#252 Van Walrooij weet het beter

‘Dit kan eigenlijk niet door de beugel. En ik denk dat je dat zelf ook wel weet.’ ‘Maar...de conclusie was toch helder? Daar ging het toch uiteindelijk om?’ ‘Je conclusie is prima, maar het was mij niet helemaal duidelijk waar deze op gebaseerd is. Bovendien lijkt je conclusie niet echt op de onderzoeksvraag in te gaan.’ ‘Ik dacht dat mijn onderzoeksvraag wel in orde was.’ ‘Dat was hij ook, alleen hier staat opeens een andere onderzoeksvraag die we besproken hadden. Is dat soms weer je vrije ingeving?’ Brian zucht bij dit woord. Alweer die feedback, misschien had hij beter naar de Hogeschool van de Kunsten moeten gaan. ‘Ik had er echt alleen een paar woorden aan aangepast.’ ‘Inderdaad. Maar zo heeft het dus wel direct een totaal andere betekenis. Zoals je weet is bij onderzoeksvragen de formulering cruciaal. Een paar kleine veranderingen en je hebt een totaal ander onderzoek.’ ‘Maar mijn vragenlijsten waren toch wel in orde?’ Meneer van Walrooij glimlacht, zoals hij dit wel vaker doet op de meest ongebruikelijke momenten. ‘Ze waren niet slecht. Maar je vragen waren vooral erg sociaal wenselijk, en niet bepaald kritisch. Bovendien vroeg je niet door. Zelfs niet toen die ene respondent zei dat hij wel electrisch zou willen rijden, maar dit uit gewoonte niet deed. En dat nekt je, jongen. Je bent te vriendelijk voor de harde onderzoekswereld.’ ‘Ik wil toch graag die research Master doen...’ ‘Je weet hoe ik daar over denk, en het is uiteraard uiteindelijk jouw keuze. Maar ik denk dat je eens goed moet gaan kijken wat werkelijk bij je past. Je doet mij namelijk erg denken aan een PHD-student die ik een aantal jaar geleden begeleidde. Ik had haar precies hetzelfde aangegeven, alleen bleef zij erop staan toch te promoveren. Uiteindelijk staakte ze haar verzet, en nu is ze een niet onverdienstelijk beeldend kunstenaar.’ Brian reageert met een voorzichtige glimlach. Hij heeft zijn beslissing al gemaakt.