Die "Max floot inwendig een liedje": daar lag ik krom van bij de gedachte dat het liedje een paar verdiepingen hoger ook wel eens veruitwendigd kon worden.

Tim La Grange, Als totaal wel een aardig verhaal. De uitvoering vind ik minder. De 1e alinea beschrijft Max. In de 2e alinea stapt deze Max de lift in: 'Hij stapte de lift binnen, de deur opnieuw geopend door een man' een wat merkwaardige constructie: de deur opnieuw geopend(?) Vervolgens gaat dat nieuwe personage (de man) Max bekijken. Er volgt een dialoog die blijkbaar als doel heeft de naam vd man bekend te maken (Bernd) zodat Max bij het 3e personage de schuld van zijn geruft aan Bernd kan geven. Al met al naar mijn smaak een rommelige structuur voor een kort verhaal.

Tim La Grange,

die deuren gaan (bij ons toch) automatisch dicht. Dus heeft die man de deur opnieuw geopend.

Oké, maar dat staat er niet. Je schreef: 'Hij stapte de lift binnen, de deur opnieuw geopend door een man ...' Hij(Max) stapt de lift binnen - dan zijn de deuren dus open - om dan in dezelfde zin de deuren weer open te laten gaan is merkwaardig. Hij stapte de lift binnen, een man in een stijf maatpak en (met) een onberispelijk kapsel volgde hem. Of: Hij stapte de lift binnen, de deuren sloten en werden opnieuw geopend door een man ...

Ook op mij komt de tekst nogal chaotisch over. Het ‘probleem’ van hoe ervoor te zorgen dat twee vreemden met elkaar aan de praat raken los je goed en geloofwaardig op door de een door de ander te laten bekijken en daarmee de aanleiding te creëren om diegene met de conclusie/vraag 'Postbode?' te laten komen. Ook heel goed dat je daar niet nog een uitleggerig zinnetje als 'Hij zag dat hij een postbodepak aan had.' tussen hebt gezet (voor een lezer is het fijn om dat soort 'gaatjes' zelf op te mogen vullen: zo neem je de lezer serieus). Daarna bljkt de man overigens toch geen postbode meer te zijn, maar dus nog wel in dat/zo’n soort uniform rond te lopen. Dit is voor mij een van de heel wat fronsmomentjes die ik bij het lezen van de tekst heb ervaren. In het Nederlands is het niet de norm om aan meer woorden dan alleen het eerste, plus natuurlijk eventuele namen, een hoofdletter mee te geven. Dat is een Amerikaanse gewoonte, die in het Nederlands vooralsnog officieel alleen op de omslagen van boeken wordt toegepast. Dus liever: ‘De elevatorpitch? Zie: https://taaladvies.net/taal/advies/tekst/98/hoofd… De tekst bevat erg veel Belgisch Nederlandse elementen (alleen al in de introductie (eerste alinea): nefast, pot, ajuin, bekomt; en misschien is ‘de dag zelf’ zonder voorzetsel ervoor ook wel een gebruikelijke uitdrukkingsvorm in Belgisch Nederlands, maar als Nederlandse Nederlandstalige ervaar ik dat al problematisch). Dat is natuurlijk prima, maar ik zou dan zeggen: pak daarin nog even door en geef ook een Vlaams tintje aan de dialoog. Voor mij leest het nu alsof er twee Hollanders in de lift staan. Ik vermoed dat het Vlaams ook een rol speelt bij mijn onbegrip van een aantal dingen in de tekst (Arista-bevel en de mop die blijkbaar aan de naam Max Beauregard is gekoppeld. Tja en dan zijn er nog wat andere aspecten van die introductie die me niet helemaal lekker zitten. De introductie is duidelijk bedoeld om de lezer zich erop te laten voorbereiden dat er verderop in de tekst wel eens een flinke wind zou kunnen gaan waaien. Het woord ‘winderig’ zou ik daarbij dan niet laten vallen: te expliciet (uitleggerig). Als je een bijzin aan de soep toevoegt (‘die hij…gedronken heeft), moet je het over ‘de pot’ hebben in plaats van ‘een pot’. Persoonlijk eet ik soep doorgaans (dit klinkt als meer dan een drinkbouillonnetje). De introductie bevat een paar leuke elementen (‘nefast (een Nederlander zou ‘funest’ hebben geschreven) voor de peristaltiek, de ‘receptachtige’ formulering van ‘voeg ....toe' en het beeld van de cocktail, maar als geheel vind ik haar niet echt goed verzorgd en komt ze nogal gefoceerd over. ' de deur opnieuw geopend’ is ook al door Jan aangestipt en ik had er precies hetzelfde probleem mee. Met ‘stijf maatpak’, ‘onberispelijk kapsel’ en blonk van de gel’ zet je natuurlijk een duidelijk beeld neer, maar ik vind het wel erg clichématig en ook wel een beetje te veel van het goede. Met alleen een stijf maatpak begrijpt de lezer ook al wel wat de achterliggende gedachte is. ‘Max, wiens promotie inderhaast gebeurde, doordat hij afgekeurd was om nog de baan te doen’: ook hier zie ik verschilende pijnpunten. Met ‘wiens promotie’ suggereer je een contrast met de promotie van de andere persoon, Bernd dus: de promotie van Max had inderhaaast plaatsgevonden (liever een voltooid dan een onvoltooid verleden tijd hier), zodat hij nog niet de kans had gehad zich een strak maatpak aan te schaffen? Dit is dus een van die vele fronsmomentjes (ik kan ze helaas niet allemaal gaan benoemen). ‘Het antwoord op het leven, het universum en alles.’: als je zonder nadere aanknopingspunten naar een bestaande tekst verwijst, kun je dat het beste wel wat zorgvuldiger doen. Bovendien zijn leven, universum en alles sowieso geen zaken waar een antwoord bij hoort. De ultieme vraag wordt hier node gemist. Door voor een dergelijke verwijzing te kiezen zeg je bovendien feitelijk: voor mij zijn alleen lezers interessant die dat boek ook hebben gelezen. Al met al lijkt me dit duidelijk een tekstje dat in een opwelling in één keer tot stand is gekomen, wat natuurlijk ook een prima schrijfoefening kan zijn. De tekst bevindt zich duidelijk (nog) niet in een dusdanige fase dat deze toe is aan ‘puntjes op de i’. Maar hij biedt wel voldoende aanleiding om mij de indruk te geven dat de schrijver dezes in principe wel meer in zijn mars heeft.

Ik had, zoals ik al zei, geen enkel bezwaar tegen het Vlaams, maar vind dus dat het mooi zou zijn als dat ook in de dialoog zelf terug zou komen. Evenmin had ik bezwaar tegen de 42- grap, maar slechts tegen de slordige formulering ervan. En als hij bedoeld is om de ander mee af te tasten, zou het ook leuk zijn om enig spoor van de uitkomst daarvan in de tekst terug te zien. Interessant dat je nog zoveel meer zou kunnen opmerken, ben ik wel benieuwd naar. Maar ik schik mij erin dat dat te veel moeite zou zijn.

Evenmin had ik bezwaar tegen de 42- grap, maar slechts tegen de slordige formulering ervan. En als hij bedoeld is om de ander mee af te tasten, zou het ook leuk zijn om enig spoor van de uitkomst daarvan in de tekst terug te zien.

Inderdaad. Een voorbeeld: in de bedrijven waar ik werkte (allemaal IT bedrijven) namen developers op 25 mei ("towel day") vaak een handdoek mee naar het werk. Niet-technisch management, sales,... reageerden altijd verbaasd ('wat heeft dat te betekenen?'), waarop de developers uitlegden dat ze niet geslaagd waren voor de test omdat iedereen die voor een IT-bedrijf werkt (volgens hen) verondersteld is The Hitchhiker's Guide to the Galaxy te kennen. We hadden iets gelijkaardigs met Star Wars. Toen een bedrijf dat ik ooit oprichtte nog klein was, werd iedere nieuw aangeworvene getest op zijn of haar kennis van Star Wars. Groot was het ongeloof als die persoon bekende dat hij Star Wars nog nooit gezien had (ja, zo'n mensen bestaan; ik weet dat het moeilijk te vatten is). Zo iemand kreeg dan meteen minstens de oorspronkelijke trilogie op DVD mee als "huiswerk". (Ik was één van de weinige Trekkies in een bedrijf vol Star Wars-fans.)

Reacties Tim, heb je al gehad hierboven. Heel leerzaam :thumbsup: Mij heb je weer iets geleerd: de 42-grap. Je moet zeker nog polijsten aan jet tekst, maar de opzet van je schrijven vind ik prettig lezen. Veel succes en ik kom graag weer lezen. Fijne dag.

Op zich een geinig verhaal. Ik denk dat je jezelf wel wat serieuzer moet nemen als je schrijft. Snel vijf minuutjes tussendoor en als je moe bent, daarmee doe je jezelf tekort. Schrijf zo slordig en gehaast als je wilt, maar vergeet dan niet om later, als je wel tijd hebt, kritisch te lezen en te herschrijven: minsten zo belangrijk. De belangrijjkste punten voor mij: dat mooie vrouwtje met het gezicht dat verfrommelt zie ik zo voor me, wat daarna komt wisten we: schrappen! Wat ze daarna zegt vind ik niet geloofwaardig, zo direct en fel. Ik zou het bijvoorbeeld geloofwaardiger vinden als ze vraagt wat er zo walgelijk ruikt en of dat al was toen hp instapte. Ik vind haar ook nogal mondig voor iemand die totaal overrompeld is door de stank tot kokhalzen aan toe. Dan hou je liever zo veel mogelijk je adem in, lijkt mij. Graag gelezen en fijne dag

Lekkere afwisseling tussen dialoog en verhaal. De uitvoering doet het idee wel te kort, maar het blijft een leuk verhaaltje. Graag gelezen, fijne dag Gr