#249 Visite

Nele spannend geschreven. Het doet me denken aan een schrijver die de zwaartekracht van richting liet veranderen, ook een bijzonder verhaal. Persoonlijk vind ik de grote letters onprettig lezen, zou een ! niet voldoende zijn, als lezer voel ik wel dat er echt stront aan de knikker is, om maar een uitdrukking te gebruiken. Wie 'hen' met de smoelen zijn maakt me nieuwsgierig, laat je dat nog eens een andere keer weten in een vervolg? Overigens heb ik het gevoel als je de laatste regel weglaat, de tekst er sterker door wordt. Maar dat puur persoonlijk hoor. Graag gelezen met de Vlaamse invloeden. Fijne dag.

Mw Marie bedoelt vast 'De vis in de fles' van Thomas Olde Heuvelt. De beklemming in deze scène werkt. Totdat je de klok erbij sleept en de smoelwerken op het raam. En de hel voor de deur. Het is teveel opeens. Die onbekende, ongeduide benauwdheid van het begin evaporeert onder druk van de 'toen zag ik het', 'de rinkelende bel' en 'het bezoek'. Ik had het spannender gevonden als de 'het' uit 'Marie, het zit in deze kamer' verborgen was gebleven, of het slot beperkt was tot de ontdekking van de verstopplek van voornoemd 'het'.

@Marie, @Tilma: bedankt voor de commentaren. :) Ik ga het niet herschrijven, maar ik neem jullie tips mee voor een volgende opdracht...

Ik ga het niet herschrijven, maar ik neem jullie tips mee voor een volgende opdracht...

Soms is het goed een verhaal even te laten rusten en het dan nog eens te herbekijken. Ik publiceer iedere drie weken mijn recentste drie inzendingen voor de Wekelijkse Schrijfopdracht op mijn site. Daarbij gebeurt het vaak dat ik het verhaal wat aanpas. Daarnet heb ik mijn verhaal voor opdracht #247 voor die gelegenheid van de eerste persoon omgezet naar de derde persoon op basis van één van de commentaren.

Dag N.N.D., Ik heb je verhaal met veel interesse gelezen. Er zit zeker spanning en horror in. En ik vond er ook mooie zinnen in. Vlot geschreven.Leuk gevonden dat de hel voor de deur stond. Wat een pracht van een plot. Voor mij had de hel "enger" kunnen zijn, maar ja, ik besef dat de hel omschrijven wel heel moeilijk is! :o

Hoi N.D.D. Mooi origineel idee en goed uitgewerkt! Ik ben het eens met Mw.Marie dat het slot sterker is zonder de laatste zin.

Er was iets met de zwaartekracht. Bovendien waren de marmeren tegels verfrissend koel

Waarom 'Bovendien'? Wat heeft de temperatuur van het marker te maken met de zwaartekracht? Misschien zou je hier beter 'Gelukkig' kunnen schrijven?

Mijn hart klopte minstens drie keer zo snel als de staande klok tikkend aangaf.

Bedoel je hier te zeggen dat de klok de hartslag van de HP aangeeft, of dat je hart drie keer sneller klopte dan het tikken van de klok? Graag gelezen!

Graag en met plezier gelezen. Ik ben het wel met Tilma eens dat je naar het eind toe een beetje doorschiet. Eerder stoppen had het misschien juist nog wel beklemmender gemaakt. Het is bijna een opluchting dat het de hel is die voor de deur staat, het stelt gerust dat er een verklaring is. ;-) Toch, ondanks dat doorschieten, las het soepel naar het eind door.

Hoi Nele, Je hebt een spannend verhaal geschreven. Ik vond het niet storend dat je iets meer hebt prijs gegeven. Voor mij bleef het spannend en ik had er een goed beeld bij. Op het eind bleef ik ook niet zitten met vragen. Jouw verhaal deed mij denken aan de film: The Langoliers van Stephen King. Een passagiers vliegtuig dat terug in de tijd vliegt, met alle gevolgen van dien. Met veel plezier gelezen.

Intrigerend verhaal. Je voelt duidelijk de beklemming, en als lezer wil je weten waar het naartoe gaat. Goed dat je dat niet benoemt. Wel kreeg ik doordat je in het begin heel erg de nadruk op de warmte legt, even het idee 'oh de thermometer slaat op hol'. En toen kwam die klok en was daar even die verwarring over het verband tussen de tijd en de temperatuur. Maar, het is een scene dus dat zou mij als lezer uitnodigen om verder te lezen. Ik ben even zo brutaal geweest om je tekst erbij te pakken om wat makkelijker een paar opmerkingen te plaatsen. Trillend op armen en benen bereikte ik de woonkamer. Het kostte me enorme [pas op voor dit soort woorden] inspanningen om vooruit te geraken zodat ik niet eens meer probeerde om overeind te krabbelen teneinde weer rechtop te kunnen lopen als een normaal mens. [Dit is een beetje smaakmaker, maar de volgende zin, die is best interessant, ook als een opening.] Er was iets met de zwaartekracht. Bovendien waren de marmeren tegels verfrissend koel nu ik zweette als een otter. God, wat was het ineens ondraaglijk warm geworden. Marie-Hélène wachtte me op in haar rolstoel. Zoals gewoonlijk op dit uur in de namiddag zat ze aan de ronde tafel. Ze zag eruit als een gekookte kreeft, haar gezicht verwrongen van angst, het spel kaarten onaangeroerd in het pakje. Uit haar zakken had ze een rozenkrans opgediept die ze met beide handen stevig vasthield. Het was alsof iemand een tang op mijn stembanden had geklemd want spreken lukte me nauwelijks. ‘Marie, het zit in deze kamer,’ piepte ik. ‘Zoek,’ zei ze schor. ‘Zoek.’ De schilderijen aan de wand hingen onveranderd op dezelfde plaats. De Mona Lisa glimlachte en het Huilende Jongetje weende, zoals altijd. Mijn ogen speurden de buffetkast af. De beeldjes, een collectie stenen kikkers van opa Froggie, ze stonden er nog allemaal. Labrador Tutti, buiten op het erf begon te blaffen. De wereld duizelde en vertoonde zwarte strepen. [Deze alinea is heel goed]. Koortsig zocht ik verder. Mijn hart klopte minstens drie keer sneller als de staande klok. Toen zag ik het! DE TIJD LIEP ACHTERUIT! Ik probeerde me op te hijsen aan de spijlen van het houtsnijwerk. ‘HET IS DE KLOK, MARIE! DE WIJZERS DRAAIEN IN TEGENWIJZERZIN! IK MOET DE SLINGERS STIL LEGGEN. ‘ [Als je dit hardop leest, ga je dan ook van schreeuwen naar schreeuwen 2.0? Letters groter maken hoeft niet, dat leest niet prettig. Zeker in niet combi met uitroeptekens.] ‘Het is te laat,’ beet ze me asgrauw toe [beet ze me asgrauw toe, het is een mooie zin, maar je schrijft hier een spannende scene. Probeer dan niet af te leiden met dit soort 'kunstige' zinnen.]. Ze wees naar het raam dat uitkeek op de voordeur. Sommigen van hen drukten hun smoelwerken plat tegen het vensterglas. Alsof dat grappig was. [Deze twee zinnen maakten het voor mij grappig. Komt ook door het woord, maar even dacht ik aan een stel kinderen] De bel rinkelde. Vandaag kregen we de hel op bezoek. Goed gedaan!

@Anke: 'The langoliers' ken ik niet. Nu genoteerd op de te-lezen-lijst. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt. :) @bartsnel: met 'bovendien' bedoelde ik dit: ik doe geen inspanningen meer om overeind te krabbelen omdat: 1)het te veel inspanning kost, 2)omdat er iets is met de zwaartekracht en 3) omdat de tegels bovendien zo lekker koel aanvoelen nu het ineens zo warm geworden is... Is het verkeerd om dit in drie zinnen op te splitsen? Hartklop-klokstukje een beetje aangepast. Bedankt voor de opmerkingen. @Allen: dank voor alle nuttige opmerkingen... :) Dit was een leerzame oefening. :) Ik ben het ermee eens dat dit verhaaltje inderdaad wel doorschiet in de tweede helft, maar dat vond ik zelf zo amusant dat ik het er voorlopig maar zo laat...