Hallo, Jannie. Ik haakte af en toe door je interpunctiefoutjes. Verder wel een leuk verhaal, al zie ik geen wereldreddende acties erin terug. 

Hoi Jannie, op zich vind ik het wel een leuk verhaaltje, maar ik vind het spelletje wel ingewikkeld voor een kind van zes. Vooral de uitleg. En inderdaad, zoals Leonardo al genoemd heeft, geen wereldreddende acties.

Interpunctie = leestekens, zoals komma's en dergelijke. 

• Het verhaal is een helder een-tweetje en loopt lekker (afgezien van wat leestekens), dus dat is wel mooi.
• In regel 1 wek je de verwachting: '... want er is iets met de wereld.' Dat gaat ook meteen over de opdracht, dus dat lijkt me helemaal prima. Maar in het verhaal mis ik de invulling van die verwachting.
• In het verhaal zelf gebeurt eigenlijk vrij weinig. Een groot deel van de tekst gaat zelfs op aan spelregels. Dat is best droge materie. Dat het meisje wint met memory is, zoals je in het verhaal al vermeldt, ook niet verrassend.
• De pointe is natuurlijk superlief, maar  als 'de wereld' (die ze samen aan kunnen) minder abstract is, krijgt het verhaal pas de nodige spanning.

Interpunctie betreft de leestekens, vooral komma's. Dialoogzinnen met een dialooglabel eindigen met een komaa voor het sluitende aanhalingsteken, en het dialooglabel "zegt etc" begint met een kleine letter.

Dialooglabels horen buiten de aanhalingstekens te staan - alleen de gesproken tekst gaat tussen die pikkies. In de tweede zin, behoort vraagt haar moeder dus erbuiten te worden gezet,

Voor aansprekingen hoort een komma. Dus bijv in: [...] wel heel nieuwsgierig hoor meisje [...] is meisje een aanspreking en horen om "hoor" komma's te worden geplaatst. Zo zijn er meer. 

Sorry dat ik wat zeikerig doe op taalgebruik, maar MIJ doet het haken en dat gaat ten koste van mijn leesbeleving. Het geval is dat ik moet ontcijferen wat de schrijver nou eigenlijk bedoelt. Heel af en toe is dat niet erg, maar hier staan er gewoon te veel. Heel moeilijk is het niet en ik vd dat je van een schrijver ag verwachten dat hij deze aspecten beheerst. Een typo is natuurlijk wat anders, maar in dit kleine stuk tekst doe je het stelselmatig fout, vandaar.  Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Hoi Jannie, leuk verhaal! Mooi gegeven ook, dat dit de kern is voor het meisje. Ik sluit me aan bij eerdere feedback. Voor mij nog qua feedback: het briefje met "jou" komt een beetje over als een eerste optie bij de uitvoer van het idee. Wellicht is hier mogelijkheid voor een originelere optie. Bijvoorbeeld dat ze een plukje haar van moeder heeft, want dan heeft ze mama altijd mee (mijn voorbeeld is ook cliché, maar iets wat meer een detail is). Maar dank voor schrijven!

Je hebt gekozen voor de beslissing om de wereld te redden en ik vind het precies passen in de 300 woorden, dus wat mij betreft prima gekozen. Het verhaal geeft goed de relatie tussen moeder en dochter weer en er is best spanning want je wilt weten wat in de koffer zit en je wilt weten of ze echt weg gaat. De moeder lost dat elegant op door haar af te leiden met een toepasselijk spelletje. Ik vind dit een prima verhaal.