Hoi Mw.Marie, Gezellig dat je weer even langs bent gekomen! De verbeterpuntjes vallen reuze mee hoor! Ik ben blij met positieve kritiek, het is altijd leerzaam. Deze twee zinnen zijn in mijn gevoel een geheel: Er klopt iets niet, waarom ligt hij zo vreemd? Flitst er door zijn gedachten. Er klopt iets niet, waarom ligt hij zo vreemd, flitst er door zijn gedachten. Kan ik mij in vinden! -'Wat the f...!' Mag voluit: What the fuck. Ik moest er ook heel erg aan wennen, maar dat heb ik hier geleerd op SOL. Ik had er niet zo'n moeite mee. Ik heb het afgekort omdat Pieter de kans er niet voor kreeg om het te zeggen. Maar dat had ik duidelijker moeten omschrijven. Hier begrijp ik niet goed wat er exact bij wie gebeurd. 'Jarno!' gilt hij snikkend.(dit is duidelijk, maar nu) Maar hij reageert niet. (Jarno reageert niet en grijpt dan toch naar zijn borstkas of Pieter?) Hij grijpt naar zijn borstkas. 'Verdomme..., verman je Pieter.' Dat begrijp ik. Ik ga het stukje aanpassen, het klopt inderdaad niet helemaal. Hier: Aan het eind van het gangpad ziet hij iemand op de grond, op zijn zij liggen. Hij schuiffelt over het gangpad naar hem toe. Iemand ligt op zijn zij, wellicht herkent Pieter de iemand direkt als een hij cq man? Dan is het in de tweede voorlaatste zin een man. Dit stukje of deze alinea vond ik lastig, omdat de derde persoon in de opdracht niet bekend is; of het een man of vrouw is. Ik denk dat ik de mannelijke persoon laat staan (in de ogen van Pieter). Het is mss wat muggezifterig, maar zo bedoel ik het niet. Ik nodig je van harte uit bij mij ook te komen muggeziften :D Heel graag gelezen en fijne dag, ondanks de herfstbuien :unibrow: .[/quote] Ik kom zeker bij je 'muggeziften' :D Bedankt voor je leuke reactie en voor jou ook nog een fijne dag. P.s, ik kan best wel genieten van het herfstweer ;)

Oei, dit is ernstig. Graag gelezen. :)

Ja, heel ernstig! Bedankt voor het lezen!

Dit is een spannende scene geworden Anke. Je betrekt de lezer goed bij de gevoelens van wanhoop die Pieter voelt als hij merkt dat Jarno zwaar gewond is door het ongeluk. Graag gelezen! Een paar opmerkingen: de scene wordt denk ik sterker als je hier kiest voor het perspectief van Pieter. Jarno heeft alleen maar in het begin een 'rol', je switcht dan even van perspectief, maar daarna zien we alles door de ogen van Pieter. Je kunt het karakter van Pieter dan ook beter uitwerken. Op mij komt hij over als een bedachtzame jongen, ook door de manier waarop hij op zijn hurken bij het tweede slachtoffer gaat zitten. Je geeft hem een uiterlijk in het begin van je verhaal, smal en lang. En voor mij klinkt hij als iemand uit een andere eeuw, met dat geruite petje. Ik weet niet of je dat effect ook voor ogen had? Laat in het begin van het verhaal ook ergens zien dat Jarno en Pieter elkaar kennen en samen in de trein zitten. De lezer weet dat niet, tot de regel waarop de koffie uit de beker van Jarno op de broek van Pieter terecht komt. Je houdt de lezer dan beter bij het verhaal en voorkomt dat deze zich tijdens het lezen vragen gaat stellen, en afdwaalt.

Hoi Lizette, Dank je voor je leerzame en positieve feedback. Ik vond het een leuke opdracht, maar ook best pittig. Of ik heb het mezelf lastig gemaakt... Met het geruite petje van Pieter wilde ik hem een bepaald (agressief) karakter meegeven. Jongeren die een ruiten (meestal beige) pet dragen horen bij een bepaalde groep. Dat heb ik eens gehoord. Maar ondanks zijn stoere karakter, heeft hij inderdaad ook een bedachtzame en gevoelige kant. Ik ga proberen om het verhaal te verbeteren. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal :thumbsup:

Dit is een spannende scene geworden Anke. Je betrekt de lezer goed bij de gevoelens van wanhoop die Pieter voelt als hij merkt dat Jarno zwaar gewond is door het ongeluk. Graag gelezen! Een paar opmerkingen: de scene wordt denk ik sterker als je hier kiest voor het perspectief van Pieter. Jarno heeft alleen maar in het begin een 'rol', je switcht dan even van perspectief, maar daarna zien we alles door de ogen van Pieter. Je kunt het karakter van Pieter dan ook beter uitwerken. Op mij komt hij over als een bedachtzame jongen, ook door de manier waarop hij op zijn hurken bij het tweede slachtoffer gaat zitten. Je geeft hem een uiterlijk in het begin van je verhaal, smal en lang. En voor mij klinkt hij als iemand uit een andere eeuw, met dat geruite petje. Ik weet niet of je dat effect ook voor ogen had? Laat in het begin van het verhaal ook ergens zien dat Jarno en Pieter elkaar kennen en samen in de trein zitten. De lezer weet dat niet, tot de regel waarop de koffie uit de beker van Jarno op de broek van Pieter terecht komt. Je houdt de lezer dan beter bij het verhaal en voorkomt dat deze zich tijdens het lezen vragen gaat stellen, en afdwaalt.

Hoi Lizette, Dank je voor je leerzame en positieve feedback. Ik vond het een leuke opdracht, maar ook best pittig. Of ik heb het mezelf lastig gemaakt... Met het geruite petje van Pieter wilde ik hem een bepaald (agressief) karakter meegeven. Jongeren die een ruiten (meestal beige) pet dragen horen bij een bepaalde groep. Dat heb ik eens gehoord. Maar ondanks zijn stoere karakter, heeft hij inderdaad ook een bedachtzame en gevoelige kant. Ik ga proberen om het verhaal te verbeteren. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal :thumbsup:

Herschrijf #237 Dodemansrit: Pieter zit onderuitgezakt op de tweezitter. Hij staart naar Jarno en vraagt: 'Ga je morgenavond mee naar PSV?' Jarno kijkt bedenkelijk. 'Ga toch mee, de Kruikezeikers voetballen in Eindhoven. Kunnen we die hufters een lesje leren...' 'Ik blijf in Utrecht morgen.' Zegt Jarno met een geïrriteerde blik. 'Moet je je meisje zeker weer verwennen?' vraagt Pieter met een grijns. Jarno reageert niet op zijn opmerking. Hij pakt de warmhoudkan uit zijn tas. Voorzichtig schenkt hij wat koffie in zijn beker. Met een gelaten blik staart hij door het raam naar de kletterende regen. Pieter trekt zijn geruite pet een stukje naar beneden. Langzaam legt hij zijn lange smalle benen op het bankje voor hem. 'Maak je me wakker in Utrecht?' Jarno knikt. Plots voelt hij een trilling in zijn broek. Behoedzaam pakt hij zijn telefoon uit zijn broekzak. Zijn donkere ogen beginnen te stralen. In gedachten hoort hij haar mooie stem zeggen: 'Lieve Jarno, ik heb je zo gemist. Hoelaat kom je vanavond langs? Ik heb nog een verrassing voor je... Liefs, Daphne xxx.' In de verte klinkt er een luid gekraak. De coupé schokt heen en weer. Zijn telefoon valt met een klap op de grond. De koffie vliegt uit zijn beker, en komt op Pieters broek terecht. 'Godver de godver!' Een oorverdovend gepiep en gekras weerklinkt door de coupé. Jarno wil zich vastgrijpen, maar er is niets wat hij beet kan pakken. Met een flinke smak komt hij tegen de bank naast Pieter terecht. Hij kermt het uit van de pijn. De coupé maakt een abrupte wending naar links. Pieters schouder komt met een beuk tegen het raam terecht. 'Wat the f...!' Nog geen moment later beweegt de coupé met een flinke zwiep naar rechts. Met een luide klap komt de trein tot stilstand. Gesis doorbreekt de doodse stilte. Pieter staart naar het gangpad. Hij hangt met zijn buik over de armleuning. Waar ben ik...? denkt hij paniekerig. Een helse pijnscheut schiet door zijn linkerschouder en zijn ribbenkast. Met zijn rechterarm duwt hij zich langzaam omhoog. Verschrikt kijkt hij naar het roerloze lichaam van Jarno, dat onder hem ligt. Verward staart hij hem aan. Hij knippert een paar keer met zijn ogen. Verdomme, is dit echt wat ik zie? Hij knijpt zijn ogen dicht en spert ze vervolgens weer open. Hij ziet Jarnos arm bewegingloos over de leuning hangen. Zijn hoofd ligt tegen de rugleuning. Bloed sijpelt uit zijn donkere haardos over zijn gezicht. Hij staart naar zijn rug. Zijn hart bonkt in zijn keel. Er klopt iets niet, waarom ligt hij zo vreemd, flitst er door zijn gedachten. Tranen springen in zijn ogen. 'Jarno..., zeg iets, makker...' prevelt hij schor. Met zijn trillende hand pakt hij voorzichtig zijn schouder beet. 'Jarno!' gilt hij snikkend. Maar Jarno reageert niet. Pieter grijpt naar zijn borstkas. 'Verdomme...' Hij kijkt vluchtig naar buiten, het enige wat hij ziet zijn weilanden om zich heen. Gehaast zoekt hij in zijn jaszak naar zijn telefoon. 'Shit, waar is mijn gsm?' 'Help..., help.' Hoort hij iemand zacht zeggen. Pieter stapt voorzichtig over Jarnos benen. Aan het eind van het gangpad ziet hij iemand op de grond, op zijn zij liggen. Hij schuiffelt over het gangpad naar hem toe. Zijn linkerarm probeert hij te ondersteunen. Vlak voor het slachtoffer gaat hij op zijn hurken zitten. 'Kan ik je helpen, gozer?' 'Ik heb zo'n pijn...' Hoort hij de man met een piepstemmetje zeggen. Pieter fronst even zijn blonde wenkbrauwen. 'Waar heb je pijn?' Hij draait voorzichtig zijn gezicht naar hem toe. Een paar lichtblauwe ogen staren hem aan. Al kermend zegt hij: 'In mijn ballen...' 'Ai,' zegt Pieter zacht. Hij grijpt weer naar zijn borstkas. 'Shit..., daarmee kan ik je helaas niet helpen, gozer...' De man trekt zijn knieën nog wat verder naar zich toe. Zijn linkerhand rust op zijn kruis. Met zijn andere hand graait hij in zijn jaszak. Een telefoon komt tevoorschijn. Pieter grijpt hem beet. Vlug belt hij 112.

Hallo Anke, Wauw, wat een verhaal. Heb je zoiets dergelijks wel eens mee gemaakt? Je schrijft het naar mijn idee levensecht. Goed gedaan; zeker de herschrijf. :nod: :thumbsup:

Hoi Riny, Ik heb deze situatie nooit meegemaakt. Meestal kan ik een gebeurtenis goed visualiseren. Alleen het correct op papier krijgen is vaak nog een uitdaging. Maar aldoende leert men ;) Ik vind het echt een compliment dat je het verhaal levensecht vindt. Dan heb ik het toch best goed gedaan. Dank je voor je fijne reactie!

Mooie herschrijf Anke, duidelijker en nog meer kan ik meegaan met je hp. :thumbsup: Kruikezeikers :D Fijne zondag.

Dankjewel Mw.Marie, fijn om te lezen!

Hallo Anke, … heb je het over Willem II? Zijn de Tilburgers geen krukeziekers? Je brengt me terug in mijn tienertijd … Best leuk!

Hoi Riny, De kruikezeikers bedoel ik inderdaad Willem ll mee. Alle Tilburgers zijn 'krukeziekers' ;) Dan heb je vast met enige regelmaat de vetes tussen NAC en Willem ll meegemaakt...

Anke een heel goed verhaal. Ik heb de herschrijf gelezen, zit ik meestal gelijk goed. Je hebt het heel levensecht geschreven. Als lezer voel je je ook in de trein zitten. Goed gedaan hoor :thumbsup: fijne avond

Dank je Thea Josephine voor het mooie compliment. Dat doet mij echt goed ;) Nog een fijne avond.