We volgen een ondervraging door een openbaar aanklager van een man die wordt verdacht van het verkrachten en vermoorden van een jonge vrouw. 'U weet waar u van wordt verdacht?' De man knikt, zijn blik rust op de punten van zijn schoenen en zijn houding is ongeïnteresseerd. 'Ik heb niets gedaan, ik kende haar niet eens.' 'Toch is er sperma van u aangetroffen op haar lichaam.' Hij haalt zijn schouders op.'Weet ik niets van.' 'Wat dacht u toen u haar zag lopen, fantaseerde u over wat u met haar zou doen?' Geïrriteerd kijkt hij voor het eerst op.'Wat wilt u nou, ik zei toch al...' 'U heeft haar aangevallen, beestachtig mishandeld en verkracht en vermoord.' Hij schudt zo heftig zijn hoofd dat speeksel in het rond vliegt. 'Wat voor kleur slipje droeg ze?' Zijn ogen schieten heen en weer. 'Toen je achter haar aan liep zag je haar kontje schudden, he. Daar kan je niet tegen.' Hij schuift ongemakkelijk in zijn stoel. 'Ik zal je op weg helpen. Bij jou thuis is haar slipje gevonden onder her bloed. Dat heb je meegenomen als souvenir, als aandenken.' Hij hapt naar adem.'Ik weet niet...' 'Hoe die daar terecht is gekomen, dat wil je toch zeggen?' Hij buigt zich naar voren zodat zijn gezicht op de zelfde hoogte komt als dat van de man in de beklaagdenbank. 'Deze rechtbank is jou leugens zat, de jury heeft zijn oordeel al lang over jou klaar.' Zijn stem daalt tot een zacht gefluister en hij brengt zijn mond bij het oor van de man. 'Je houdt ervan vrouwen kwaad te doen, ze te slaan en te verkrachten. Waar komt dat vandaan? Hebben ze je uitgelachen vroeger, of maakten ze grapjes over de lengte van je geslacht?' Hij wordt rood en en worstelt met zichzelf, zijn stem slaat over en zijn ademhaling gaat onregelmatig. Hij zoekt een uitweg. 'Ik haat ze...allemaal..'roept hij opeens.'Ik zag haar wel naar me kijken, spottend met een minachtende blik in haar ogen, Ze daagde me uit...' Hij schreeuwt nu en springt overeind. 'Ik heb verder geen vragen meer.'