#263 Moeilijk geval versus bullshitsoftware

Alle inkomensformulieren moest ze uitprinten, haar software was niet nieuw genoeg of zoiets om het online te versturen. ‘Sorry, mijn scansoftware herkent geen handgeschreven formulieren. Ik moet hiervoor nog geupdatet worden.’ Kleine vierkante ogen, aangestuurd door kunstmatige intelligentie, staren haar doordringend aan. Met meer gevoel dan zijn menselijke evenknie die hij vervangt. ‘Je menselijke collega’s zouden die update ook wel kunnen gebruiken...’ ‘Volgens mijn data heeft u een account op Marktplaats en in juli een tweedehands bankstel verkocht. Klopt het dat u deze inkomsten niet heeft doorgegeven?’ Mirjam kijkt even naar de beveiliger, die altijd bij haar gesprekken aanwezig is sinds de werkconsulent haar een ‘moeilijk, aggressief geval’ noemde. Waarschijnlijk was die regeltjesneuker gefrustreerd dat ze aan bleef dringen onbemiddelbaar te worden verklaard. ‘Ik wist niet dat dit nodig was.’ ‘Volgens mijn verdere gegevens heeft u in augustus een tweedehands Mazda gekocht bij de plaatselijke dealer. De locatiegegevens van uw Samsung bevestigen dat u op 12 augustus hier aanwezig was. U bent verplicht een grote aankoop als deze door te geven, en dat heeft u niet gedaan.’ Zijn stem heeft aan emoties verloren, en lijkt nu meer op die van ET. ‘Is die volgsoftware van je ook actief wanneer ik sta te douchen stalkertje?’ De beveiliger, die net nog meer met zijn mobiel bezig leek, kijkt haar nu strak aan. De vorige keer had hij zijn collega’s van de politie nodig om haar het pand te doen verlaten, de antiheld. ‘Mijn tekstminingsoftware begrijpt niet de betekenis van het woord ‘stalkertje’. Kunt u dit nader toelichten?’ Mirjam heeft geen andere keuze dan het glas water te gebruiken, om de gluurder met zijn bullshitsoftware onschadelijk te maken. Als het water het mechanische schepseltje raakt, verschijnt er een flits. De hand van de antiheld die haar rechterarm vastgrijpt lijkt wel van hetzelfde metaal als de robot gemaakt. ‘Je kunt nu het pand verlaten, of doen we het weer zoals de vorige keer?’ Mirjam weet zich los te rukken en rent de deur uit, richting de nog niet geautomatiseerde draaideur waarachter haar vrijheid lonkt. Vanuit de kamer klinkt het mechanische gekrijs van het robotje die steeds 'stalkertje' roept. Stiekem hoopt ze toch dat al die aseksuele bonnetjeslikkers door robots worden vervangen.