Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

De vuurdans #274

27 november 2019 - 15:05

Ik werd gewekt door het geluid van muziek.
Met een wazig gevoel in mijn hoofd opende ik mijn ogen en keek verward om me heen. 
   Rondom me zag ik de houten muren van de blokhut waarin ik tijdens mijn vakantie verbleef. Mijn blik viel op het dikke gordijn dat voor een van de grote ramen hing. Erachter zag ik licht flikkeren, er klonk vrolijk gelach.
   Ik ging rechtop zitten en schudde met mijn hoofd om het wazige gevoel te verdrijven.
   Langzaam 
gleed ik uit bed. Toen ik opstond golfde mijn nachtpon langs mijn lichaam tot mijn knieën naar beneden. De houten vloer voelde koel aan mijn blote voeten.
   Ik liep naar het gordijn en trok deze voorzichtig opzij.
   Buiten, bij een groot kampvuur zag ik tientallen kleine wezens. Ze hadden een grote kring rond het vuur gevormd en dansen er, elkaars handen vasthoudend, lachend omheen. Hun voeten stampten in een ritmisch geluid op de grond. In het midden stonden drie wezens. Ze zongen een prachtig lied. Ik had nog nooit zulke wezens gezien. Ze hadden allemaal kleurrijk, lang gevlochten haar. Droegen zwierige, onthullende gewaden en bij de meeste staken sierlijke vleugels uit hun rug.
   Ik schudde nogmaals met mijn hoofd en kneep hard in mijn arm.
   Ik trok een pijnlijk gezicht. Het was geen droom.
   Een van de zingende wezens keek op en onze blikken kruisten. Het wezen riep iets, waarna alle wezens zich geschokt omdraaiden. Het volgende moment hieven ze hun handen.
   Een fel licht verblindde me.
   Toen ik mijn ogen opende lag ik in mijn bed. Het was donker en de gordijnen waren gesloten.
   ’s Ochtends vond ik in het hoge glas een platgestampte cirkel. In het midden was het gras zwart verschroeid.

 

 

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2019 - 15:23

Om te beginnen een leuk verhaal, maar er staan een aantal slordigheden en taalfouten in die je er zelf uit kunt halen als je de tekst nog eens aandachtig naleest.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2019 - 16:51

FictieChick het kan nog beter:

  1. hoofd, opende > hoofd opende
  2. blokhut, waarin > blokhut waarin
  3. jachtpon, langs> nachtpon langs
  4. deze > dit
  5. lang, gevlochten > lang gevlochten
  6. in hard > hard
  7. verblinde > verblindde
  8. ‘s Ochtends vond ik, in het hoge glas, een platgestampte cirkel.> ‘s Ochtends vond ik in het hoge gRas een platgestampte cirkel.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2019 - 17:00

Het had geen droom hoeven zijn. Er had ook op die wezens geschoten kunnen worden. Dan was het weer anders geweest.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2019 - 12:39

Hoi Fictiechick, je hebt een leuk verhaal geschreven met een beetje spanning erin. De zin, 'Was het dan toch een droom geweest?', op het eind zou ik ook weglaten. Laat de lezer maar beslissen of het een droom was of iets anders. 

Graag gelezen!

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2019 - 15:18

Hallo Fictiechick,

wat mij opviel waren in het begin van het verhaal de vele 'ikken'.

Bijvoorbeeld: Ik werd gewekt door het geluid van muziek  >  Muziek wekte me ...

 Ik gleed langzaam uit bed >  Langzaam gleed ik uit bed... . Vooral die eerste 'ikken' zijn storend.

Verder heb je een heerlijk fantasieverhaal geschreven. Goed gedaan.

 

 

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 december 2019 - 22:34

FictieChick, je hebt de puntjes van de andere reacties al aangepast, zie ik. Je hebt een goed verhaal geschreven!

Ik struikel specifiek over één stuk in je tekst:

In het midden stonden drie wezens. Ze zongen een prachtig lied. Ik had nog nooit zulke wezens gezien. Ze hadden allemaal kleurrijk, lang gevlochten haar. Droegen zwierige, onthullende gewaden en bij de meeste staken sierlijke vleugels uit hun rug.

Alleen de laatste zin is langer dan de rest. Doordat je vier korte zinnen achter elkaar zet, komt het verhaal wat schokkerig over. Durf te spelen met de lengtes van zinnen, dat zorgt voor ritme in het verhaal: 'In het midden stonden drie wezens en zongen een prachtig lied. Nog nooit had ik zulke wezens gezien; ze hadden allemaal kleurrijk, lang gevlochten haar, droegen zwierige, onthullende gewaden en bij de meeste staken sierlijke vleugels uit hun rug.'

Graag gelezen!