#257 Twee mooie scènes

Ik vraag me vaak af waarom die scènes bij me blijven hangen en of het misschien door de traagheid van de rest van het verhaal komt waardoor die op een memorabel niveau worden getild?

Ik heb allebei de films gezien op het vliegtuig (niet ideaal, maar goed). Uit Toni Erdmann zou ik de "Greatest Love of All" scène gekozen hebben. Nu beschrijf je gewoon wat er gebeurd in de film, maar als je de "Greatest Love of All" gekozen had, dan had je er een heel persoonlijk stukje van kunnen maken.

Je hebt misschien wel gelijk. Maar ik voelde er niets voor om het schitterende personage van de dochter te veranderen. Ze speelt het op een manier die mij totaal niet eigen is, haha. (De vader trouwens ook niet.)

Nele, ik kijk erg weinig films en als ik kijk zie ik heel graag comedie. Dus die Toni Erdman ga ik onthouden, lekker geschift, als ik het zo lees :D Ik ga nu diep nadenken wat ik kan voorschotelen :nod: Fijne dag

Als ik nu die "Greatest Love of All" scène schrijf vanuit het standpunt van de vader: Ik weet dat ik alles ben wat mijn dochter niet wil zijn. Mijn pogingen om toenadering te zoeken, hebben Ines zo mogelijk nog verder van mij weg gedreven. Ik wilde haar leven opfleuren, haar aan het lachen brengen, maar ze schaamt zich om mij. Ze wilde niets minder dan het beste, alles moest perfect zijn, maar dat is het niet… Dat is het leven nooit. Diep binnenin begint ze dat te beseffen, maar ze slaagt er nog niet in het te aanvaarden. Ik wou dat ze wist dat ik van haar hou, dat ook ik niets minder dan het beste voor haar wil. Welke ouder wil dat niet? Desondanks is ze eens te meer door haar vader in een gênante situatie geraakt. We zijn onuitgenodigd op een feestje beland waar iedereen iedereen kent, behalve ons. Ines is niet graag de vreemde eend in de bijt. Ze wil hier zo vlug mogelijk weg, maar ik kan het niet laten de gastvrouw een voorstel te doen: ‘Laten we afscheid nemen met een lied.’ Wanneer ik naar Ines kijk, is het voor mij als vader moeilijk de volwassen vrouw te zien die ze ondertussen is geworden. Ik zie nog altijd het meisje dat een pruillip opzet iedere keer papa haar een liedje wil doen zingen. Ik zet de tonen in van “The Greatest Love of All” op de synthesizer die in de feestruimte opgesteld staat. Ik zie hoe Ines in de grond zakt van schaamte omwille van mijn foute muziekkeuze. Ze heeft duidelijk geen zin om te zingen, maar ze wil ook niet onbeleefd zijn. Met aarzelende stem zet ze het lied in dat ze als kind duizend keer gezongen heeft. Maar dit is geen lied om stil en ingetogen te brengen. Haar lichaam neemt het over van haar verstand. Haar ziel doet haar stem trillen. En dan komen de gevoelens die ze jarenlang heeft opgekropt, er allemaal ineens uit: haar job is klote; haar relaties zijn klote; haar leefwereld is klote; maar ze is immer blijven lachen, want “voor de rest gaat alles prima”. Wanneer ze uithaalt bij het refrein, deinst het publiek terug. Zoveel emotie hadden ze niet verwacht. Ik ben er door aangedaan. Ines is er zelf door aangedaan. Haar stem breekt, het lied is ten einde. Ines vlucht weg. Ik wil haar nog nalopen, maar ik weet dat ik haar moet laten gaan. Ik kan alleen maar hopen dat het uiteindelijk allemaal goed komt tussen ons. Kan jij die scène dan eens schrijven vanuit het standpunt van de dochter? Voor zij die de film niet zagen, dit is de scène: https://www.youtube.com/watch?v=lI4fy4XrfvY De scène werkt op heel veel niveaus, niet in de minst omwille van de lyrics: "I believe the children are our are future..." "Show them all the beauty they possess inside..." "Give them a sense of pride to make it easier..." Haar vader wil niet liever dan dit waarmaken, maar zijn pogingen werken averechts. "Everybody searching for a hero People need someone to look up to I never found anyone who fulfill my needs" Zo voelt Ines zich doorheen de film. "Learning to love yourself is the greatest love of all... " Is dat niet de belangrijkste boodschap van de film?

@Voor Bruno: 'Hij doet het weer. De enige manier om zo snel mogelijk weer thuis te zijn, is meebewegen op de touwtjes die hij zo graag trekt. Ik ben een lappenpop en zing. En ja hoor: het is zelfs heel even leuk. Ik laat me even gaan. We nemen het applaus in ontvangst. Zo, nu kan ik gaan zonder gezichtsverlies. Kon ik mijn vader maar duidelijk maken dat zijn interventies ongewenst zijn. Maar dat kan ik niet zonder hem te kwetsen en dat wil ik niet. Daarvoor houd ik te veel van hem. Hij zal het nooit snappen dat ik een vrouw ben die haar eigen beslissingen neemt. Voor hem blijf ik de onwetende dochter. Ik moet zo snel mogelijk van hem afgeraken. Ik ben zijn bemoeienissen zo beu.' @Marie: het vraagt een beetje volharding van de kijker hoor, deze film. In het begin voelde ik me zelfs bij de neus genomen: 'waarom krijgen we alleen maar drama te zien,' vroeg ik me af. Tot de memorabele scène volgde, toen viel het pas het kwartje.

@Bruno: er zitten zoveel mensen in klotejobs. Ik kan niet geloven dat dat allemaal mensen zijn die niet van zichzelf houden. Ik denk dat de dochter net wegvlucht omdat ze wel van zichzelf houdt.

@Voor Bruno: 'Hij doet het weer. De enige manier om zo snel mogelijk weer thuis te zijn, is meebewegen op de touwtjes die hij zo graag trekt. Ik ben een lappenpop en zing. En ja hoor: het is zelfs heel even leuk. Ik laat me even gaan. We nemen het applaus in ontvangst. Zo, nu kan ik gaan zonder gezichtsverlies. Kon ik mijn vader maar duidelijk maken dat zijn interventies ongewenst zijn. Maar dat kan ik niet zonder hem te kwetsen en dat wil ik niet. Daarvoor houd ik te veel van hem. Hij zal het nooit snappen dat ik een vrouw ben die haar eigen beslissingen neemt. Voor hem blijf ik de onwetende dochter. Ik moet zo snel mogelijk van hem afgeraken. Ik ben zijn bemoeienissen zo beu.'

@N.D.D. Ja, dat klinkt helemaal zoals Ines (en zoals mijn jongste zoon vroeger). @Mw.Marie Het is inderdaad een film waarbij je even moet doorbijten, maar er zitten heel menselijke momenten in die het de moeite waard maken.

@Bruno: er zitten zoveel mensen in klotejobs. Ik kan niet geloven dat dat allemaal mensen zijn die niet van zichzelf houden. Ik denk dat de dochter net wegvlucht omdat ze wel van zichzelf houdt.

Ik zeg niet dat alle mensen die in een klotejob zitten niet van zichzelf houden. Dat is ook niet waar Toni Erdmann over gaat. Winfried en zijn dochter zijn van elkaar vervreemd. Op een bepaald moment zegt Winfried tegen één van zijn dochters werkgevers dat hij zijn dochter wil inhuren als een consultant omdat hij anders nooit de kans heeft haar te zien. (Dat is een kritiek die ik ook van mijn ouders kreeg toen ik de wereld afreisde voor mijn job.) Er zijn ook redelijk wat pointers in de film die aangeven dat Ines niet 100% gelukkig is met haar leven, maar ze is niet bereid om zoals haar vader de grote sprong in het absurde te maken. Ik denk trouwens ook niet dat haar vader dat van haar verwacht. Hij is helaas nogal knullig in zijn aanpak. Dat is één van de redenen waarom ik Toni Erdmann een ontwapenend frisse film vond.

@Bruno: ik vind Toni Erdman wel interessant, maar waarschijnlijk om andere redenen. (Kwam natuurlijk net uit voordat het metoo-tijdperk begon. :p ) Voor mij steekt de vader voortdurend een subtiele grens van het toelaatbare over door zich constant op te dringen. Zijn dochter zou de president van een hele natie mogen zijn, en dan nog vindt hij dat hij haar overal en ten alle tijde mag opeisen? Omdat hij haar mist en omdat hij haar zijn visie op de wereld wil opdringen? Ik ben zeer blij dat ik zo geen ouders heb gehad en ik ben blij dat ik zo geen moeder voor mijn kinderen ben. Het recht om zelf fouten te mogen maken, wil ik ook graag gunnen aan mijn kinderen. Als ouders hun kinderen niet kunnen loslaten hebben zij een probleem en niet het kind. En niemand kan honderd procent gelukkig zijn, althans niet gedurende het hele leven, toch?

Hallo N.DD. … ik "lees" mijn ogen uit. Wat een hoeveelheid film dendert er over me heen. Nu vanmorgen en de laatste tijd op tv. Nederland begon met een filmmaand - films met 4 * - Canvas op België deed mee en gisteravond op Duitsland met Löwe, uit het Bengaals? vertaald. Ik was perplex … Ik geloof dat daar nu ook een pakket films met een * komt. Toen ik hier begon met schrijven vertelde ik wel eens dat mijn hersenen bestonden uit een dichte taaie brij, maar door het schrijven en de feedback ontstonden er luchtkanaaltjes, de boel werd losser en losser. Als ze nu maar niet wegvloeien … :D ;) Er valt hier nu veel te lezen en te herlezen. Dankjewel, Nele.

Twee films die ik nog nooit gezien heb, waarvan ik ook niet heb gehoord, tot vandaag. Doordat je twee scènes hebt gekozen heb je heel weinig woorden per stukje kunnen gebruiken; en we hadden al zo weinig woorden, dat is jammer. Vooral het eerste stukje blijft daardoor een beetje oppervlakkig; ik weet niet echt waar het over gaat. Het tweede stukje heb ik om moeten lachen, dat was goed geschreven! Klein dingetje: [quote: N.D.D.]Ik krijg rillingen als ik de flashback bekijk.[/quote] Sorry dat ik zo ben, maar kun je flashbacks bekijken? Als een soort tape die je terug kan draaien en opnieuw kan afspelen? Volgens mij krijg je een flashback. [quote: N.D.D.]Het lijkt wel alsof niemand in de film doorheeft dat er iets in haar geknapt is en dat de regisseur dat voorrecht alleen aan de kijker wil geven. Vond ik echt zeer knap gedaan.[/quote] Is dit het verhaal, of is dit N.D.D. weer aan het woord? Graag gelezen!

@Bruno, @Riny, @Schrijfcoach Mike: bedankt voor de comments. Ik heb de opdracht niet goed ingevuld, omdat ik er geen verhaal van maakte en het op een korte beschrijving heb gehouden van de scènes die me bijgebleven waren. Maar ondanks dit vond ik het wel een leerzame schrijfoefening. @Schrijfcoach Mike: in een film kun je flashbacks bekijken toch? En in real live kun je ze krijgen en eventueel alleen zien in je dromen? 'Het lijkt wel alsof niemand in de film doorheeft dat er iets in haar geknapt is en dat de regisseur dat voorrecht alleen aan de kijker wil geven. Vond ik echt zeer knap gedaan.' Is een beschrijving van hoe de scène mij me overkwam. Een ander zou misschien iets anders hebben gezien of gedacht. Ik vind het een film die veel overlaat qua invulling aan de kijker. Dat maakt het moeilijker maar ook misschien wel interessanter omdat er meer stof is waar je over kunt discussiëren.