#236 Goedhart en Braveborst doen boodschappen

Goedhart en Braveborst slenterden door de lokale buurtsuper. Het was grotendeels rustig, met slechts twee stoorzenders: uit de speakers klonk de nieuwe single van Krezip, en er was een kleuter die, krijsend als een banshee, zijn moeder bekogelde met blikken knakworst. Goedhart bestuurde het boodschappenkarretje, en Braveborst werkte het lijstje af, een lijstje dat alleen in Goedharts hoofd bestond, omdat hij geen zin had om een lijstje te schrijven. Braveborst legde vier halve literblikken Megaforce in de kar, naast de rol ducttape en de fles Robijn wasverzachter die Braveborst alleen in de kar had gelegd omdat hij dat beertje zo schattig vond. “Nu gaan we de satéprikkers halen.” zei Goedhart. “Voor de kip.” “Ja, voor de kip.” zei Braveborst afwezig, denkend aan de dingen waar de prikkers voor gebruikt zouden gaan worden. Onderweg passeerden ze de schoonmaakartikelen, en het aangezicht van een fles WC Eend vulde hem met inspiratie. “We kunnen dit meenemen.” zei hij. “Ja, we kunnen het gebruiken voor zijn… toiletpot.” zei Goedhart. “We verwijderen de remsporen, en de kalkaanslag, en het gaat ook nog eens heerlijk naar citrus ruiken.” “Wat wil je nog meer?” “Vershoudfolie. Dat hebben we ook nog nodig.” “Ik zal het even halen.” zei Braveborst, die tot zijn grootse irritatie moest constateren dat hij langs de kleuter moest lopen om bij het vershoudfolie te kunnen komen. Hij stormde het onhandelbare monster straal voorbij, strak voor zich uit kijkend, denkend aan het beertje van de Robijn wasverzachter. Op dit soort momenten was hij altijd blij dat hij geen kinderen had. Als hij nu alleen nog eens een vriendin zou kunnen vinden die ook geen kinderwens had, dan zou het zijn leven alleen nog maar fijner maken. Toen hij terug keerde met het folie lag de kleuter op zijn buik zwembewegingen te maken. Hij was inmiddels schor van het krijsen, maar hij wilde maar niet stoppen. Zijn moeder was de knakworstblikken aan het opruimen. “Dus even samenvatten: wat gaan we doen?” zei Braveborst nadat hij het folie in de kar had gedeponeerd. “Om zeven uur gaan we bij Bertus op bezoek, en gaan we een beetje lol trappen, beetje plezier, beetje fun, en dan komt de Neus om tien uur langs met zijn Japanse messenset om de kip te snijden.” “Hij heeft goede messen.” “Ze snijden door bot heen alsof het warme boter is. Echt vakmanschap. Maar goed, als dat allemaal achter de rug is, gaan we een Döner kebab halen met een biertje of tien.” “Ik maak er maar een Spa Rood van. Ik probeer gezonder te leven. Hebben we nu alles?” Goedhart drukte zijn wijs- en middelvingers tegen zijn slapen. “Ik scan de rolodex in mijn hersenen. De rolodex verteld mij dat ons boodschappenlijstje compleet is. Kom we gaan afrekenen, en dan kan kunnen we straks nog die halve liters Megaforce soldaat maken.” Ze rekenden de boodschappen af, en reden naar huis. “Waarom schieten we hem niet gewoon voor zijn kop?” vroeg Braveborst. Goedhart haalde zijn schouders op. “De Neus wil dat hij lijdt.”