Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#285 - Ciara

 

Bode

De zwaan trekt zijn agenda onder zijn vleugels vandaan en knikt langzaam. Zijn lange hals gaat heen en weer. Februari, peinst hij. Het lijkt wel herfst.
Hij stopt het boekje terug. De hemel zij geprezen dat het even windstil is, denkt hij. M'n kop wordt gek van die storm.
Hij kijkt om zich heen. Water waar eerst straten waren. Twee jongens in een bootje, van wie één een tak uit het water pakt en naar hem toe gooit. De grote vogel kan het gevaarte maar net ontwijken. Gelach.
Een windvlaag duwt hem opzij. Met zijn snavel tussen zijn veren glijdt hij over het water. De storm steekt weer op. In de verte hoort hij de jongens schreeuwen. Hij gluurt even tussen zijn veren door. Het lachen is hen vergaan. Met grote snelheid drijven ze richting een boom die over het water hangt.
De storm dwingt de zwaan dezelfde kant uit. 
'Dat rotbeest komt hierheen!' roept de ene jongen.
'Hij slaat je zo dood met z'n vleugels!' roept de ander. Zijn lange haar zwiept in en uit zijn gezicht.
'Pak je peddel!'
'Jij ook!'
De zwaan duwt, in een poging zichzelf af te remmen, zijn hals onder water, maar het helpt niet. Hij is vlakbij de boot. Hij krijgt een klap tegen zijn lijf en verstijft van schrik. Dan gooit hij zijn kop weer boven water en blaast.
De jongens schreeuwen. 'Help!'
Dat doe ik toch, denkt de zwaan en probeert de boot weg te duwen.
Wat doet-ie nou?'
'Weet ik veel!'
De zwaan duwt de jongens met alle macht van de boom vandaan en met succes. Ze drijven er voorbij.

Achter hen klinkt een luid gekraak. Met een onaards geraas valt de boom in het water en blijft liggen. Het water kolk er omheen.
De jongens kijken elkaar aan.

'Ik deed het niet om te pesten!' 
'Ik ook niet!' 
'Het was gewoon voor de gein!'
'Ja, logisch!'
'Stomme grap, eigenlijk!'
'Ja!'
'We hadden wel dood kunnen zijn!'
'We zijn gered!'
'Door een zwaan!'
'Ja!'
'Ongelooflijk!'
'Waar is-ie eigenlijk?'

In geen velden, wegen of water te bekennen.
Er drijft iets blauws langs.
'Wat is dat?' Een van de jongens pakt het druipende ding uit het water. 'Een agenda,' mompelt hij. 'Vol met plaatjes van zwanen.' Hij trekt de natte bladeren van elkaar en als vanzelf stuit hij op de datum van die dag.
Het bloed trekt uit zijn gezicht weg. 'Moet je kijken wat hier staat.' Hij wijst.
Reddingsactie, staat er.

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Remke, wat een mooi verhaal. Met plezier gelezen. 

Ik heb wel een opmerking over de tekst. Je verandert na de eerste paar zinnen van perspectief. Je begint met het vertellen vanuit de zwaan: wat hij doet, denkt, ziet en vindt. Dan ineens ga je over op "de zwaan", "de grote vogel". Dan blijkt dat je het ineens vanuit het ooghoek van de jongens in de boot hebt. Dat maakt het verwarrend en als lezer verlies ik het gevoel bij de zwaan en moet ik steeds schakelen naar wie nu wat vindt of ziet.

Hij kijkt om zich heen. Water waar eerst straten waren. Twee jongens in een bootje, van wie één een tak uit het water pakt en naar hem toe gooit. De grote vogel kan het gevaarte maar net ontwijken. Gelach.  --- Hier bijvoorbeeld. Je begint met "hij kijkt..." en dan ineens is hij "de grote vogel". Vervolgens lijkt het hele verhaal vanuit de jongens te worden verteld. 

 

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Hoi Fief, dank je voor het lezen en je feedback. Het ligt misschien gewoon aan mij, maar ik zie niet zo goed wat je bedoelt. Ik zal het verhaal nog eens goed bekijken. Misschien lost mijn (mogelijke) blinde vlek dan op ;-)
In ieder geval leuk dat je de moeite hebt genomen het te lezen en te becommentarieren!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal Remke, met een fijne afwisseling in korte en langere zinnen en humor, met die zwaan met zijn agenda en gedachten; 'het lijkt wel herfst.' De wisseling in perspectief zie ik pas in de laatste twee alinea's, waar de zwaan weg is en de jongens zich realiseren dat de zwaan hen gered heeft. Er is dus een overgang in het verhaal. Je kunt in een verhaal natuurlijk van perspectief veranderen als dit niet verwarrend is voor de lezer. Voor mij is het dat hier niet het geval, ik vind het een prettig leesbaar verhaal, en ook leuk gevonden, die agenda!