#252 Ik trek het niet meer

‘Oké, die zit. Goed Michael, zou je even van tien terug kunnen tellen?’ ‘Tien, negen, acht, zeven, zes, vijf, vier, drr, wee, nnn…’ ‘Goed zo, laten we eens kijken of we ze eruit krijgen. Als er iets is, steek gerust je hand omhoog.’ ‘Aarargh…’ ‘Top. Het kan zijn dat ik er wat langer over doe dan normaal. Vannacht heb ik slecht geslapen. Sinds deze week lig ik in scheiding met mijn vrouw. Ik adviseer je, vrouwen, begin er niet aan.' ‘Araggh…’ ‘Ze ging al twee jaar vreemd met mijn buurman, kan je dat geloven, ik had niets in de gaten. De vuile klootzak! Zo dat is één, die ging vrij makkelijk vond je niet?’ ‘Mmmwwh…’ ‘Ja ik snap je helemaal, ik had het veel eerder moeten opmerken. De laatste jaren waren we niet meer erg actief, op seksueel gebied dan. Ik jogde drie uur per dag. Het verbaasde me altijd hoe ze zo slank bleef. Nu heeft ze ook nog eens recht op het huis en ik? Ik zit in een vochtig appartement in Schinveld… Schinveld nog wel! En daar is nummer twee. Je tandvlees bloedt een beetje, gebruik je wel de stokjes en flosdraad die ik je de vorige keer aanraadde?’ ‘MmmMmm.’ ‘Mijn vrouw vond flossen altijd maar eng, ze hield niet van vreemde dingen in haar mond. Nou, daar is ze toch op teruggekomen. Bah hoe vaak ik haar niet heb gezoend en ik maar denken dat ze veel ham en kaas at… wat een slet. Degene die nu de dupe is, is Tommy, onze zoon van anderhalf. Ik heb zelfs een DNA test aangevraagd! Nummer drie heeft het pand verlaten. Je doet het perfect.’ ‘Ikh wdf.’ ‘Je hoeft niet te huilen. Het komt wel weer goed met me.’