op het spel, activeer alsjeblieft mijn noodsignaal’

Zweet kleefde in haar handpalmen haar lichaam begon uit zichzelf te bewegen. Voordat ze het signaal activeerde sprak het wezen zijn laatste woorden door haar hoofd.

‘Het spijt me kind'

Jina raakte het rare licht bij het bedieningspaneel aan. Een extreem fel licht deed haar ogen branden. Tot het licht doofde tot duisternis.

Een krantenartikel verscheen de volgende dag in de Telegraaf.

 

“8 jarig meisje na 2 dagen blind teruggevonden in het Veluwse bos”

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maculos, je verhaal leest zo veel beter, maar ik raad je aan je eens te verdiepen in het gebruik van leestekens.

‘Kom mee Jina, we willen je niet kwijtraken,’ ‘Maar wat is dat juffrouw?,’  ---- Dit zijn twee gesproken zinnen. Het leest beter als je die onder elkaar zet. Als er verder niets achter een gesproken zin komt (bijvoorbeeld zegt hij, vertelt hij enz) dat eindigt de zin met een punt en niet met een komma. Achter een vraagteken of uitroepteken hoef je niet nog eens extra een punt of komma te plaatsen.

‘Jina, blijf bij de groep!’
Jina keek aandachtig naar een flikkering tussen de bomen, een hand trok licht aan haar schouder.
‘Kom mee Jina, we willen je niet kwijtraken.’
‘Maar wat is dat juffrouw?’ Jina wees naar het vreemde licht.
Juffrouw Anneke kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Dat is een edelhert Jina, goed gezien!’
Juffrouw Anneke riep de groep kinderen bij elkaar. Jina probeerde haar uit te leggen dat ze iets anders bedoelde, maar ze had het te druk met haar uitleg over edelherten.

Jina probeerden --- Jina probeerde

terug draaide --- terugdraaide

‘wees niet bang kind, Ik heb je hier gebracht omdat ik je hulp nodig heb’  --- Beginnen met een hoofdletter en eindigen met een punt.

Jina klom aarzelend door de opening, en zag  ---- voor "en" hoort geen komma.

‘Kind, ik ben stervende mijn toestel zal door schade gaan exploderen, te veel mensen levens staan op het spel, activeer alsjeblieft mijn noodsignaal’ ----- Achter stervende hoort een punt of een puntkomma. Achter "noodsignaal" hoort een punt.

 

‘Het spijt me kind'  ---- idem: een punt achter kind. 

Zweet kleefde in haar handpalmen haar lichaam begon uit zichzelf te bewegen. Voordat ze het signaal activeerde sprak het wezen zijn laatste woorden door haar hoofd.  ---- Lees de zinnen hardop als je ze geschreven hebt, dan zie je waar de interpuncties moeten komen te staan. In deze zin bijvoorbeeld, zou je een komma achter "handpalmen" kunnen zetten, maar misschien leest het beter als je het woordje "en" ertussen zet.( ... en haar lichaam begon ...).

“8 jarig meisje na 2 dagen blind teruggevonden in het Veluwse bos”  ----  en hier ook weer. Verder worden getallen meestal voluit geschreven. "8-jarig meisje na twee dagen ... " 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maculos, ik was even bang dat je af zou haken. Het was positief bedoeld en dat heb je gelukkig ook zo opgevat. 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maculos. Wat een fantasie in dit verhaal, mooi. Ik vroeg me af hoe het kleine object dat ze zag licht afgeven niet door de juf gezien werd maar groot genoeg was om erin te gaan. Zoals het er nu staat twijfel ik als lezer nog te veel. Soms zijn een paar woorden meer genoeg om daar helderheid van beeld over te geven zonder dat je gaat uitleggen.

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schrijfcoach O…

hee Schrijfcoach Odile Schmidt

Heel erg bedankt voor de reactie. Ik had erg veel moeite om binnen de 300 woorden te blijven, zonder te langdradig te woorden. Ook had ik er nooit bij stilgestaan van dat stukje met het licht. In mijn hoofd ging ik ervan uit dat een buitenaards ras wel onaardse effecten zou kunnen uitvoeren op mensen. (aangezien het wezen afkomstig is van een andere planeet) Maar nu ik erover nadenk is dat een beetje hetzelfde zoals het wezen zijn communicatie 'spraak'  wat dus telepathisch gebeurd.

P.S. (Zat er helaas met 11 woorden boven)