#285 - Ciara

Bode

De zwaan trekt zijn agenda onder zijn vleugels vandaan en knikt langzaam. Zijn lange hals gaat heen en weer. Februari, peinst hij. Het lijkt wel herfst.
Hij stopt het boekje terug. De hemel zij geprezen dat het even windstil is, denkt hij. M'n kop wordt gek van die storm.
Hij kijkt om zich heen. Water waar eerst straten waren. Twee jongens in een bootje, van wie één een tak uit het water pakt en naar hem toe gooit. De grote vogel kan het gevaarte maar net ontwijken. Gelach.
Een windvlaag duwt hem opzij. Met zijn snavel tussen zijn veren glijdt hij over het water. De storm steekt weer op. In de verte hoort hij de jongens schreeuwen. Hij gluurt even tussen zijn veren door. Het lachen is hen vergaan. Met grote snelheid drijven ze richting een boom die over het water hangt.
De storm dwingt de zwaan dezelfde kant uit. 
'Dat rotbeest komt hierheen!' roept de ene jongen.
'Hij slaat je zo dood met z'n vleugels!' roept de ander. Zijn lange haar zwiept in en uit zijn gezicht.
'Pak je peddel!'
'Jij ook!'
De zwaan duwt, in een poging zichzelf af te remmen, zijn hals onder water, maar het helpt niet. Hij is vlakbij de boot. Hij krijgt een klap tegen zijn lijf en verstijft van schrik. Dan gooit hij zijn kop weer boven water en blaast.
De jongens schreeuwen. 'Help!'
Dat doe ik toch, denkt de zwaan en probeert de boot weg te duwen.
Wat doet-ie nou?'
'Weet ik veel!'
De zwaan duwt de jongens met alle macht van de boom vandaan en met succes. Ze drijven er voorbij.
Achter hen klinkt een luid gekraak. Met een onaards geraas valt de boom in het water en blijft liggen. Het water kolk er omheen.
De jongens kijken elkaar aan.

'Ik deed het niet om te pesten!' 
'Ik ook niet!' 
'Het was gewoon voor de gein!'
'Ja, logisch!'
'Stomme grap, eigenlijk!'
'Ja!'
'We hadden wel dood kunnen zijn!'
'We zijn gered!'
'Door een zwaan!'
'Ja!'
'Ongelooflijk!'
'Waar is-ie eigenlijk?'

In geen velden, wegen of water te bekennen.
Er drijft iets blauws langs.
'Wat is dat?' Een van de jongens pakt het druipende ding uit het water. 'Een agenda,' mompelt hij. 'Vol met plaatjes van zwanen.' Hij trekt de natte bladeren van elkaar en als vanzelf stuit hij op de datum van die dag.
Het bloed trekt uit zijn gezicht weg. 'Moet je kijken wat hier staat.' Hij wijst.
Reddingsactie, staat er.