‘Wolf is terug! Wolf is terug!’ Herder, Poedel en Chihuahua blaffen door het dolle heen, draaien rondjes rond hun held. Samen huilen ze naar de maan. Als honden en wolven tranen hadden, dan lag er nu een beek in het park. ‘Hoe is het met jullie?’ vraagt Wolf aan de anderen. ‘En waar is Monster?’ ‘Geadopteerd. Meegenomen door een vrouw met lange rokken,’ keft Chihuahua. ‘We hebben niet kunnen achterhalen waar ze woont. Maar dankzij hem en haar zijn we wel uit de kennel ontsnapt.’ Poedel graaft een kuil in de bodem. Trots diept hij een lap blauwe stof uit de put. ‘Van de vrouw die Monster heeft meegenomen,’ zegt hij. ‘We hebben jou niet gezien in het asiel. Waar hebben ze jou naartoe gebracht?’ vragen de anderen. ‘Ik denk dat ze het een reservaat noemen,’ zegt Wolf. ‘Ik heb er twee hertenkalfjes gegeten. Eigenlijk was het daar wel aardig toeven, maar ik miste jullie. En de hamburgertenten van de stad. Plannen we weer een overval op Mora Snacks en Co?’ Ze huilen weer. Van pure blijdschap. Morgenvroeg gaan ze schransen. En daarna zullen ze Monster opsporen en bevrijden.