Hoi Marouschka, wat een mooi verhaal. Echter, waar is het volgens jou wereldreddend? Mijn verhaal werd ook niet als wereldreddend gelezen, dus nu ben ik benieuwd hoe er tegen jouw verhaal aangekeken wordt. En begrijp ik dat de moeder van Eliza in een rolstoel zit, of loopt ze achter een rollator. Dit omdat je schrijft dat Eliza op haar moeders stoel klautert. Misschien zou dit anders op haar moeders schoot moeten zijn? 

Bij de lelijke, maar bijzondere bloem krijg ik het gevoel van de spiegel uit Harry Potter die je altijd je diepste verlangen toont. En ik lees de boodschap dat echte schoonheid onder de oppervlakte zit, bij voorkeur onder een lelijke oppervlakte (cliché, maar des te waar). Of de minst magische optie: ze spelen het spelletje mee en mama ontdekt tot haar verrassing weer de levensvreugde (want zo is het leven natuurlijk). Zie ook: geuren.

Misschien is de moeder wel vanaf haar middel verlamd geraakt door de ruggenprik bij de bevalling. Maar was Eliza dat waard. Want dat zijn kinderen altijd.

Mooi dat het van die vragen oproept, al lijkt het in eerste instantie een eenvoudig gezinsportretje.

Ik vind het mooi geschreven. Bij de eerste zin dacht ik, daar heb je weer zo'n fan van bijvoeglijke naamwoorden, maar gelukkig viel het daarna mee; ik vind het niet storend i.i.g.

De meoder in een rolstoel had van mij emotioneler worden uitgewerkt. Maar dat is de zeurpiet in mij die geregeld wat te zeggen moet hebben :) Zonder dollen, goed gedaan.

Hoi Maroushka, een hartverwarmend verhaal. Met plezier gelezen. Mooi hoe het kind met de bloem herinneringen weet op te wekken. Moet wel een bijzondere bloem zijn, als het de ene keer naar toffee ruikt en de andere keer naar rozen. 

Ik weet niet goed hoe het kind de wereld redt. Misschien omdat ze ons laat zien dat je verder moet kijken (of ruiken) dan alleen de buitenkant of het oppervlak, maar dat haal ik niet goed uit de tekst. Ik mis ook een passende titel. De opdracht is red de wereld, maar dat hoeft niet de titel van je verhaal te zijn. 

Hoi Maroeschka. Mooi beeldend verhaal. De zin: "Haar veter was los en omdat ze net haar veterdiploma had gehaald, mocht ze hem voor de vijfde keer die middag zelf vastmaken." vond ik echt hilarisch :D. Qua feedback: eigenlijk de laatste zin geeft het verhaal de emotionele lading (heel mooi), maar ik vraag me af of je iets van die droefheid / spanning al eerder in het verhaal kan brengen. Daardoor zou het wat minder luchtig lezen, al is dat natuurlijk ook gewoon een keuze. Ik heb sowieso leuk meegelopen met Eliza :).

Hoi Marouschka, een mooi verhaal. Zeker hoe de bloem bij elk persoon een andere geur en herinnering naar boven haalt.

Er zijn meer dan één manier om de wereld te redden en vreugde is daar één van. Mooie uitwerking heeft dit verhaal.