#248 De defenestratie van Sanderline Johnson (Gebaseerd op White Jazz van James Ellroy)

“Meneer, wat denkt u dat Jezus voor auto rijdt?” Ik ramde zijn hoofd tegen de muur, gooide hem gillend het raam uit. Doffe klap/brekend glas/commotie/gillen/bidden. Ik keek per ongeluk door het raam: Johnson lag op het dak van een auto, omringt door ramptoeristen. Ik pakte mijn jas/penning/pistool. Ik rende de gang op. Ik drukte op de liftknop – duurde te lang. Ik nam de trap. Shit: de receptionist. HIJ WIST DAT IK ER WAS! Pakte mijn portemonnee. Trillende handen. Munten flikkerden op de grond. Ik haalde een rol biljetten uit de portemonnee – hoeveel was het? – lekker boeiend. De receptionist staarde mij aan – trok wit weg. Ik legde de rol op zijn bureau. “Ik ben een politieagent. Je hebt niets gezien.” Ik stapte in de auto – reed veel te snel – Slayer op de radio. Vuilnisbakken vlogen door de lucht. Eindeloos toeteren – flikkertyfstraal nu allemaal eens op Godsammejezus!. Een voorbijganger rolde over de voorgevel. Ik stopte. Ik keek door de achteruitkijkspiegel - hij bewoog nog steeds, bloed piste uit zijn hoofdwond. Ik reed verder. Thuis. Ik trok mijn pistool/magnum/geluidsdemper. Inspecteerde elke kamer – kust was veilig. Telefoon – irritante fluit. WhatsApp bericht: Onbekende afzender. Filmpje, horizontaal opgenomen, mooi zo. Kut: de buitenkant van het hotel. Zweet, hartkloppingen. Oerschreeuw. Sanderline Johnson vliegt door het raam. Ik steek mijn hoofd naar buiten. Mijn gezicht - HEEELEMAAL GEK! Telefoon – irritante fluit. WhatsApp bericht: IK WEET DAT JIJ HET WAS!!! BIJ JEHOVA EN ALLE ENGELEN IN DE HEMEL IK HOOP DAT JE WORD PLATGEREDEN DOOR EEN KERKBUS! Ik krijste. Telefoon door het raam. Gat in de deur/voet door de tv/bankstel opengescheurd – ik gebruikte mijn tanden. Mijn reflectie in de spiegel – ik trok mijn pistool. Pwap! Pwap! - scherven op de grond. Ik zag de kogelgaten. Ik zag mijn misvormde reflectie. Ik wist dat ik gek begon te worden.