# 248 - De stijl

Schrijfoefening - # 248 - De stijl Schrijfcoach Mike, wat heb je mij een plezier gedaan met deze opdracht. Ik dacht meteen aan april 1990, toen ik een maand in het ziekenhuis moest verblijven en van mijn vriendin, het levensverhaal van Victorine door Nienke Begemann kreeg. Dat ik deze wijsheid nog weet komt door het feit, dat de datum erin vermeld staat en dat het in heel kleine letters is geschreven, zeker 390 bladzijden telt, maar vooral: doordat het over diverse kunsten gaat. Ik schrok toen ik het doorbladerde, zó dik en dan liggend in bed? Lieve hemel, An, wat doe je me aan? Ik begon te lezen en was in een mum van tijd verkocht. Het boek las als een trein, ademloos volgde ik de verhalen die Nienke schreef over Victorine Hefting, die van 1947 tot 1950 directrice was van het Gemeente Museum in den Haag. Ik verdween in dat boek, voelde alles aan den lijve, bovendien was het voor mij een hernieuwde kennismaking met kunst. In een adem heb ik het uitgelezen. Leren lezen en leren schrijven is een proces; het vraagt tijd en gaat met je mee tot aan je laatste sprong in het oneindige diepe. -.-.-. De lucht kleurt grijs, Mirjam loopt over de brug, die ze jaren heeft gebruikt om van huis naar werk te komen en vise versa. Als kind werd ze dikwijls naar de reling getrokken om in het diepe donk’re water te kijken. Ze droomde eens dat er Japanse karpers in grote getale bij elkaar zwommen, hun bekken openden en met hun staarten zwiepten: Spring nu maar, spring nu maar; wij helpen je wel. Zij bood echter weerstand; zo ook die keer in de winter. Winternacht woel in bed mijn hart moet harder de maan schijnt – mijn hart schrijnt ik huil en schreeuw maar zie slechts sneeuw door de ruit