#243 Manoir Clos Lucé

Het tijdreismachientje is weer in mijn bezit. Als mijn neef op reis gaat, brengt hij dit kostbare doosje altijd naar mij. Samen met de kat en de goudvis. Hij weet dat ik er goed voor zorg en hij weet ook dat ik er gebruik van maak. Dat vindt hij niet erg, zolang zijn huisdieren maar op tijd en stond hun maaltijden krijgen. Verleden keer woonden we een optreden van Elvis bij. Met de kat op mijn rug gebonden en de visbokaal in mijn handen tussen al dat uitgelaten dansvolk. Praktisch is wel even anders. Ditmaal wordt het Da Vinci. Ik heb een collectie plaatjes van zijn Mona Lisa op Pinterest. En ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er communicatie mogelijk is via dit medium. Ik zou graag eens uitvogelen hoe dit precies in zijn werk gaat. Ik maak een reistas met benodigdheden voor een week en wat geschenken voor mijn doelwit: een pak bananen, een zak chips, een fles cola… Zaken die toen nog niet verkrijgbaar waren. Hij stelt het vast op prijs. Dan stel ik het tijdsklokje in op 25 april 1516 en als plaatsbepaling kies ik manoir Clos Lucé. Volgens de geschiedenisboeken is dit het verblijf van Da Vinci. Hij mag er wonen als gast van koning Frans die veelal verblijft in kasteel Ambroise. Via een onderaardse verbinding kunnen Da Vinci en Frans elkaar gemakkelijk bereiken. Die gang zou ik wel eens willen zien, jawel. En Da Vinci natuurlijk. Ik heb wel duizend vragen voor hem. Of de Mona Lisa nu eigenlijk echt een selfie was. Waarom hij liever een vrouw was geweest. Of hij vliegtuigen maakte die konden opstijgen, vliegen en tegelijk ook veilig konden landen. Want neerkomen was lang een van de moeilijkheden in de vliegkunst. Wat zijn aandeel juist was in de architectuur van het kasteel van Chambord. Enzovoort, enzovoort… … Da Vinci is toch echt wel een toffe peer. De verklaring van de Pinterest-communicatie lag eigenlijk voor de hand. Als ik wist wat ik toen nog niet wist, had ik het net zo goed kunnen vragen aan Bruno Lowagie. Da Vinci vertelde me dat hij van hem een laptop mocht ontvangen. … Twee weken na mijn tijdreis krijg ik van Pinterest een nieuw plaatje van Mona. Met de kat en de goudvis van mijn neefje op haar schoot. Het brengt een glimlach op mijn gezicht die twee keer zo breed is als die van de meester zelf.