#273 Nyctophobia
De moordende duisternis viel die dag vroeg in en Jacob was nog buiten. Als hij door de straten had gezworven - of enig ander plek waar de wereld nog wakker was - zou hij door reddende engelen als lantaarnpalen, lichten van auto's en fietslampen de weg terug naar huis nog wel hebben kunnen vinden. Nu was hij alleen in een bos zonder zaklamp of telefoon. Alleen een half lege aansteker en enkele rotjes om de duivels in de langer wordende schaduwen te verjagen, konden slechts te kort schieten door zijn innerlijke demonen. De angst voor het donker: Een misvormde perceptie van zijn hersenen die één van de demonen binnenin met een duivelse grijns zou activeren, wanneer hij door de duisternis werd opgeslokt. Het kon nu ieder moment gebeuren; elke seconde in het donker was fataal.
Jacob kreeg het benauwd. Zijn koude adem vormde wolkjes en met zijn trillende linkerhand haalde hij een rotje tevoorschijn, terwijl de aansteker de lont bereikte. De vlam wilde maar niet komen en het zweet droop langs zijn nek. Zijn mond voelde kurkdroog, alsof hij door de woestijn trok. Zijn hart bonsde hevig, steeds sneller. Hij snakte naar adem toen hij vanuit zijn ooghoek iets zag bewegen. De bosjes ritselden. Nu zouden de vlammen pas echt komen. Helse vlammen die hem zonder uitweg zouden omringen, een monsterlijk gezicht spiekend door het vuur. En dat monsterlijke gezicht zou dan met uitstekende hoorns naar hem uithalen, als zo'n serial killer in een slasher film. God help me toch dat rotje aan te steken!
Alsof de heer zijn gebed krachtig beantwoordde, hoorde Jacob het rotje dat hij onbewust had laten vallen sissen en nam haastig afstand van de vermaakslang die een cirkel van licht in het donker creëerde. Hij wist dat dit maar een kort moment zou zijn - veel korter dan het vandaag de kortste dag van het jaar licht was geweest - maar hij sloot zijn ogen zodat het misschien een eeuwigheid lang duurde. Hopend op een geweldige knal. Hij wachtte en wachtte beeldde de cirkel van licht in, een cirkel die hem beschermde tot hij weer veilig thuiskwam en...
De knal kwam niet, maar Jacob schoot toch rechtop door lawaai. De dekens van zijn bed leken als een spinnenweb aan hem vast te plakken, maar toch kreeg hij zich los en zwaaide zijn benen het bed uit. Hij zat in zijn kamer op zijn bed en zag de nachtlamp aan de muur bevestigd, die altijd 's nachts over hem waakte. In de andere kamer klonk het refrein van Iron maiden: ''Fear of the dark'' zijn broers favoriete Rockband. Een nachtmerrie dacht Jacob opgelucht. De langste nacht was gelukkig voorbij.
Goed verhaal Royolosch. Wat
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Fief schreef: Goed verhaal
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Royolosch, Een goede
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Persoonlijk vind ik 'Fear of
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Bedankt voor de extra
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Tilma schreef: Persoonlijk
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Ik wist niet dat het een naam
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
LizettevanGeene schreef: Ik
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Gewist...
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Royolosch, je zet de angst
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
mw.Marie schreef: Royolosch,
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Goed verhaal, de twist van
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol