Opdracht # 262 – Twee peuters en een otter Voor de tweede keer dat jaar was hij aanwezig op zijn eigen begrafenis. Snetverderrie, wat is dat? Remco schuift zijn pet een beetje over zijn hoofd. Wat een vreemde opdracht. Op mijn eigen begrafenis? Dan zou ik in mijn kist moeten liggen en dan voor de tweede keer? Ik ben niet gek en trekt de klep van zijn pet goed naar achteren. Een begrafenisstoet komt schommelend aanlopen. Hij kijkt nog eens naar het graf van zijn opa en dan naar beneden. Zijn voeten zijn gestoken in stevige gympen. Verrek, ik kan toch nog lopen? Hij grijnst en gaat ervandoor richting de Overijsselse Vecht. Aan de waterkant komt hij tot rust; bekijkt een van de reclamefolders, die hij moet rondbrengen. Bij het speelgoed wordt een gele auto aangeprezen en ook kleurpotloden. Niet gek, want het loopt naar de herfstvakantie en dan gaan de raderen draaien voor het Sinterklaasfeest. Het water rumoert. Een otter komt boven met een forse vis in zijn bek; het dier schuift naar hem toe en legt de vis voor hem neer en glijdt op zijn buik weer het water in. Asjemenou, al het goede wordt u toegeworpen; straks een visje bakken en hij pakt de vis in een van zijn reclamefolders. Wat een rust hier, even languit en mijn ogen dichtdoen …; dan hoort hij een auto naderen. Kijkt op en ziet een gele auto op de parkeerplaats van de dijk stoppen. Twee peuters worden naar buiten getild Zij hebben beide drie potloden in hun handjes. Opgetogen komen ze naar hem toe en laten hem de potloden zien. Nu nog een kleurboek; hij kijkt tussen de folders en ziet enkele blanco vellen; legt zijn tas plat en het kleurfeest kan beginnen. Dat dacht je - de stem van een politieagent bast uit het riet: ‘Zo zo, meneer de reclamefolderrrondbrenger, wat doet u hier met twee kleine kinderen?’ De moeder van de kinderen komt aangerend, om alles uit de doeken te doen. Helaas, net te laat. Remco, zich van geen kwaad bewust, schrikt zich een ongeluk en sterft duizend doden.