#272 De bus (true story)

De bus rijdt door. Hij heeft net een nieuwe lading passagiers opgeschrokt. Net zoals die dag zit Tim links bij het binnenkomen van de bus. Het is nu vijftien jaar geleden. Hij is al lang niet meer dat jong springveulen dat hij ooit was. Zijn lichaam is moe, hij heeft pijn. Hij is geen tweeëntwintig meer, maar zevenendertig. Dit is een plaats die hij in zijn dromen vaak heeft bezocht maar nu is het voor echt. Een tweede kans. Doen wat hij had moeten doen. Hij heeft een gele zak met de grootste nerdboeken bij, net zoals die dag. The War of The Worlds. Star Wars Droids. Een boek over Griekse mythologie. ‘En, wat heb je gekocht?’ vroeg een vrouwenstem, net als die keer. Tim kijkt rond in de bus. Niemand antwoordt. Zou de vraag aan hem gericht zijn? ‘Boeken, natuurlijk, ik kom van het boekenfestijn.’ ‘Welke boeken dan?’ Ze klinkt nieuwsgierig. Vriendelijk. Vreemd dat een, nu hij er beter naar heeft gekeken, toch wel knap meisje zou geïnteresseerd zijn in wat hij gekocht heeft. Helaas zijn het de grootste nerdboeken en zal ze gauw genoeg alle interesse verliezen. ‘The War of the Worlds.’ ‘Interessant. Waarover gaat het?’ Ze wil dus echt weten waarover die boeken gaan. ‘Het gaat over marsmannetjes die de wereld aanvallen.’ ‘Is het al een oud boek?’ De conversatie gaat verder en wijdt uit naar andere zaken. ‘Ga jij vaak weg met de autobus?’ ‘Ja, ik kan moeilijk anders, ik word wagenziek in de auto.’ ‘Dat is jammer. Ik heb medelijden met je.’ Haar blonde krullen wiegen mee met de bewegingen van de bus terwijl hij door de tunnel naar beneden en dan naar boven rijdt. De bus stopt aan de halte van de Vlasmarkt. Ze staat op. ‘Hier moet ik er af.’ Tim vecht tegen de woorden die komen. Dezelfde als de vorige keer. Hij moét iets anders zeggen nu. Hij moét… ‘Ik niet.’ Tim blijft zitten. Net zoals die vorige keer. Net zoals al die keren in zijn hoofd en net zoals alle andere keren die zullen komen.