#258 - De druppel
Een druppel roodgekleurd water glijdt langs mijn arm naar beneden. Het onderbreekt direct mijn scherpe blik naar het water. Snel lik ik de druppel weg.
'Mama, je ijsje smelt!' zegt mijn zoontje als hij pauze neemt van het bouwen van een zandkasteel.
Ik knik en glimlach naar hem.
'Het wordt mooi,' zeg ik. Hij knikt trots. Een kleedje verderop ligt een jonge vrouw op haar buik te zonnen. Hoewel er geen muziekapparatuur te zien is, klinkt er een Nederlandstalig lied bij hun vandaan. Verschrikkelijk. Het gebruik van een koptelefoon is sommige mensen onbekend. Laat staan het bestaan van fatsoen. Mijn blik wordt weer getrokken naar het water. Ik laat mijn ogen glijden over de oppervlakte. Zojuist ging hij kopje onder. Door de onderbreking van mijn smeltende ijsje ben ik hem uit het oog verloren. Hij zal allang omhoog gekomen zijn. Jammer, ik ben hem kwijt. Het was zo'n mooi gezicht. Een lichaam zo bruin als chocolade. Heel anders dan die witte spriet die naast mij op een handdoek ligt.
‘Mama, je ijsje lekt weer!’
‘He getver, die raketjes moeten ze eens smeltvrij maken,’ mopper ik en ik zuig het gesmolten ijswater van mijn waterijsje af.
‘Dat kan niet,’ klinkt er vanaf de handdoek naast mij. Vreselijk, die fantasieloze logica van mannen. Er klinkt nu een rap lied met schunnige teksten bij onze buren. Wie zijn woorden zo snel mogelijk roept in plaats van zingt, mag van mij uit de muziekambacht gezet worden. Op het zeewater weerkaatst het licht van de zon. Ik hou mijn hand voor mijn ogen om de felle fonkelingen tegen te houden. Als ik mijn hand weghaal, is daar tot mijn verrukking mijn lustobject weer. Hij loopt zelfverzekerd het water uit, kijkt af en toe om zich heen. Hij doet me denken aan een held uit een film. Een geheim agent die op het strand zoekt naar hopeloze moeders met smeltende ijsjes-problematiek.
Ja, hier moet je wezen, wil ik bijna roepen. Voordat ik verder zink in mijn gedachten, zie ik hem neerploffen bij onze jonge buurvrouw met haar verschrikkelijke muziek. Hij geeft haar een klap op haar billen en steekt een sigaret op.
‘Zet die muziek eens wat harder, mop,’ zegt hij. Dat is de druppel. Ik ben direct terug bij mijn eigen logische witte spriet.
Mooi mijmerend verhaal. Na
Lid sinds
12 jaarRol
mooi ontnuchterend verhaal.
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Leuke pointe, die witte
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Hadeke schreef: Mooi
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
De beeldspraak van de druppel
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
N.D.D. schreef: De
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
Fief schreef: mooi
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
N.D.D. schreef: Leuke pointe,
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
Hoi Renske53, Een heerlijk
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Anke Kessels schreef: Hoi
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
Leuk verhaal, zondermeer, ook
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Renske, veel is al genoemd,
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
janpmeijers schreef: Leuk
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
mw.Marie schreef: Renske,
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
Hallo Renske, … wat een leuk
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Maar... hij zet wel de muziek
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Leuk verhaaltje! Moest er wel
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol