#241 De betere imitatie

‘Ja ik heb wat afgevlogen in mijn leven.’ John strijkt een vouw van zijn overhemd met precisie recht en lijkt even naar adem te happen. Het afgelopen half uur heeft hij tot in details over zijn vliegroutes verteld, en zijn vakantie-adresjes op plaatsen waar volgens hem ‘niemand komt’. Foto’s laten zien vanuit een cockpit met meer stewardessen dan piloten. ‘Dat doe je goed.’ Floortje heeft vooral naar haar Chardonnay gestaard en naar de bedrijvige obers die als piloten in een onbestuurbaar vliegtuig door de pizzeria rennen. ‘Wil je ook nog over Moskou horen en die noodlanding?’ ‘Die had je verteld. Maar doe gerust nog een keer.’ John vertelt over de crash die hij net kon vermijden, en alles is weer hetzelfde als in de eerdere versies op een paar details na; het grondpersoneel had bijvoorbeeld in deze versie helemaal niets doorgegeven. Hij lijkt erg op Arthur, die kan ook zo goed vertellen, maar miste ook steeds net een paar details. Eigenlijk had ze hem moeten zoenen, voor ze op actie overging. Om het toch nog iets van een echte date te maken. ‘Eigenlijk is het best makkelijk, tachtig procent gaat op de automatische piloot. Laatst op de vlucht naar Glasgow heb ik zelfs nog wat katerns van The Times doorgenomen.’ John haalt zijn handen door zijn halflange haren, wat een poging lijkt een lok recht te strijken. Floortje vindt hem eigenlijk in het echt zelfs nog wel wat aantrekkelijker dan op de foto’s van zijn Tinder profiel. Hij is zelfs nog een grotere hunk dan Arthur, voor zover dit mogelijk is. Als ze geen duidelijke taakstelling zou hebben, zouden ze nu waarschijnlijk al verder dan de zoenfase zijn. De in Griekse stijl ingerichte pizzeria is inmiddels iets leger, waardoor de obers weer overgestapt lijken te zijn op de automatische piloot. Na het wenken liggen de rekening en pepermuntjes, in John’s belevenis, in ‘het tempo van een Airbus’ op de marmeren tafel. ‘Goed, John.’ ‘Goed?’ Floortje schraapt haar keel. ‘Ik denk dat je geen adelaarsoog nodig hebt om te kunnen zien dat die foto’s zijn gefotoshopt. En behoorlijk wat van die vliegroutes zijn nog nooit bevlogen, ik durf zelfs te beweren dat veel van die steden die je noemt niet eens een vliegveld hebben. Bovendien zou je waarschijnlijk direct eruit worden gegooid als ze erachter zouden komen dat je rustig op je vlucht het zondagskatern zit door te bladeren.’ John kijkt even schichtig om zich heen, alsof hij op zoek is naar de bij het spel behorende camera’s. ‘Wat wil je nou eigenlijk zeggen mevrouw Holmes?’ Floortje glimlacht om deze charmante manier van tegensputteren van de aspirerend piloot, en haalt het visitekaartje te voorschijn met dit keer als naam Anne Molens. ‘Dat je een probleem hebt John. Deze zogenaamde ‘secretaresse’, die eigenlijk identiteitsfraudeopspoorster is, heeft je door. Als ik op juridische stappen overga, kan ik je verzekeren dat je diep in de buidel mag gaan tasten. Dus ik wil je hierbij graag een concessie aanbieden.’