Opdracht #284 - Lucky Patas

Marvins vingers gleden over het scherm alsof hij bezeten was. Na een creatieve blokkade die weken had geduurd, had hij eindelijk de baslijn gevonden die perfect flowde met zijn beat. Hij zette het volume van zijn koptelefoon op max zodat zijn trommelvliezen trilden, en de wereld om hem heen veranderde in de fata morgana waar zijn videoclip zich in afspeelde. Iedere auto was een bolide, iedere vrouw een bikinimodel, en uit iedere fontein spoot champagne.

Vanuit het park stak Marvin de straat over naar de mall. Vanavond was de avond, hij had eindelijk zijn eerste date met Gwen. Niets zou deze dag nog kunnen verpesten. Oké, hij baalde dat al zijn shirts in de wasmand lagen en hij dus niets had om aan te trekken, maar hij liep op zijn lucky patas en was onderweg naar zijn vaste adres voor stijlvolle kleurige overhemden.

Marvin krabbelde nog snel een melodie voor zijn track in elkaar terwijl hij op de maat van de muziek de kledingzaak binnenstapte. Zonder op te kijken van zijn telefoon vond hij zijn weg naar de mannensectie achterin.

Marvin swipete door de overhemden die aan de rekken hingen. Waar hij voor ging was luid, maar niet schreeuwerig. Hij verzamelde drie overhemden die aan zijn eisen voldeden, en nam ze mee naar de paskamer.

Hij had nog geen twee stappen gezet of hij struikelde. Instinctief graaide hij om zich heen en vond een kledingrek. Hij wist overeind te blijven, maar een van de shirts bleef haken aan een scherpe rand en scheurde. Marvin voelde een woedeaanval opkomen, maar haalde eens diep adem. Hij zou niets deze dag laten verpesten.

Het duurde even voordat het bij Marvin registreerde waar hij naar keek. Op de grond lag een paar benen. In een plas bloed. Naast een losse arm. Als in slowmotion keek hij rond en zag hij links voor zich vier paar angstige ogen die naar hem keken. Nee, niet naar hem. Langs hem. Hij hing zijn koptelefoon om zijn nek en draaide zich langzaam om. Vlak voor zijn borstkas verscheen het lange lemmet van een machete. Paniek greep hem bij de keel. Aan het andere eind van het wapen stond een pezige ongeschoren man met een verwilderde blik in zijn ogen.

‘Je hoort bij hun!’ De stem van de man klonk raspend, spuug vloog uit zijn mond.

Marvin stak zijn handen in de lucht om ongevaarlijk over te komen.

‘Ik kwam alleen wat shirts kopen.’ Voor het eerst sinds zijn puberteit sloeg zijn stem over.

Wat gebeurde, gebeurde in een flits. Er werden twee schoten gelost, de machete viel op de grond, de verwilderde man zakte in elkaar, en Marvin zag vanuit zijn ooghoek een groep zwarte uniformen met bivakmutsen naar hem toe bewegen. Zijn hart klopte in zijn keel. De man lag dood voor hem op de grond, een rond gat gaapte in de zijkant van zijn hoofd. Bloed stroomde uit zijn rechterpols over de vloer, en stopte vlak voor Marvins schoenen.