Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #290 - Corona

 

Dag lieverd,

We kunnen elkaar even niet zien door het Corona virus dat er heerst. We moeten binnen blijven en minimaal 1,5 meter afstand van elkaar houden. Dat is nu zeker wel gelukt, de afstand voldoet zeker aan die eis. Weet dat de afstand in gedachten niet zo ver weg voelt! Laten we er maar om lachen, want het voelt allemaal al zo zwaar.

Bij ons gaat alles goed en de tuin wordt er alsmaar mooier op. Weet je nog dat er overal onkruid stond, toen jij bij ons was? Dat is nu allemaal weg. De heggen zijn gesnoeid en de fruitbomen ook. De fruitbomen beginnen al uit te lopen en dat betekent dat we aardig wat vruchten zullen gaan krijgen dit jaar! Hopelijk kunnen we daar de vruchten van plukken en kun je er heerlijk van proeven als het zover is.

Ik denk aan je en aan onze leuke momenten samen. Lekker even naar buiten om samen een wandelingen te maken. Onderweg kijken bij de volière in de gemeentetuin en de herten die verderop hun weide hebben. Net als vroeger toen we naar de dierentuin gingen om aapjes te kijken. Bloemetjes plukken en daarna op een vaasje zetten om je kamer wat op te vrolijken. Lekker even een bakje koffie drinken en samen zijn, zonder ook maar een woord te hoeven zeggen. Gewoon bij elkaar zijn.

Weet je nog die keer dat ik kibbeling had meegenomen, maar jij al zo vol zat van al het andere eten dat je daarvoor al op had?! Een gebakje en een ham-kaas croissant. Van armoe heb ik die bak kibbeling maar gedeeld met een andere dame, waarvan ik alsnog het meest zelf opgegeten had!

Gek doen met de oorbellen die we vonden in jouw sieraden doos. Dat ik foto’s maakte van mezelf, met jouw regenkapje op en vooral dat we foto’s terug vonden van vroeger.

Die foto’s waren van jou, opa en andere familieleden. Die foto’s bekijken samen deed ons even reizen in de tijd…Ik probeerde te raden wie er op de foto stond en wachtte dan op de bevestiging van jou of ik het goed had! Het voelde bijna als een wedstrijd, om zo veel mogelijk foto’s goed te raden. Er zaten ook foto’s tussen die niet geraden werden, maar vaak was dat een foto van zo enorm lang geleden dat het voor jou ook een raadsel was wie er op die foto stond.

Hop aan de kant met die foto en door naar de volgende….leuke momenten die uren leken te duren samen en even de tijd vergeten.

Nou lieverd, hoplijk kunnen we samen snel weer even de tijd vergeten. Maar voor nu vergeet ik je niet!

 

Liefs.

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Linda. Mooie brief, waarin ik ook het gemis voel tussen de regels. Ik voel ook dat de briefschrijver er wat nostalgisch van wordt :), wat het echt persoonlijk maakt. Qua feedback op een brief vind ik lastig (vergeleken met een verhaal), maar twee dingen misschien die meer onder suggesties vallen:

1) Je schrijft hem rond met een het thema: "samen de tijd vergeten", maar misschien kan je dat iets meer als verbindende lijn maken. Of iets anders, zoals dat al die zaken die je nu noemt allen een foto waren, en dat je hoopt nog nieuwe foto's te nemen (bijvoorbeeld).

2) Ik krijg nu een beeld van de schrijver, maar nog niet zo van degene waar de brief voor wordt geschreven. Die blijft een beetje: algemeen-gezellig-mens. Daardoor blijf ik er wat meer uit, qua beeldvorming / meeleven.