De winkel ziet er anders uit, het valt Jip meteen op, veel sfeervoller zonder felle verlichting. ‘Welkom!’ De man bij de deur neemt met een kleine buiging zijn hoge hoed af. Vast een speciale dag denkt Jip. Snel pakt ze een boodschappenmandje en loopt naar binnen. Ook de muziek is vandaag anders, ze herkent het nummer: Danse Macabre van Camille Saint-Saens. Prachtig, maar naargeestig en nogal vreemd in een supermarkt. Tijd om er veel aandacht aan te schenken heeft ze niet. Snel loopt ze richting de broodafdeling. 

Wat is het opeens donker en koud. Jip rilt ervan. Ze raakt geïrriteerd door de opzwepende muziek. Uit het niets verschijnen twee witte schoenen en een mond. Van schrik valt het mandje uit haar hand. Dit is Horror in Blacklight, de film!

‘Even de enquête.’, zegt de mond. 
‘Wat stelt dit voor?’, stamelt Jip.
‘Vraag 1. Je moet kiezen.’
‘Ik heb geen tijd, ik....
‘Geen tijd? Het is jouw tijd.’
Onderbreekt de stem.
‘Wie ben je?’ Haar hele lichaam trilt.
’Ik, houd de tijd. Kies en vind de weg.’ Klinkt het tergend langzaam. 
‘Waaruit moet ik kiezen?’ Piept haar stem.

‘Kies je gelijk of lijkbleek?’
‘Wat een rare vraag. Dit is spooky, ik moet hier weg!
‘Eerst kiezen.’ Herhaalt de stem.
‘Oké, gelijk, ik kies gelijk.’
‘Goed geraden. Je hebt gelijk.’ 

Opeens zijn de schoenen en mond verdwenen, alles is weer zwart. Zo snel ze kan rent ze de richting op waar ze de uitgang vermoedt. Ze botst op iets onzichtbaars. Opnieuw die schoenen, die mond en een hoge witte hoed. Rennen, nu! schreeuwt haar hoofd, maar ze kan zich niet meer bewegen.’

De mond spreekt weer. ‘Even de enquête, vraag 2. Je moet kiezen, spaar je gelijken?’
‘Dat is geen keuze.’, schreeuwt Jip in paniek. ‘Je stelt stomme vragen, ik wil hier weg.’
’Er is geen weg zolang er geen besluit is.’ Wanhopig geeft Jip antwoord: ‘Nee, ik spaar geen gelijken en dat wil ik niet.’
‘Je hebt gelijk.’, zegt de stem.

Als bij toverslag zijn de schoenen, mond en hoed verdwenen. Jip rent door het donker richting de kassa’s, dan maar geen boodschappen, ze moet hier onmiddellijk vandaan. Gelukkig, ze ziet een kassa gemarkeerd door wit licht. Nu snel een sprintje en dan... achter de kassa ziet ze in blacklight de hoed, handschoenen, mond en een supergrote stopwatch. Ze wordt misselijk en kan niet meer denken of bewegen.

‘Even de enquête, vraag 3.’ Klinkt het uit de mond.
‘Je moet kiezen. Hoeveel gelijken heb je gespaard?
‘Geen! Laat me erdoor!’, gilt Jip.
‘Je hebt gelijk.’, zegt de mond. ‘Binnen de tijd en de juiste weg.’ 

De hand slaat op de stopwatch. Jip staat opeens in een zee van licht. ‘Gefeliciteerd!’, zegt de man met hoed. Je bent de winnaar van het nieuwe spelprogramma Keuze-Stress’. Hij geeft haar bloemen en een cheque. Jip is verward, dit is raar, het is niet oké. Onvrijwillig meedoen en voor € 10.000,00 een angstige onuitwisbare imprint krijgen is bizar! 

Ze heeft gelijk!