‘Come on Eileen!’ De twee nichtjes zijn anderhalf uur te vroeg. Of ligt het aan mijn moeder? Heeft ze gelogen tegen mij? Om me een figuur te laten slaan van in het begin? Mijn moeder is namelijk een narc, in ouderwetse sprookjestijden noemden ze dat een bnsm, een biologisch nare stiefmoeder, en ze doet er dus alles aan om mijn leven te vergallen. Ik moet dus vandaag naar zee. Samen met de nichtjes, in ost -ouderwetse sprookjestijden- zouden dat twee stiefzusjes zijn, in werkelijkheid zijn het mijn twee halfzussen, maar voor moeder en hun stiefmoeders - mijn tantes voor mij en voor moeder haar narc-zussen - zijn het ‘nichtjes’ hoewel er eigenlijk dus niets van aan is. Enfin, ik heb een hekel aan de zee en een fobie voor de nichtjes. Ze hebben me alleen maar nodig om iemand te hebben waar ze mee kunnen spotten. Ik ben de spotvlek en in politieke termen noemen ze dat de zondebok. Lol. O nee! Dat is het eigenlijk wel! Het is ‘narcjes-dag’, vraag me niet waar ze het halen, maar dit schijnt de hoofdreden te zijn waarom we weer precies vandaag aan zee moesten zijn. Daar zijn we dan. Ik heb moeder ingesmeerd, de nichtjes ingesmeerd, hun parasolletjes voor hen klaargezet, hun badlakentjes gespreid en een heleboel verwijten geslikt. Het is berendruk op het strand vandaag hoewel je er geen beren ziet. De spotvlekjes haal je er wel zo uit. Dat zijn de jongens en de meisjes die naast de parasolletjes staan, zij die achterblijven om de spullen te bewaken als de narcjes het water ingaan. Of de ijsjesventers. Maar die zijn er vandaag blijkbaar niet. Dan roept de omroep van de redders iets door de microfoon: ‘Alle spotvlekjes dienen zich onmiddellijk te begeven naar de duinen.’ De narcjes joelen in de golven. Het is vast weer een van hun ziekelijke grappen. Aan de andere kant twijfel ik dan weer wel wat. Oei, denk ik? Is dat voor mij, voor ons? Gaan de redders ons komen redden? En wis en waarachtig, yes. Ik heb nog maar juist het duin bereikt en de aarde begint te beven, een grote vloedgolf braakt over het strand, de zee trekt zich terug, spoelt alles schoon, laat het zand ongerept achter. Wanneer dat gebeurd is, rollen de ijsventers hun karretjes over het lege strand. Dan roept de omroep van de redders weer een boodschap af: ‘Gelieve minstens een minuut te juichen alvorens jullie ijsje op te eten. En vergeet niet te genieten voor de rest van jullie leven! Breng volgende week gerust uw lieve of niet-zo-lieve schoonmoeder mee. Volgende week houden we dus een smdagje! Zegge het voort, verspreid dit woord zodat iedere noodlijdende het hoort! Thank you for your trust in our reliable baywatch team, always at your service on your Murder Beach.’