Hadeke, wat heb je de lift subliem beschreven, zo zelfs dat ik de geur bijna kan waarneem. De sfeer heeft ook iets onheilspellend vind ik, maar de man stapt gewoon uit. Dat gevoel komt waarschijnlijk doordat er niet gesproken wordt. Het is ook zo'n typische scene die je in wachtkamers aantreft. Men neemt elkaar op tot in de kleinste details en zegt niets tegen elkaar. Ik heb je verhaal graag gelezen en vind het heel knap in elkaar zitten. Fijn weekend,

Ik ben het helemaal met Thea Josephine eens: subliem beschreven. Ook in haar verdere analyse kan ik me prima vinden. Ik heb er dan ook bitter weinig op aan te merken. Je onthout niet wat de man nu eigenljk precies wilde bespreken en dat werkt heel goed. De lezer blijft gefascineerd en nieuwsgierig, maar toch niet echt gefrustreerd achter. Als ik echt heel erg mijn best doe, kan ik nog over de volgende dingetjes beginnen: ‘Naast mij staat de man.’ -> Deze zin doet een beetje vreemd aan. Achteraf snap je als lezer wel dat dit niet ‘zomaar’ een man is, maar dat je dat hier nog niet expliciet wilt weggeven. Toch zou ik het denk ik net iets anders formuleren. Bijvoorbeeld, heel simpel: ‘Hij staat naast me.’ of, voor een flinke dosis extra dramatiek: ‘Ik sta dicht genoeg bij hem om hem met één uithaal een flinke bloedneus te kunnen slaan.’ Daar trek je de aandacht van de lezer wel mee, zo pal na die rustige beschrijving van het liftinterieur. Maar op zijn minst zou ik de volgorde van de zin omgooien: ‘De man staat naast mij’. ‘De vuurrood gekleurde poot van zijn bril vermeldt in sierlijke letters...‘ - > De personificatie van de poot (een poot die iets vermeldt is vrij bijzonder) werkt prima, maar het klinkt nu wel of de bril maar één poot heeft en dat lijkt me niet de bedoeling. Dus liever bijvoorbeeld ‘linkerpoot’ in plaats van ‘poot’ (‘rechter-‘ vind ik uiteraard net zo geschikt). ‘...de naam van het luxe brillenmerk’ -> het bepalende lidwoord ‘het’ zit me hier dwars. Hoezo ‘het’ merk? Is dat soms al ter sprake gekomen? Nee dus, en dan is ‘een luxe brillenmerk’ logischer. Of anders ‘het luxe brillenmerk dat verantwoordelijk is voor het design’. ‘Vanuit zijn oor piekt nog meer grijs haar naar buiten. Op de sjaal die over zijn schouders hangt, zijn in spikkeltjes de sporen van roos te zien.’ -> Heel mooi geformuleerd! (al mag wat mij betreft ‘de’ na ‘sporen’ wel weg - dat komt bovendien de alliteratie nog ten goede). Heel mooi hoe jhe het defecte displaystreepje beschrijft. Ik denk dat ik in eerste instantie niet aandachtig genoeg gelezen heb, waardoor ik bij het cijfer vier niet meteen door had dat die stoel nog steeds het gevolg was van dat weggevallen streepje. Als je het lezers zoals ik iets makkelijker wilt maken, zou je er nog voor kunnen kiezen om die formulering een beetje aan te passen, bijvoorbeeld tot: ‘...waardoor het cijfer twee een zwevend dakje boven een kleine c toont, en de vier net een stoel lijkt.’

Hadeke, … wat mooi! Ik voel me mee zakken gelijk aan de dalende lift. Prachtig zoals je de medepassagier beschreef. Respect.