Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#273 Nyctophobia

De moordende duisternis viel die dag vroeg in en Jacob was nog buiten. Als hij door de straten had gezworven - of enig ander plek waar de wereld nog wakker was - zou hij door reddende engelen als lantaarnpalen, lichten van auto's en fietslampen de weg terug naar huis nog wel hebben kunnen vinden. Nu was hij alleen in een bos zonder zaklamp of telefoon. Alleen een half lege aansteker en enkele rotjes om de duivels in de langer wordende schaduwen te verjagen, konden slechts te kort schieten door zijn innerlijke demonen. De angst voor het donker: Een misvormde perceptie van zijn hersenen die één van de demonen binnenin met een duivelse grijns zou activeren, wanneer hij door de duisternis werd opgeslokt. Het kon nu ieder moment gebeuren; elke seconde in het donker was fataal. Jacob kreeg het benauwd. Zijn koude adem vormde wolkjes en met zijn trillende linkerhand haalde hij een rotje tevoorschijn, terwijl de aansteker de lont bereikte. De vlam wilde maar niet komen en het zweet droop langs zijn nek. Zijn mond voelde kurkdroog, alsof hij door de woestijn trok. Zijn hart bonsde hevig, steeds sneller. Hij snakte naar adem toen hij vanuit zijn ooghoek iets zag bewegen. De bosjes ritselden. Nu zouden de vlammen pas echt komen. Helse vlammen die hem zonder uitweg zouden omringen, een monsterlijk gezicht spiekend door het vuur. En dat monsterlijke gezicht zou dan met uitstekende hoorns naar hem uithalen, als zo'n serial killer in een slasher film. God help me toch dat rotje aan te steken! Alsof de heer zijn gebed krachtig beantwoordde, hoorde Jacob het rotje dat hij onbewust had laten vallen sissen en nam haastig afstand van de vermaakslang die een cirkel van licht in het donker creëerde. Hij wist dat dit maar een kort moment zou zijn - veel korter dan het vandaag de kortste dag van het jaar licht was geweest - maar hij sloot zijn ogen zodat het misschien een eeuwigheid lang duurde. Hopend op een geweldige knal. Hij wachtte en wachtte beeldde de cirkel van licht in, een cirkel die hem beschermde tot hij weer veilig thuiskwam en... De knal kwam niet, maar Jacob schoot toch rechtop door lawaai. De dekens van zijn bed leken als een spinnenweb aan hem vast te plakken, maar toch kreeg hij zich los en zwaaide zijn benen het bed uit. Hij zat in zijn kamer op zijn bed en zag de nachtlamp aan de muur bevestigd, die altijd 's nachts over hem waakte. In de andere kamer klonk het refrein van Iron maiden: ''Fear of the dark'' zijn broers favoriete Rockband. Een nachtmerrie dacht Jacob opgelucht. De langste nacht was gelukkig voorbij.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal Royolosch. Wat een nachtmerrie die angst voor het donker. Graag gelezen. Een paar opmerkingen: Als hij door de straten had gezworven - of enig ander plek waar de wereld nog wakker was - zal hij door reddende engelen als lantaarnpalen, zwaailichten van auto's en fietslampen de weg nog terug naar huis kunnen vinden. -- zou hij door reddende engelen ..... de weg terug naar huis nog wel hebben kunnen vinden. Je verandert in deze zin van tijd waardoor het niet meer klopt. De zwaailichten van auto's of koplampen? toen iets uit zijn ooghoek gezien leek te bewegen -- Het leest naar mijn idee mooier als je zegt "toen hij vanuit zijn ooghoek iets zag bewegen".

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal Royolosch. Wat een nachtmerrie die angst voor het donker. Graag gelezen. Een paar opmerkingen: Als hij door de straten had gezworven - of enig ander plek waar de wereld nog wakker was - zal hij door reddende engelen als lantaarnpalen, zwaailichten van auto's en fietslampen de weg nog terug naar huis kunnen vinden. -- zou hij door reddende engelen ..... de weg terug naar huis nog wel hebben kunnen vinden. Je verandert in deze zin van tijd waardoor het niet meer klopt. De zwaailichten van auto's of koplampen? toen iets uit zijn ooghoek gezien leek te bewegen -- Het leest naar mijn idee mooier als je zegt "toen hij vanuit zijn ooghoek iets zag bewegen".
Bedankt Fief voor de opmerkingen. Die blunders met de tt blijf ik nog steeds maken... Hopelijk komt er een dag dat ik deze niet een tweede keer hoef aan te passen.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Royolosch, Een goede beschrijving van een extreme angst voor de donker: nyctophobia zoals je titel noemt. Enkele kleine details: 'Het zweet gutste' , daar zou ik schrijven: ' het zweet droop'. Zelfs al is de droom zo heftig, gutsen is naar mijn gevoel te fel. Is meer voor stortregen. 'Zwakkere wolkjes' zou ik gewoon 'wolkjes' zetten. 'de bosjes ritselde' moet zijn 'de bosjes ritselden'. 'Jacob begon het benauwd te krijgen' zou ik vervangen door 'Jacob kreeg het benauwd'. Dat is naar mijn gevoel directer. Wat de tt en vt betreft: daar heb ik het ook moeilijk mee. Herlezen, herlezen en herschrijven, herschrijven... Je zou eens moeten weten hoeveel keer ik mijn probeersels herschrijf. Graag gelezen. En 'Fear of the Dark' van Iron Maiden: een treffende afsluiter van je verhaal.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Persoonlijk vind ik 'Fear of the dark' er dan weer te dik bovenop liggen. Het verhaal laten eindigen met 'het was maar een droom' is natuurlijk een enorme faux-pas, maar gezien de opdracht in kwestie kom je er deze keer mee weg. Ik heb geen idee wat een vermaakslang is en hoe die een cirkel van licht produceert, dus daar was je me helemaal kwijt. Ik kon niet uitmaken of dit een bovennatuurlijke omgeving was, maar ongeacht dat vond ik de rotjes een zaligheid in de tekst. Het nachtmerrie-achtige stond uiteindelijk goed. Er was geen concrete bedreiging van buitenaf.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Persoonlijk vind ik 'Fear of the dark' er dan weer te dik bovenop liggen. Het verhaal laten eindigen met 'het was maar een droom' is natuurlijk een enorme faux-pas, maar gezien de opdracht in kwestie kom je er deze keer mee weg. Ik heb geen idee wat een vermaakslang is en hoe die een cirkel van licht produceert, dus daar was je me helemaal kwijt. Ik kon niet uitmaken of dit een bovennatuurlijke omgeving was, maar ongeacht dat vond ik de rotjes een zaligheid in de tekst. Het nachtmerrie-achtige stond uiteindelijk goed. Er was geen concrete bedreiging van buitenaf.
Ik begrijp dat een droom in een verhaal als cliché wordt gezien, daarom was het eerst mijn bedoeling om het af te laten spelen in de realiteit. Echter zie ik geen reden waarom Jacob dit soort plekken ooit op een laat tijdstip zou opzoeken met zijn nycophobia en daarom vond ik de werkelijkheid niet passend. ''Vermaakslang'' was meer een absurde bijnaam omdat het rotje sist als een slang. Ik lees de laatste tijd veel Stephen King en in een boek noemt hij een biertje bijvoorbeeld een marsmannetje. Wanneer ik bepaalde boeken van schrijvers lees begin ik een beetje door hun schrijfstijl geïnspireerd te raken. Ik probeer natuurlijk niemand compleet te imiteren. Ik wil uiteindelijk (zoals elke aspirante schrijver) mijn eigen voice ontdekken.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik wist niet dat het een naam had, angst voor de duisternis. Een mooie invulling van de opdracht Royolosch, want natuurlijk duurt die vreselijke duisternis extra lang in de langste nacht van het jaar. Heel invoelbaar, hoe je hp hoopt op het licht van dat rotje, tegen de 'duivels in de langer wordende schaduwen.' Graag gelezen! Ik had wat moeite om de draad van je verhaal te volgen, en ik denk dat dit vooral komt door de lengte van sommige zinnen, die niet logisch de informatie geven die je wilt geven. Deze bijvoorbeeld; 'Als hij door de straten had gezworven - of enig ander plek waar de wereld nog wakker was - zou hij door reddende engelen als lantaarnpalen, lichten van auto's en fietslampen de weg terug naar huis nog wel hebben kunnen vinden.' Als je deze zin in stukken knipt, of woorden weg laat, is het beter te volgen voor de lezer. En wordt je tekst krachtiger. Deze zin wordt dan bijvoorbeeld; 'In de straten hadden lantaarnpalen, autolampen en fietslichtjes hem de weg naar huis kunnen wijzen, als reddende engelen.' Kijk eens hoe je verhaal verandert als je dit soort lange zinnen verandert.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik wist niet dat het een naam had, angst voor de duisternis. Een mooie invulling van de opdracht Royolosch, want natuurlijk duurt die vreselijke duisternis extra lang in de langste nacht van het jaar. Heel invoelbaar, hoe je hp hoopt op het licht van dat rotje, tegen de 'duivels in de langer wordende schaduwen.' Graag gelezen! Ik had wat moeite om de draad van je verhaal te volgen, en ik denk dat dit vooral komt door de lengte van sommige zinnen, die niet logisch de informatie geven die je wilt geven. Deze bijvoorbeeld; 'Als hij door de straten had gezworven - of enig ander plek waar de wereld nog wakker was - zou hij door reddende engelen als lantaarnpalen, lichten van auto's en fietslampen de weg terug naar huis nog wel hebben kunnen vinden.' Als je deze zin in stukken knipt, of woorden weg laat, is het beter te volgen voor de lezer. En wordt je tekst krachtiger. Deze zin wordt dan bijvoorbeeld; 'In de straten hadden lantaarnpalen, autolampen en fietslichtjes hem de weg naar huis kunnen wijzen, als reddende engelen.' Kijk eens hoe je verhaal verandert als je dit soort lange zinnen verandert.
Bedankt Lizette, ik heb de meeste zinnen ingekort. Ik had ook eerst geen idee van Nyctophobia en had wat research gedaan voordat ik met de opdracht begon.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Royolosch, je zet de angst voor het donker mooi neer. Ook ik kende de term niet, dus leerzaam! Mooie aanwijzingen van Lizette en de anderen, dus ik kan nu lekker alleen lezen :thumbsup: Graag gelezen en fijne zondagavond.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Royolosch, je zet de angst voor het donker mooi neer. Ook ik kende de term niet, dus leerzaam! Mooie aanwijzingen van Lizette en de anderen, dus ik kan nu lekker alleen lezen :thumbsup: Graag gelezen en fijne zondagavond.
:thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Goed verhaal, de twist van die nachtmerrie hoort er echt goed bij. Ik heb een opmerking: "Alleen een half lege aansteker en enkele rotjes om de duivels in de langer wordende schaduwen te verjagen, konden slechts te kort schieten door zijn innerlijke demonen." Misschien ligt het aan mij maar ik vind die zin raar lopen