In de vroege ochtend op Stansted

Het is twee uur in de ochtend en ik zit op de grond van de vertrekhal van Stansted Airport. Ik ben op weg naar Nederland om mijn dochter te verrassen. Ik zou aanvankelijk niet bij haar verjaardag aanwezig kunnen zijn, maar het is me gelukt om een paar diensten te ruilen. Om het maximale uit dit weekend te halen, wilde ik perse de ochtendvlucht halen. Ik moest daarvoor echter wel met de laatste bus vanuit Basingstoke naar het vliegveld. Het voordeel is dat ik voor de deur uit kon stappen en niet ’s nachts over duistere trein- en metrostations hoefde te lopen. Maar nu zit ik dus op de grond in de vertrekhal, te wachten tot de controlepoorten opengaan. Ik ben niet de enige. Her en der zie ik medereizigers die een comfortabel plekje hebben gezocht. Nou ja, comfortabel: de meeste van ons moeten het helaas doen met een plekje op de grond. De weinige stoelen en banken waren al snel bezet. Koffers liggen op de grond en dienen als rugsteun of als kussen. Degenen die er op berekend waren, hebben een slaapzak uitgerold en liggen te slapen. Ik moet het doen met mijn jas. Gelukkig is die warm, maar echt lekker zit ik niet en van slapen komt niet veel. Ik heb mijn laptop meegenomen en gebruik de tijd om een blog te schrijven. Een enkele keer komt er iemand van de beveiliging langsgelopen, maar verder is het rustig. Van de normale drukte overdag is niet veel te merken. Iedereen praat ook op gedempte toon. Tegen een uur of vijf worden we door de beveiliging gesommeerd om onze spullen bij elkaar te pakken en ons naar de controle te begeven. Buiten begint het langzaam licht te worden en het dagelijks gebeuren van het vliegveld begint op gang te komen.