Wekelijkse schrijfopdracht #237 – De jongens in de trein Door de plotselinge afwezigheid van hun scheikunde docent zitten Joris en Tijmen tegen over elkaar in de trein. ‘Nou‘ zegt Joris, ‘dat is niet gek om nu in de trein te zitten, een beetje vrijheid kan ik wel gebruiken.’ Tijmen fronst zijn wenkbrauwen: ‘Dat kan jij nu wel zeggen, maar ik loop weer een les scheikunde mis en ik sta er al zo belabberd voor.’ ‘Ach jôh, je moet niet zo zeiken.’ De regen gutst tegen de ramen, van het landschap valt niet veel te zien, daar hebben ze ook geen oog voor; zeker Joris niet. ‘Heb jij al een baantje?’ ‘Nee, moet dat dan?’ ‘Als je toch iemand wil zijn, moet je op zijn minst vakken vullen bij Appie.’ ‘Dat doe ik later wel, ik moet eerst wat beter zijn op school, zei mijn vader, een baantje kan volgend jaar ook nog wel.’ ‘Nerd’ schampert Joris: ‘ik wil wat geld hebben voor wiet’. ‘Voor wiet?’ valt Tijmen uit. ‘Ik ga effe pisse, kijken of ik mijn slag kan slaan.’ ‘Je wat?’ Tijmen is met zijn gedachten bij scheikunde en niet bij schaken. Slungelig staat Joris op. Loopt verveeld naar de WC, geeft zijn ogen goed de kost. Het is niet druk, twee plaatsen achter hen zit een oudere vrouw verdiept in een boek met haar tas aan het gangpad naast zich. Komt dat mooi uit, denkt-ie. Weer terug bij Tijmen, zegt hij: ‘Hee jôh, kat- in't - bakkie. ‘ Hij legt uitvoerig uit wat hij van plan is, nu alleen nog het goede moment. ‘Je bent geschift, idioot die je er bent.’ ‘Let jij maar op.’ Verrek, dat oude mens loopt naar het andere compartiment met haar tas. Barst nou. Dan stopt de trein plotseling, niemand kan er meer in of uit. Toch ziet hij haar jas nog aan het haakje hangen. Wauw, hij grijnst, moed verloren al verloren. Er is dus nog een ka … ‘Een uurtje eerder vrij jongens? Wat een meevaller. Ik hoorde dat een van jullie wat moeilijkheden heeft met scheikunde? Ik kan jullie een filmpje op You Tube aanraden: Pieter Soeteman, een scheikunde leraar geeft daar prachtig uitleg. Heel interessant. Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee.’ Dan kijkt zij Joris aan, die van de ene in de andere verbazing valt, want daar komt ook nog eens de conducteur met zijn collega aangelopen. De trein trekt weer op. ‘Jongelui, jullie hebben geluk gehad, deze mevrouw heeft, dankzij haar nieuwe gehoorapparaten - het nieuwste van het nieuwste - alles prima kunnen verstaan en zij is zo slim geweest om ons even op de hoogte te brengen. Zolang de trein nog rijdt, worden jullie in de gaten gehouden. Mijn collega blijft in dit compartiment achter. Mochten jullie toch nog trammelant willen maken – en hij kijkt Joris indringend aan, dan is de politie snel gebeld. Goedemiddag.’